Οι Ντρέιφους ήρθαν να ταράξουν τα νερά. Του Φάνη Ουγγρίνη

Χρειάστηκε η απροσδόκητη εμφάνιση των Ντρέιφους για να βγει στην επιφάνεια ο προβληματισμός γύρω από τη συνολική προσφορά του Ιβάν Σαββίδη. Όπως έγινε γνωστό και αναλύεται διεξοδικά στο σημερινό φύλλο της «ΜτΚ», η γαλλοελβετική εφοπλιστική οικογένεια (σχήμα LDC) κατέθεσε ανοικτή προσφορά για το αδιάθετο 27% των μετοχών του ΟΛΘ, επιθυμώντας να παίξει σημαντικό -ενδεχομένως ρυθμιστικό- ρόλο στη διοίκηση του δεύτερου μεγαλύτερου λιμένα της χώρας, πρώτο στη διακίνηση χύδην φορτίων. 

Η κίνηση των ξένων μάλλον προκάλεσε αναταραχή στο περιβάλλον του ελληνορώσου μεγιστάνα, αν τουλάχιστον κρίνουμε από την εσπευσμένη κίνησή του να μαζέψει και αυτός μετοχές, καταβάλλοντας υψηλότερο τίμημα από τους… εισβολείς. Βέβαια, μετά από αυτήν την κίνηση γεννάται η απορία, γιατί η πλειοψηφούσα Belterra δεν είχε ήδη προχωρήσει σε παρόμοια προσφορά. Ίσως λόγω επανάπαυσης; Και αν ναι, πού οφείλεται αυτή η επανάπαυση;

Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε ότι γαλλική παρουσία υφίσταται ήδη στον ΟΛΘ, και μάλιστα πολύτιμη. Πρόκειται για τη συμμετοχή του κολοσσού CMA, μίας από τις κορυφαίες εταιρείες μεταφοράς κοντέινερ στον πλανήτη (μικρότερη πάντως της LDC από πλευράς κύκλου εργασιών) και αυτή που ουσιαστικά ξέρει τη δουλειά, αυτή που, με σχετικά μικρές κινήσεις, ενίσχυσε τη θέση της Θεσσαλονίκης στην παγκόσμια διακομεταμιστική αλυσίδα. Ε! Ναι! Η αγορά δύο νέων μεγαλύτερων γερανογεφυρών φορτοεκφόρτωσης εμπορευματοκιβωτίων δεν μπορεί να χαρακτηριστεί γεγονός εντυπωσιακό, ειδικά αν το αντιπαραβάλλουμε στο μεγαλόπνοο business plan που κατέθεσε η Belterra, όταν διεκδίκησε αυτήν τη στρατηγική υποδομή. Ένα business plan που ακόμη εκκρεμεί στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του.

Ο Προβλήτας 6 ακόμη πελαγοδρομεί παρά τους διαδοχικούς διαγωνισμούς και την εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, ανάπτυξη real estate δεν υπάρχει (μικρή εξαίρεση η εξελισσόμενη μετατροπή ενός κτιρίου σε χώρο γραφείων για τις ανάγκες της Deloitte και άλλων ενδιαφερομένων), η δυνατότητα υποδοχής περισσότερων κρουαζιερόπλοιων εξαντλήθηκε στην εκ των ενόντων μετατροπή μίας παλιάς αποθήκης σε terminal, τα αιωρούμενα μικροσωματίδια από τις ντάνες σιδηρομεταλλεύματος και λιθάνθρακα εξακολουθούν να υποβαθμίζουν το περιβάλλον της πόλης και η επιμήκυνση δύο ακόμη προβλητών έχει παραπεμφθεί στις καλένδες.

Δυστυχώς, η αδράνεια Σαββίδη δεν εξαντλείται στον ΟΛΘ. Στην πιο δύσκολη περίοδο των μνημονίων το ΤΑΙΠΕΔ εκποίησε δύο τουριστικά φιλέτα στη Χαλκιδική, με το πλέον περιζήτητο της Κασσάνδρας να καταλήγει στον ίδιο και εκείνο της Σιθωνίας σε Θεσσαλονικιό εργολάβο. Παρά κάποια απρόοπτα, η μονάδα στον Αϊ-Γιάννη λειτουργεί ήδη, όταν στο Παλιούρι δεν έχει σκαφτεί ούτε τρύπα. Επιπλέον, πολιτεία και οπαδοί του ΠΑΟΚ συνεχώς ακούν μα δεν βλέπουν νέο γήπεδο στην Τούμπα. Τέλος, παρά την άρση των νομικών εμποδίων, δεν προχωρά ούτε η ανακοινωμένη επένδυση μόνιμων εξοχικών κατοικιών στο Πόρτο Καρράς. Με τόσα μεγάλα παγωμένα project είναι αστείο να συζητάμε για τα δύο εμβληματικά διατηρητέα, που επίσης έχουν αγοραστεί και παραμένουν κλειστά. Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε ότι ο Ιβάν Σαββίδης έχει προσφέρει στη Θεσσαλονίκη δύο πρωταθλήματα, το φρεσκάρισμα του Μακεδονία Παλλάς και το ριζικά ανακαινισμένο Κόκκινο Σπίτι: αρκετά για τη συμπρωτεύουσα της μιζέριας μα λίγα σε σχέση με τις προσδοκίες που γέννησε η φήμη του παλιννοστούντα επιχειρηματία.

