Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Ύστερα από μια-δυο δεκαετίες, στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα των σχολών πολιτικών επιστημών, είμαι βέβαιος πως θα διδάσκεται η ιστορία των Τεμπών, ως παράδειγμα μιας υπόθεσης που υποτιμήθηκε από το γκουβέρνο και τα συστήματα εξουσίας αναφορικά με την σταδιακή επίδρασή της στην κοινή γνώμη και που θεωρήθηκε ότι γρήγορα ή λίγο αργότερα θα λησμονηθεί.
Πως οι ψηφοφόροι δίνοντας στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν περιφανή νίκη στο κόμμα που κυβερνούσε την μέρα του δυστυχήματος, ουσιαστικά έδωσαν συγχωροχάρτι τόσο για τα λάθη και τις παραλείψεις που προηγήθηκαν, όσο και για τις επιλογές που έγιναν στη συνέχεια σχετικά με την υποχρέωση διαλεύκανσης των συνθηκών της τραγωδίας και δίκαιης απόδοσης των ευθυνών, όπου κι αν αυτές ανήκουν.
Τα αλαζονικά σχόλια υπουργών (ποιος ασχολείται με τα Τέμπη...), τα υποτιμητικά για την νοημοσύνη οποιουδήποτε, επιχειρήματα (η εξεταστική επιτροπή της Βουλής συζήτησε και κατάληξε…), οι ειρωνικές αναφορές (ο τότε υπουργός ανέλαβε τις πολιτικές ευθύνες και παραιτήθηκε), οι κατηγορηματικές διαψεύσεις πως κάτι στραβό είχε συμβεί με το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας (συνωμοσιολόγοι κλπ) και το ξεμπάζωμα-μπάζωμα του πεδίου (για τα μπάζα όσοι μιλούν για μπάζωμα και για κρυφό βαγόνι) και ως επιστέγασμα το περίφημο «αφήστε την δικαιοσύνη να κάνει την δουλειά της ανεμπόδιστα», δημιούργησε ένα πέπλο προστασίας και καλλιέργησαν την πεποίθηση πώς δεν πρόκειται να προκύψει τίποτα απρόοπτο που ξεφεύγει από τον έλεγχο και προκαλεί ανησυχία.
Ήταν μάλιστα τέτοια η βεβαιότητα, που πλειάδα δημοσιογράφων και λοιπών δημοσιολογούντων των καναλιών, αλλά και τα γνωστά τρολ (βαλτοί ανώνυμοι που σχολιάζουν στα σόσιαλ μίντια), ξεκίνησαν μια συντονισμένη προσπάθεια μείωσης- για να μην πω συκοφάντησης και δολοφονίας χαρακτήρα- της ευρισκόμενης στην αιχμή της αντίστασης στο σχέδιο υποτίμησης του θέματος Μαρίας Καρυστιανού, που φώναζε σε όλους τους τόνους πως υλοποιείται ενορχηστρωμένο σχέδιο συσκότισης των συνθηκών του δυστυχήματος και συγκάλυψης των ευθυνών.
Ήταν έκπληξη για πολλούς και σίγουρα για εκείνους που παρέμεναν στο προστατευμένο περιβάλλον μιας γυάλας, ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως νόμιζαν. Ότι η κοινή γνώμη ήταν ένα καζάνι που έβραζε και πως μια θρυαλλίδα αρκούσε να τινάξει στον αέρα το οικοδόμημα του εφησυχασμού.
Ο καταλύτης που λειτούργησε ως φιτίλι, ήταν η αποκάλυψη των ηχογραφημένων συνομιλιών των παιδιών μετά την σύγκρουση που πανικόβλητα ζητούσαν βοήθεια, μέχρι τη στιγμή που η πυρόσφαιρα που ακολούθησε έκαψε το νήμα της ζωής τους.
***********************************************************************************************************
* Οι πρωτοφανούς μεγέθους διαδηλώσεις εκείνης της Κυριακής και η σύνθεση των διαδηλωτών -άνθρωποι που κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν ψηφίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη- ήταν οι σειρήνες που αφύπνισαν τους πάντες και τα πάντα.
