Πρωινός καφές με τη Ράνια Θρασκιά (βίντεο)

Ο αέρας και το τσάι ήταν τα πρώτα θέματα του «πρωινού καφέ» που ήπιαμε με τη Ράνια Θρασκιά, ένα από τα πρόσωπα των ημερών λόγω της ανακοίνωσης της μεταγραφής της στο ΠΑΣΟΚ. Η γνωστή τηλεπαρουσιάστρια και πλέον βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης ήπιε μαζί μας το τσάι «φρέσκος αέρας» και μάς εξήγησε τι είναι ο Θρασκιάς. Ένας βόρειος ελαφρύς άνεμος, λιγότερο ισχυρός από τον Βαρδάρη, κάτι σαν βοριαδάκι. Είναι ίσως αυτός ο αέρας που ενώ η ζωή την έσπρωχνε συχνά προς το Νότο την επανέφερε προς τον Βορρά. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στις Συκιές, σπούδασε στη Ρόδο, ξεκίνησε τη πορεία της στην τηλεόραση στη Θεσσαλονίκη και στο TV Μακεδονία πριν κατηφορίσει προς την Αθήνα και τους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, όπου και έγινε γνωστή στο πανελλήνιο. Μετά ήρθε η ενασχόληση με την ψυχολογία και η δημιουργία στο Νέο Ψυχικό του «Κέντρου Προσωπικής και Οικογενειακής Εξέλιξης – Ράνια Θρασκιά». Μέχρι που ξανά φύσηξε ο Θρασκιάς που φαίνεται να την οδηγεί ξανά προς τον Βορρά και τη Θεσσαλονίκη. Εδώ εκλέχτηκε βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, εδώ συνεχίζει τώρα με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με το Κέντρο της, που σύντομα θα ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη τη λειτουργία του.

Πίνετε πρωινό καφέ;

Δεν έχω πιει ποτέ στη ζωή μου καφέ, αλλά απολαμβάνω το να πίνω τσάι. Ειδικά, τσάι ελληνικό, ένα τσάι του βουνού, μια μέντα. Δεν ξέρω πώς είναι να πίνεις καφέ.

Τώρα παραγγείλατε…

…Μέντα με ευκάλυπτο.

Το συνδέετε και με το επίθετό σας, τον Θρασκιά εννοώ.

Με αφορμή το τσάι που έχει τίτλο «φρέσκος αέρας» να πούμε ότι ο Θρασκιάς υπάρχει στο ανεμολόγιο. Είναι ένας βόρειος ελαφρύς άνεμος, λιγότερο ισχυρός από τον Βαρδάρη, ένας ευχάριστος φρέσκος βοριάς (χαμογελάει). Ένα βοριαδάκι.

Βλέπετε συσχέτιση με εσάς;

Το όνομά μας, χωρίς να το ξέρουμε, σε μεγάλο βαθμό μάς καθορίζει. Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο έναν Καθηγητή μας στη Γλωσσολογία. Δεν περνούσαμε ποτέ το μάθημά του, αν δεν ξέραμε από πού προέρχεται το όνομά μας, ποια η ρίζα του και η εντοπιότητα του. Αυτό αποτέλεσε αφορμή να μάθω κι εγώ την προέλευση του επιθέτου μου. Και κάπου εκεί το βρήκα στο ανεμολόγιο κι είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Εξάλλου παρά το γεγονός ότι πολλές φορές η ζωή μου με έβγαλε στο Νότο, πάντα με κρατάει στον Βορρά.

Η Βουλή και το Εντευκτήριο είναι ένας χώρος που πηγαίνετε για τσάι;

Το Εντευκτήριο το χρησιμοποιώ συχνά, γιατί έχω καθημερινή παρουσία στη Βουλή. Οπότε ανάμεσα στις συνεδριάσεις και τις κοινοβουλευτικές υποχρεώσεις, δουλεύω συχνά και με τους συνεργάτες μου στο Εντευκτήριο. Κι εκεί όμως τσάι του βουνού επιλέγω (γελάει).

Στις Συκιές μεγαλώσατε, σωστά;

Ως παιδί του Δημοτικού ήμουν στο Δήμο Θεσσαλονίκης και στην Παναγία Φανερωμένη. Σιγά σιγά οι γονείς μου αγόρασαν το δικό τους σπίτι στις Συκιές, όπου και μεγάλωσα.

