Γράφει
Φάνης Ουγγρίνης
Τίτλος του σημερινού κειμένου είναι η διάσημη φράση που φέρεται να ξεστόμισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αμέσως μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη. Μετά 62 χρόνια, μία άλλη υπόθεση, σίγουρα όχι πανομοιότυπη μα παρόμοια, φέρνει τα πάνω κάτω στην πολιτική σκηνή. Φυσικά σήμερα επικρατεί απόλυτα η εκδοχή του δυστυχήματος, ενώ τότε είχαμε ένα ξεκάθαρο πολιτικό έγκλημα. Ωστόσο, και πάλι η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται από σοβαρές και κωμικές θεωρίες συνωμοσίας. Και πάλι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις επιδιώκουν να καπηλευτούν νεκρούς. Και πάλι εξωτερικοί παράγοντες παρακολουθούν τις εξελίξεις με ενδιαφέρον (εάν δεν τις χειραγωγούν), αφού η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση ενός τεράστιου γεωστρατηγικού παιγνίου. Και πάλι ο Τύπος δρα επιπόλαια, λειτουργώντας ως εργαλείο διαφόρων συστημάτων. Και πάλι ένας δικαστικός λειτουργός προσπαθεί να διερευνήσει το θέμα με επιμέλεια και νηφαλιότητα, στοχοποιούμενος έτσι από όλες τις πλευρές.
Η κοινή γνώμη γίνεται συστηματικά μάρτυρας αντιφατικών πληροφοριών: ο τρόπος που έγινε το δυστύχημα, η προχειρότητα που αντιμετωπίστηκε το συμβάν τις πρώτες ώρες, η επιμονή πολλών να παραμένει στο απυρόβλητο ο σταθμάρχης, η -έμμεση- ομολογία ύπαρξης παράνομης εύφλεκτης ουσίας από τον Μητσοτάκη, οι απορίες που προκαλούν τα ως τώρα πορίσματα, οι διαρροές από έγκριτα και στρατευμένα ΜΜΕ, και τα ανατρεπτικά στοιχεία που αίφνης μετά δύο χρόνια εμφανίζονται, οδηγούν σε πλήρη σύγχυση.
Ειδικά τα τελευταία βίντεο γεννούν τις περισσότερες απορίες. Γιατί καταγράφηκαν αλλού; Γιατί ο καταγραφέας-στέλεχος δεν μίλησε γι' αυτά όταν ζητήθηκαν οι δίσκοι από την εταιρεία σεκιούριτι; Γιατί οι δικαστικές αρχές δεν ζήτησαν εγκαίρως οπτικό υλικό για την εμπορική αμαξοστοιχία; Γιατί δεν εντόπισαν αυτή την αμέλεια (;) οι δικηγόροι των θυμάτων και οι δημοσιογράφοι; Πλέον συγκρούονται όσοι θεωρούν τον Μητσοτάκη αιματοβαμμένο αυτόχειρα με όσους αρνούνται να κακολογούν τον κρατικό μηχανισμό ώστε να μη θιγεί το κύρος του Μαξίμου.
Αθέλητα ή ηθελημένα, η σύγχυση μάς απομακρύνει από το ουσιώδες: η τραγωδία οφείλεται σε σειρά λαθών όχι τυχαίων αλλά συστημικών, οφείλεται στην ανικανότητα και στην ασυδοσία κρατικών λειτουργών σε διάφορες θέσεις. Εκτός του άμεσου ανθρώπινου λάθους, οφείλεται σε όσους αξιολόγησαν και διόρισαν τον εν λόγω σταθμάρχη, σε όσους διαρρύθμισαν ανορθολογικά τον σταθμό, σε όσους ευθύνονται για την τήρηση πρωτοκόλλων εκπαίδευσης και ασφάλειας, σε όσους ανέχονται την έλλειψη επαγγελματισμού και πειθαρχίας των κλειδούχων, σε όσους είχαν την αρμοδιότητα να ελέγχουν αν η Hellenic Train συμμορφώνεται με τους όρους της σύμβασης παραχώρησης, σε όσους αδιαφορούν για τις συνεχείς κλοπές υλικών από τις γραμμές, ενδεχομένως και σε όσους γνώριζαν την ύπαρξη κυκλώματος διακίνησης «μαύρων» φορτίων.
Όμως στο Δημόσιο ανήκουν και όσοι διαχειρίστηκαν τις συνέπειες του γεγονότος. Όσοι ανέλαβαν την τεχνική πλευρά της έρευνας, όσοι θα έπρεπε να μεριμνούν για τους συγγενείς των θυμάτων, όσοι ενημερώνουν και συμβουλεύουν τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό όχι μόνο για το πώς θα διαχειριστεί επικοινωνιακά αυτή την κρίση αλλά -κυρίως- για το πώς δεν θα επαναληφθεί τέτοιος σκοτωμός. Θα επαναλάβω πως ο λαός βράζει επειδή νιώθει ότι κάποιοι κάπου ψηλά δεν φαίνονται να δίνουν πεντάρα γι' αυτόν. Ο λαός παρακολουθεί μία κομματική κοκορομαχία και εργαλειοποίηση που ελάχιστα τον αφορά και δεν ακούει πώς θα στρώσουν επιτέλους οι σιδηροδρομικές μεταφορές και μαζί τους κάθε προβληματικός τομέας του Δημοσίου, υγεία, παιδεία, ασφάλεια, δικαιοσύνη, άμυνα. Ο λαός θέλει επιτέλους να μάθει πώς και πότε η βαριά φορολογία που καθημερινά υφίσταται (κορυφαία στην αναλογία εισπράξεων ΦΠΑ/ΑΕΠ η Ελλάδα λόγω πληθωρισμού) θα αποδώσει υπέρ του. Εν έτει 2025, ο λαός βλέπει τη ζωή του στάσιμα κακή ώστε να μη θίγεται ουδόλως η… ιερή αγελάδα του Δημοσίου.
Τελικά λοιπόν ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο, ο λαός ή όσοι ευνοούνται από το μπάχαλο του Δημοσίου; Η υπεύθυνη κυβέρνηση και σύσσωμη η αντιπολίτευση έχουν την καλοσύνη να μας απαντήσουν;