Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Με τον κόσμο στους δρόμους, τα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης να παραμερίζουν προσωρινά τις εσωτερικές τους διαφορές και να συμπτύσσουν ενιαίο μέτωπο και την εξέλιξη της υπόθεσης των Τεμπών να επιφυλάσσει εκπλήξεις, με πιθανολογούμενες νέες αποκαλύψεις άγνωστων στοιχείων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα μεταφέροντάς την στα θέματα της καθημερινότητας.
Έχοντας κλείσει -όχι με περισσότερες των αναμενομένων- φθορές την αντιπαράθεση στην Βουλή, αναζητά την απάντησή του στο ζοφερό κλίμα των τελευταίων ημερών, με στόχο την εξισορρόπηση των αντιδράσεων, το… άδειασμα των δρόμων από διαδηλωτές και την πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση για να δείξει έμπρακτα πως έλαβε το μήνυμα και πως πορεύεται σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε.
Όσο κι αν ο κατακερματισμός και η αδυναμία προγραμματικής συνεννόησης των κομμάτων της εξ αριστερών αντιπολίτευσης, δεν προσφέρει πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να επιλέξει να θέσει ευθέως στον λαό -με πρόωρη προσφυγή στις κάλπες- τα διλήμματα που θέτουν τα στελέχη του κόμματός του στις δημόσιες παρεμβάσεις τους (Μητσοτάκης ή χάος, διαδηλώσεις σημαίνουν αποσταθεροποίηση της χώρας, κινητοποιήσεις για τα Τέμπη ισοδυναμούν με ασέβεια προς την δικαιοσύνη κ.ά.)
Ακόμη κι αν οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν την άνετη πρωτοκαθεδρία της Νέας Δημοκρατίας σε ενδεχόμενες εκλογές και την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των αντιπάλων του στο ερώτημα περί καταλληλόλητας για την πρωθυπουργία, θεωρείται βέβαιο ότι έκτακτες εκλογές θα σημάνουν απώλεια της αυτοδυναμίας της ΝΔ και σημαντική μείωση των βουλευτικών της εδρών. Λογικά λοιπόν, οι σημερινοί βουλευτές απεύχονται λήξη της θητείας της σημερινής Βουλής για να αποφύγουν τον κίνδυνο να μείνουν εκτός, ενώ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι χωρίς αυτοδυναμία του κόμματός του, δεν πρόκειται να παραμείνει στο Μαξίμου καθώς σε οποιοδήποτε σενάριο συνεργασίας με άλλο κόμμα (ακόμη κι αν κάτι τέτοιο υπάρξει-πράγμα που σήμερα φαντάζει αδύνατον), ο πρώτος όρος που θα τεθεί θα είναι να υπάρξει πρωθυπουργός κοινής αποδοχής.
Εξίσου ανύπαρκτες πιθανότητες συγκεντρώνει το σενάριο που διακινήθηκε από κάποιες πλευρές εντός κι εκ παραλλήλου της Νέας Δημοκρατίας για αλλαγή του καπετάνιου εν πλω. Για αντικατάσταση δηλαδή του Κυριάκου Μητσοτάκη από κάποιον γαλάζιο φίλο ή όχι και τόσο φίλο του. Μια τέτοια προοπτική, θα έδινε πίστωση χρόνου στην νέα κυβέρνηση, αλλά δεν βλέπω ότι υπό τις παρούσες συνθήκες να υπάρχει παραμικρή πιθανότητα για κάτι τέτοιο. Άλλωστε εδώ δεν είναι Μεγάλη Βρετανία αλλά Βαλκάνια και δη Ελλάδα, όπου ο κοινοβουλευτισμός παραδοσιακά είναι υποταγμένος στους αρχηγούς των κομμάτων.
--------------------------------------------------------
* Ο κύβος έχει ριφθεί λοιπόν. Όχι κατ’ ανάγκην με την εις άτοπο απαγωγή, αλλά με επιλογή του πρωθυπουργού ως την ενδεδειγμένη απάντησή του στην πίεση που ασκεί η κοινωνική δυσαρέσκεια η οποία δείχνει να ξεπερνά τα όρια ανοχής του συστήματος και εύκολης διαχείρισης της. Της δυσαρέσκειας που εκφράστηκε με αφορμή το θέμα των Τεμπών, αλλά έχει βαθύτερα κι ευρύτερα αίτια. Η ακρίβεια που δεν υποχωρεί με τίποτα δημιουργώντας προβλήματα επιβίωσης σε μεγάλο αριθμό νοικοκυριών, σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι υποβαθμίστηκε το κοινωνικό κράτος (παιδεία, υγεία, προνοιακές δομές κλπ) και την κρίση εμπιστοσύνης των θεσμών του κράτους (κυβέρνηση, δικαιοσύνη, κρατικές υπηρεσίες).