Δημοτικό;

Πήγα στο 61^ο στην Παναγία Φανερωμένη. Γυμνάσιο πήγα στο 4^ο Συκεών και μετά στο 2^ο Νεαπόλεως, στο περιβόητο «Θερμού». Ένα σχολείο που ξεκίνησε ως ιδιωτικό, μετά η Θερμού το παραχώρησε στον Δήμο. Ένα σχολείο, ανάμεσα σε κτίρια, με μια αυλή που ήταν κατηφορική κι όπου για να παίξεις μπάσκετ ή βόλεϊ έπρεπε να πάθεις τουλάχιστον διάστρεμμα. Ένα δύσκολο σχολείο με καλές όμως επιδόσεις, όσον αφορά στις επιτυχίες των μαθητών του στο πανεπιστήμιο. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από τα μαθητικά μου χρόνια!

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας άθλημα;

Έπαιζα περισσότερο μπάσκετ, αλλά είναι αλήθεια πως δεν έπαιζα τίποτα με ιδιαίτερο πάθος, καθώς για χρόνια έκανα ενόργανη, την οποία και αγαπούσα. Μετά ψήλωσα κι ήμουν ακατάλληλη γι’ αυτό. Αγαπούσα την άθληση και τον αθλητισμό, αλλά θεωρώ ότι είμαι καλύτερη ως φίλαθλος παρά ως αθλήτρια (χαμογελάει).

Στο σπίτι οι γονείς;

Ο μπαμπάς μου σχεδίαζε και κατασκεύαζε έπιπλα, ενώ η μαμά μου ασχολείτο με ρούχα, καθώς διατηρούσε δικό της κατάστημα στην Παναγία Φανερωμένη.

Η βασική συμβουλή που σάς έδωσαν;

Η μαμά μου συχνά μου έλεγε κάτι που σήμερα καταλαβαίνω και πόσο προωθημένο ήταν για την εποχή της: να μην αφήνω ποτέ τη γνώμη των άλλων να με επηρεάζει τόσο ώστε να καθορίζει τις επιλογές μου. Ο μπαμπάς μου πάλι: να στηρίζομαι πάντα στις δικές μου δυνάμεις. Ξέρετε, ήταν μια εποχή στο όριο της γυναικείας χειραφέτησης. Τα κορίτσια ακόμη μπορούσαν «να βρουν την τύχη τους» μέσα από έναν καλό γάμο κι ο μπαμπάς μου με απέτρεπε πάρα πολύ από αυτό. Μου έλεγε ότι το μόνο που θα διεκδικήσεις από τον άντρα σου είναι να σε αγαπά κι όλα τα άλλα θα τα φροντίζεις εσύ για τον εαυτό σου, να είσαι αυτόνομη. Αυτό σαφώς με επηρέασε, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι δουλεύω ακατάπαυστα από τα 19 μου και ποτέ στη ζωή μου δεν βασίστηκα οικονομικά σε κανέναν άνθρωπο.

Έχετε και έναν αδελφό, με τον οποίο είστε πολύ κοντά.

Ο μεγάλος μου αδελφός είναι ο άνθρωπός μου σε αυτή τη ζωή. Γεννήθηκα τυχερή γιατί πριν από εμένα υπήρχε εκείνος, και ήταν πάντα εκεί. Είμαστε πολύ αγαπημένοι, είμαστε φίλοι κυρίως, με κοινές παρέες. Ο αδερφός μου αποτέλεσε σε πολλές περιπτώσεις τον φάρο και την πυξίδα μου που πάντα δείχνει προς τον Βορρά. Γιατί η οικογένειά μου είναι πάντα η Θεσσαλονίκη.

Όταν κάποιος σάς ρωτούσε στα μαθητικά σας χρόνια τι θέλετε να γίνετε τι απαντούσατε; Φαντάζομαι ούτε δημοσιογράφος ούτε πολιτικός.

Απαντούσα ιστορικός αρχαιολόγος! Αγαπούσα πολύ την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία, έβρισκα τεράστια γοητεία στο να γνωρίζει κανείς σε βάθος τις ρίζες του και τις αναφορές του. Τελικά δεν πέρασα στη σχολή της πρώτης μου επιλογής, αλλά στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Σπούδασα Επιστήμες της Αγωγής, που ήταν μια πολύ καινούργια σχολή. Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου, που αγαπούσε πολύ τη Ρόδο, μετέφερε δύο τμήματα από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο των Αθηνών εκεί.