Έξαφνα, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να δώσει την γνωστή συνέντευξη, κατά την οποία απαντώντας σε σκληρές ερωτήσεις φανέρωσε την επιλογή του να αλλάξει στρατηγική, αδειάζοντας όλους εκείνους που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης του ως τότε κυβερνητικού αφηγήματος και προσχωρώντας στην λογική πως κάτι παράνομο κουβαλούσε η δεύτερη αμαξοστοιχία, πως η κακώς υπήρξε παρέμβαση στο πεδίο (ξεμπάζωμα) πως η εξεταστική επιτροπή που αθώωσε όλους τους πολιτικούς που εμπλέκονταν στην υπόθεση, δεν ήταν μια καλή στιγμή της Βουλής.
* Παράλληλα, άρχισαν να διακινούνται σενάρια για το πώς ακριβώς θα αντιδράσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Λογικό θεωρείται πως θα αναζητηθούν πρωτοβουλίες σε πολλά επίπεδα.
Πρώτο, κάποιοι που τον πληροφόρησαν εσφαλμένα -ο ίδιος μίλησε για παραπλάνηση- θα πληρώσουν με το… κεφάλι τους.
Δεύτερο, σαφείς εντολές για επιτάχυνση των διεργασιών διερεύνησης της υπόθεσης (δικαστικές, των κρατικών αρχών κλπ)
Τρίτο, έξοδος της κ. Καρυστιανού από το στόχαστρο και αποκλειστική στροφή των βελών στην αντιπολίτευση πως εργαλειοποιεί την τραγωδία.
* Παρόμοιο αιφνιδιασμό από το μέγεθος των διαδηλώσεων ένιωσαν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που διαπίστωσαν ότι και τα ίδια υπολείπονταν του ρόλου τους, αφήνοντας την κοινή γνώμη να αναλάβει τα καθήκοντα που υποτίθεται ανήκουν στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
* Πλέον, η κλεψύδρα αδειάζει ταχύτατα. Το ΠΑΣΟΚ καταθέτει ασμένως αίτημα για προανακριτική επιτροπή της Βουλής για τον υφυπουργό Τριαντόπουλο (ελέγχεται για το ξεμπάζωμα), αμέσως το αποδέχεται κοινοβουλευτική πλειοψηφία εξωθώντας τον ίδιο σε παραίτησή του από την κυβέρνηση.
Το ΠΑΣΟΚ επίσης -επικουρούμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ- έχει προαναγγείλει πως θα καταθέσει πρόταση μομφής της κυβέρνησης, αν βεβαίως προλάβει το Μαξίμου που σκέφτεται να ζητήσει ψήφος εμπιστοσύνης.
* Εννοείται ότι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, η απομάκρυνση όσων προκαλούν το λαϊκό αίσθημα και η πολιτική επίθεση με μπαράζ μέτρων ανακούφισης από την ακρίβεια και τις οικονομικές δυσκολίες, είναι εξαιρετικά πιθανή. (Ο χρόνος παίζει καθώς το Μαξίμου δεν θέλει τη δυσαρέσκεια των διωγμένων, ενώ επιθυμεί να παίξει με τις προσδοκίες βουλευτών που βλέπουν τους εαυτούς τους ως πιθανούς υπουργήσιμους)
* Θεωρώ, ότι η επόμενη βδομάδα -ίσως και η μεθεπόμενη- θα είναι γεμάτη με πολιτικές εξελίξεις, καθώς η κυβέρνηση λογικά θα επιθυμεί να προλάβει την 28η Φεβρουαρίου που θα είναι η επέτειος του δυστυχήματος, οπότε και θα υπάρξουν νέες διαδηλώσεις που αναμένεται ογκωδέστατες στην περίπτωση που τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν.
Το κρίσιμο σημείο στο κυβερνητικό σχέδιο αναστροφής του κλίματος, έγκειται στο να πειστεί η κοινή γνώμη αφενός ότι ο πρωθυπουργός παραπλανήθηκε και τώρα που έμαθε την διαφορετική αλήθεια κόβει κεφάλια και δίνει διέξοδο και αφετέρου ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την χώρα για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, αν και πολυδιασπασμένη και σε αδυναμία σύμπτυξης ενιαίου μετώπου.
* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 09.02.2025