Όλα αυτά, παράλληλα με τον φόβο που δημιουργεί η νέα ηγεσία των ΗΠΑ που «πυροβολεί» την Ευρώπη, εχθρεύεται την Ουκρανία, χαμογελά στον Πούτιν και υπολογίζει τον Ερντογάν, ενισχύουν την ανασφάλεια μεγάλου τμήματος των Ελλήνων.
* Παρά τα θετικά στοιχεία που αποτυπώνουν την πορεία της εθνικής οικονομίας, αυτό ακριβώς το κλίμα δυσφορίας είναι που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα, όπου υπερτερούν οι αρνητικές γνώμες για την κυβέρνηση που πλέον αγγίζουν και προσωπικά τον πρωθυπουργό, ενώ οι πολίτες θεωρούν πως η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση και νιώθουν απαισιόδοξοι για το μέλλον τους.
* Όλα δείχνουν λοιπόν, ότι η απάντηση του πρωθυπουργού και η επιχείρηση υπέρβασης του αρνητικού κλίματος που έχει δημιουργηθεί, θα γίνει μέσω ενός ανασχηματισμού. Εννοείται ότι για να υπάρχουν πιθανότητες αυτός ο ανασχηματισμός να κάνει αίσθηση και να έχει τα επιθυμητά για τον πρωθυπουργό αποτελέσματα- τουλάχιστον στην εκκίνηση της θητείας της νέας κυβέρνησης- θα πρέπει να μην περιοριστεί στα φύγε εσύ- έλα εσύ αλλά να έχει βαθιά- δομικά χαρακτηριστικά.
Τι είδους χαρακτηριστικά, μπορούν να κάνουν γκελ στον κόσμο; Πώς μπορούν έστω οι προερχόμενοι από τον χώρο της ΝΔ που εσχάτως είναι απρόθυμοι να δηλώσουν πως συνεχίζουν εκεί, να άρουν τις επιφυλάξεις τους και να δώσουν μια ακόμη ευκαιρία;
*Δύσκολη η απάντηση, καθώς πολλοί από αυτούς κάνουν κριτική στην κυβέρνηση από τα αριστερά και άλλοι τόσοι από τα δεξιά της. Ποιος θα κρατήσει και ποιους θα απομακρύνει; Ποιους νέους θα προωθήσει και σε τι πόστα; Κυρίως όμως πώς θα σηματοδοτήσει τη νέα φάση της κυβέρνησης; Θα διευρύνει ή θα μειώσει την συμμετοχή των… Κυριακίστας (αναφέρομαι στους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ Χρυσοχοΐδη, Πιερρακάκη, Μενδώνη, Σκέρτσο, Φλωρίδη, Θεοδωρικάκο- καθώς ακούγεται και υποψηφιότητα Λοβέρδου), θα διατηρήσει τους προερχόμενους από την ακροδεξιά (Βορίδη, Άδωνι), πώς θα φερθεί στους φίλους του Καραμανλή και σε εκείνους του Αντώνη Σαμαρά;
* Το κυριότερο ωστόσο από τα πρόσωπα, είναι το ποιες θα είναι οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης; Ποιες θα είναι η προτεραιότητες της, αν θα δώσει κάποιες οικονομικές παροχές, και αν θα πείσει ότι συμβαδίζοντας με το λαϊκό αίσθημα, θα κάνει τα δέοντα για την πλήρη διαλεύκανση των συνθηκών που συνέβη η τραγωδία των Τεμπών, την απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών και την διαμόρφωση των προϋποθέσεων για να μην υπάρξει στο μέλλον παρόμοιας εγκληματικής αμέλειας τραγωδία.
*Αναμένουμε με αγωνία τις αποφάσεις του πρωθυπουργού, που αναμένεται να γνωστοποιηθούν με την ανάληψη των καθηκόντων του Κωνσταντίνου Τασούλα και την εγκατάστασή του στο Προεδρικό Μέγαρο.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 09.03.2025