Πώς ήταν οι σπουδές στη Ρόδο;

Λάτρεψα αυτό το νησί τον χειμώνα, η ομορφιά του είναι ανυπέρβλητη. Κι ενώ πέρασα τους πρώτους 6 μήνες κλαίγοντας, γιατί ήμουν μακριά από την πόλη μου και την οικογένειά μου και δεν είχα ανακαλύψει την παραμικρή ομορφιά στο νησί, στα χρόνια που ακολούθησαν το νησί για μένα ήταν μια αποκάλυψη. Εκεί άνοιξε πολύ γρήγορα για μένα κι ο δρόμος της τηλεόρασης.

Εκεί έγινε η τηλεοπτική σας εκκίνηση;

Εκεί! Ήμουν στο πρώτο εξάμηνο των σπουδών μου, όταν κάτι ξημερώματα, από εκείνα τα αξημέρωτα βράδια της θλίψης στον ξένο τόπο, μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους, είδα μια αγγελία που έλεγε: «Ζητείται παρουσιάστρια». Εγώ την τηλεόραση την είχα ως όνειρο από μικρό παιδί. Δίπλα στο τι θα σπουδάσω -που ήταν ένας αποκλειστικός δρόμος που έπρεπε να πάρω, καθώς ήμουν κομμάτι εκείνης της γενιάς που αυτοκαθοριζόταν μέσα από την επιτυχία στις Πανελλήνιες Εξετάσεις-, το όνειρό μου ήταν να γίνω παρουσιάστρια ειδήσεων.

Και με την αγγελία τι έγινε;

Ήταν σε ένα κανάλι που ονομαζόταν Ρόδος TV7. Πήγα λοιπόν και έκανα ένα δοκιμαστικό και ήμουν δεύτερη επιλαχούσα. Η πρώτη ήταν μια δασκάλα που δούλευε στο TV Θράκη, πολύ γρήγορα όμως επέστρεψε με μεταγραφή στον τόπο της. Έτσι άνοιξε ο δικός μου δρόμος και πήρα την πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση στο δελτίο ειδήσεων. Ήμουν ένα ροδαλό, νεανικό πρόσωπο που φαινόμουν πολύ μικρή σε ηλικία. Προσπαθούσα να φαίνομαι -φορώντας σακάκια και με ντύσιμο σοβαρό- μεγαλύτερη, αλλά όταν είσαι 19 χρονών είναι δύσκολο να το κρύψεις (γελάει). Και από τότε ο δρόμος μου στην τηλεόραση απεδείχθη μακρύς.

Από εκεί και πέρα έχετε πολλές παρουσίες σχεδόν σε όλα τα κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης.

Η πρόσληψή μου στο TV Μακεδονία ήταν μια σημαντική στιγμή, γιατί με το που γύρισα από τις σπουδές μου σε ένα κενό του μεταπτυχιακού προγράμματος που έκανα στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας, βρήκα αμέσως δουλειά. Αυτό με οδήγησε στη μεταγραφή μου στον ANT1, μετά πήγα στο MEGA και στο ALTER. Εκεί πέρασα τα πιο ουσιαστικά και ώριμα χρόνια μου στην τηλεόραση με την εκπομπή «Κοιτάω μπροστά», μια εκπομπή ψυχολογίας που ήταν και με τηλεοπτικούς όρους η μεγαλύτερή μου επιτυχία.

Τα αρνητικά της τηλεόρασης;

Η τηλεόραση ήταν ένα πάρα πολύ ανταγωνιστικό πεδίο κι εγώ δεν ήμουν ποτέ ένας ανταγωνιστικός άνθρωπος, οπότε αυτό με δυσκόλευε πολύ. Μου άρεσε πάντα να δουλεύω σαν παρέα και να υπάρχει αυτό το κλίμα της αλληλεγγύης και το να βοηθάει και να υποστηρίζει ο ένας τον άλλον. Δεν το βρήκα σε πολλές περιπτώσεις, το έχτισα όμως σε άλλες, όταν πια είχα τη δύναμη να το κάνω. Έτσι έχω υπέροχες αναμνήσεις, έχω τεράστια ευγνωμοσύνη για την τηλεόραση, γιατί ό,τι και αν έκανα είχε την ανταπόκριση του τηλεοπτικού κοινού. Κάθε φορά που προσκαλούσα τους τηλεθεατές να με εμπιστευτούν, εκείνοι το έκαναν. Θεωρώ λοιπόν ότι τους χρωστάω ένα τεράστιο «ευχαριστώ».

Άρα πολλά θετικά.