Εδώ, βέβαια, κάποιος θα αντέτεινε ότι κάνει το κουμάντο του όπως εκείνος κρίνει καλύτερα, και ότι, σε τελική ανάλυση, δεν χρωστάει κάτι σε έναν τόπο που δεν αποτελεί πατρίδα του, τουλάχιστον υπό τη στενή έννοια. Καμία αντίρρηση. Ωστόσο, ειδικά όσον αφορά το λιμάνι και το Παλιούρι, αυτά παραχωρήθηκαν έναντι εξαιρετικά ευνοϊκού τιμήματος, υπό την προϋπόθεση πραγματοποίησης γενναίων επενδύσεων με ευεργετική επίδραση στην τοπική οικονομία, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Για τη μη υλοποίηση των εν λόγω επενδύσεων η πλευρά Σαββίδη κατηγορεί το δημόσιο: κατ’ αυτούς, ο κρατικός μηχανισμός καθυστέρησε την έκδοση ΠΔ για την ΜΠΕ του ΟΛΘ και κωλυσιεργεί ως προς τη σύνδεση του Προβλήτα 6 με το σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ όσον αφορά το Παλιούρι, εκεί ισχυρίζονται ότι υφίστανται ζητήματα με το δασαρχείο και την αρχαιολογική υπηρεσία. Όλα τα παραπάνω μεταφέρονται πάντα ανεπίσημα μέσω ανώνυμων… κύκλων, που ενίοτε αποδίδουν τη στασιμότητα και σε αμερικανικό δάκτυλο.

Τούτων λεχθέντων, όλοι γνωρίζουμε πόσο εμποδίζει η γραφειοκρατία την ανάπτυξη, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού υπάρχει, λειτουργεί κανονικά, και θα επαρκεί μέχρι να ολοκληρωθούν τα νέα έργα του ΟΣΕ (όταν επιτέλους ξεκινήσει, η εργολαβία του Προβλήτα θα αργήσει να ολοκληρωθεί, όπως άλλωστε μας δίδαξε η επέκταση του διαδρόμου στο Μακεδονία) • η μη διαθεσιμότητα ΜΠΕ προφανώς δεν εμπόδισε τη διαμόρφωση του προαναφερθέντος νέου κτιρίου γραφείων • άλλες αρχαιότητες δεν εμπόδισαν το ξενοδοχείο στη Σιθωνία • τα δεδομένα της έκτασης του παλιού κάμπινγκ ήταν γνωστά τοις πάσι, όταν έγινε ο διαγωνισμός, άρα εκπλήξεις δεν δικαιολογούνται. Πέραν αυτών, η σχέση με το… κακό κράτος δεν απέτρεψε την Belterra από την υποβολή γενναιόδωρης προσφοράς για τον λιμένα Βόλου, ενέργεια οπωσδήποτε αντιφατική.

Δεδομένου, λοιπόν, του υψηλού ειδικού βάρους που διαθέτει ο πρόεδρος της ασπρόμαυρης ΠΑΕ, εύλογα αναρωτιέται κανείς αν αυτό αξιοποιείται χάριν της ολοκλήρωσης των επενδύσεων ή της επιβράδυνσής τους. Αν, δηλαδή, αξιοποιείται ως προστασία από το να ενεργοποιηθούν οι προβλεπόμενες στις συμβάσεις παραχώρησης ποινικές ρήτρες, επειδή ο σχεδιασμός του ομίλου Σαββίδη έχει πλέον διαφοροποιηθεί. Κακά τα ψέματα, κάθε δημοφιλής αθλητικός παράγοντας τυγχάνει ειδικής μεταχείρισης στη χώρα μας, ειδικά σε μία περιοχή όπου η ρωσική και ποντιακή καταγωγή του αποτελούν τίτλους τιμής για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Εν πάσει περιπτώσει, οι Ντρέιφους ήρθαν να ταράξουν τα νερά, και αυτό είναι σίγουρα θετικό. Η πορεία εκμετάλλευσης παραχωρημένης εθνικής περιουσίας δεν μπορεί να εξαρτάται από ζητήματα οπαδικά, ειδικά όταν η ανάπτυξη της ΠΚΜ πηγαίνει ακόμη με ρυθμούς χελώνας.