Για μένα είχε μόνο θετικά. Μπορεί να είχε πάρα πολλές δυσκολίες, αλλά το κομμάτι της τηλεόρασης μέσα μου ισοδυναμεί με ευγνωμοσύνη. Αυτή τη λέξη θα έβαζα.

Το 2018 δημιουργήσατε το «Κέντρο Προσωπικής και Οικογενειακής Εξέλιξης – Ράνια Θρασκιά», στο Νέο Ψυχικό, που έχει βάση τη Συστημική Θεώρηση. Τι σας τράβηξε σε αυτό;

Ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη, μετά από τόσα χρόνια σπουδών και εξειδίκευσης στην Ψυχική Υγεία. Και παρότι ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδος, καθώς ήμουν μαμά δύο μικρών παιδιών που απαιτούσαν όλη μου τη φροντίδα, αποτέλεσε ωστόσο τον δρόμο της προσωπικής μου εξέλιξης, τον οποίο βαδίζω μέχρι και σήμερα.

Και ξαφνικά μια μέρα το 2023 χτύπησε το τηλέφωνό σας και ήταν ο Αλέξης Τσίπρας στην άλλη γραμμή;

(Γελάει). Ήταν μια μέρα του Απριλίου, λίγο πριν τις επερχόμενες εκλογές, όταν μου τηλεφώνησε ο Αλέξης Τσίπρας, ένας άνθρωπος που καθόρισε σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας μας. Και ενώ η ιδέα της πολιτικής με φόβιζε, την ίδια στιγμή ενδιαφερόμουν και νοιαζόμουν πάντα για τα κοινά. Μια συνάντηση 30 λεπτών μαζί του ήταν αρκετή για να αλλάξει η πορεία της ζωής μου.

Γιατί επιλέξατε τη Θεσσαλονίκη και όχι την Αθήνα, όπως ήταν η αρχική πρόταση;

Γιατί μια τόσο σημαντική και υπεύθυνη απόφαση θα έπρεπε να συνοδεύεται και από ένα βαθύ συναίσθημα. Κι εγώ αυτό το βαθύ συναίσθημα το έχω για την πόλη μου. Ήθελα η αφετηρία μου, αυτό που ήταν πάντα οι ρίζες μου και ο προορισμός μου, να είναι η Θεσσαλονίκη.

Ετοιμάζετε και το «Κέντρο Προσωπικής και Οικογενειακής Εξέλιξης Ράνια Θρασκιά» στη Θεσσαλονίκη;

Από την πρώτη στιγμή που εξελέγην βουλευτής ένιωσα μια βαθιά ανάγκη να δραστηριοποιηθώ και επαγγελματικά στην πόλη μου. Οπότε πολύ γρήγορα μετέφερα την έδρα του «Κέντρου Προσωπικής και Οικογενειακής Εξέλιξης» από την Αθήνα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το Κέντρο θα λειτουργήσει με ακόμη πιο δυναμικά βήματα και εξωστρεφείς δράσεις το αμέσως προσεχές διάστημα.

Πάμε στις πολιτικές εξελίξεις. Γιατί πήγατε με το ΠΑΣΟΚ;

Επειδή σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία για τη χώρα μας πρέπει να διεκδικήσουμε την προοδευτική αλλαγή. Να τολμήσουμε ρήξεις με όλα όσα στερούν από την καθημερινότητά μας όσα δικαιούμαστε και πλήττουν τη ζωή μας στην κάθε της μέρα. Συνεπής στην δέσμευση που ανέλαβα από την πρώτη στιγμή που εξελέγην βουλευτής θα συνεχίσω να δουλεύω διεκδικώντας όσα αξίζει η πόλη μας. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να μπει επιτέλους στο επίκεντρο πολιτικών πρωτοβουλιών και αποφάσεων. Και να χαράξουμε έναν δρόμο για πολιτικές που θα κάνουν διαφορά στη ζωή των πολιτών και θα στοχεύουν στην ευημερία όλων, χωρίς εξαιρέσεις κι αποκλεισμούς. Σε αυτόν τον στόχο θα συμβάλω κι εγώ με όλες μου τις δυνάμεις μέσα από το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και δίπλα στον Νίκο Ανδρουλάκη. Πάντα με λογική και ευαισθησία για τη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα.

Ρητορικό το ερώτημα, αλλά το θέτω: πόσο εύκολο είναι να είστε και μητέρα και βουλευτίνα και ελεύθερη επαγγελματίας;

Για κάθε εργαζόμενη γυναίκα τα επίδικα είναι τα ίδια και η δυσκολία τεράστια. Παλεύουμε με πολλούς ρόλους, προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε σε όλους. Η κοινωνία θέλει ακόμη πολλή δουλειά για να κατανοήσει τη δυσκολία και μέσα από πολιτικές που διαπνέονται από ενσυναίσθηση να ανακουφίσει την εργαζόμενη μητέρα. Σκεφτείτε ότι για να πάει ένα παιδί σε ένα παιδικό σταθμό είναι θέμα τύχης στις περισσότερες περιπτώσεις. Το 2025 δεν έχουμε ακόμη θέσεις για όλα τα παιδιά στη χώρα μας και μετά μιλάμε για το τεράστιο ζήτημα του δημογραφικού. Και επιμένω στο συναισθηματικό επίπεδο της βαθιάς δυσκολίας που έχει μια εργαζόμενη μητέρα και γυναίκα να ανταπεξέλθει στους πολλαπλούς ρόλους: χρειάζεται στήριξη, ένα υποστηρικτικό δίκτυο τόσο προσωπικό και κοινωνικό, όσο και μέσα από βαθιές τομές στην πολιτική που θα κάνουν τη γυναίκα πραγματικά να μην καταπονείται. Δεν μπορούμε να ζητάμε από μια γυναίκα ή να μείνει πίσω στη μητρότητα ή στη γονεϊκότητα ή στην προσωπική της ζωή ή στη δουλειά. Πρέπει να εξελίσσεται με τον τρόπο που κάθε γυναίκα επιθυμεί για τον εαυτό της.

ΠΑΟΚ, έτσι;

(Γελάει). Γεννήθηκα έτσι, δεν το διάλεξα καν (γελάει). Αστειεύομαι. Στην οικογένειά μας έχουμε έναν αθλητικό πλουραλισμό. Ο αδελφός μου είναι ένθερμος υποστηρικτής του Άρη, εγώ ακόμη πιο ένθερμη φίλαθλος του ΠΑΟΚ, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι έχουν γίνει ομηρικές μάχες στο σπίτι! Αυτό όμως που μένει και αυτό που μοιραζόμαστε και αυτό που εκπέμπουμε είναι ότι οι φίλαθλοι πρέπει να χαιρόμαστε και να αστειευόμαστε μεταξύ μας για τις ομάδες μας, μακριά από τη βία, από την οποία έχει υποφέρει η πόλη μας σε τεράστιο βαθμό.

Αγαπημένο τραγούδι;

Είμαι το κορίτσι που μεγάλωσε με Παπάζογλου, αλλά και την ίδια στιγμή με τη ροκ σκηνή της πόλης, με Ξύλινα Σπαθιά και με Τρύπες. Οπότε θα ξεχώριζα το «φύσηξε ο Βαρδάρης και καθάρισε, ήλιος, λες και τελείωνε ο χειμώνας…» του Νίκου Παπάζογλου.

Αγαπημένο βιβλίο της εποχής;

Αχ, είναι η αλήθεια ότι δεν μπορώ ξεφύγω όσο και να θέλω από τα βιβλία ψυχολογίας και πάντα εμπλουτίζω τη ματιά μου σε σχέση με αυτά. Αυτή την περίοδο διαβάζω εκ νέου το βιβλίο «Τέχνη της Αγάπης» του Έριχ Φρομ που έχει επανεκδοθεί από τον εκδοτικό μου οίκο, τις εκδόσεις Διόπτρα.

Γράφετε και δεύτερο βιβλίο;

Είμαι στη διαδικασία συγγραφής του δεύτερου βιβλίου μου, που αφορά στην γονεϊκότητα.

Μότο ζωής υπάρχει;

Ξεκάθαρα το «κοιτάω μπροστά», το οποίο ήταν και ο τίτλος του πρώτου βιβλίου μου και της ομώνυμης τηλεοπτικής εκπομπής μου. Είναι το μότο της ζωής μου και είναι αυτό που μου έδωσε φτερά να μπω σε ένα τόσο δύσκολο πεδίο, όπως είναι η πολιτική.

Για το τέλος έχουμε την ερώτηση με το μαγικό ραβδί: αν το είχατε τι θα αλλάζατε στη Θεσσαλονίκη που δεν αλλάζει εύκολα;

Την απάντηση την έχω στην καρδιά μου και στο μυαλό μου. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη εξαιρετικά επιβαρυμένη περιβαλλοντικά, καθώς έχει το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο. Άρα, με το μαγικό μου ραβδάκι θα γέμιζα λουλούδια και θα έκανα πράσινη την πόλη.