

- Το ιστορικό γεγονός
Αυτό που συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2025 ήταν, πράγματι, για την 50ετία της μεταπολιτευτικής περιόδου, ανεπανάληπτο στην μαζικότητα, την πυκνότητά του και την ταυτόχρονη γεωγραφική εξακτίνωσή του! Πρωτοφανές στην γεωγραφική του έκταση σε πόλεις της Ελλάδας και του Εξωτερικού! Το αριθμητικό πλήθος των συγκεντρώσεων -με λαϊκή συμμετοχή κάθε συγκέντρωσης σε κάθε πόλη πληθυσμιακά ανάλογη προς εκείνη των δύο μεγαλύτερων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη -ήταν πρωτοφανής: 340 στην Ελλάδα και το Εξωτερικό! Πρόκειται για ένα γεγονός, που αποκτά διαστάσεις ιστορικού χαρακτήρα!
- Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση μπροστά στις ευθύνες τoυς και ενώπιον μιας χωρίς προηγούμενο κατάστασης
Τέτοια γεγονότα, ξεκινώντας από μια συνταρακτική τραγωδία (τα Τέμπη), που έχουν στον πυρήνα τους μια διαρκή, αδυσώπητη κριτική απέναντι στην κυβέρνηση της συγκάλυψης και των σκοπιμοτήτων επιβίωσης της, με πολλές, εμφανείς και ωμές συνδέσεις με το σύνολο της κυβερνητικής της πολιτικής, είναι από τη φύσης τους, γεγονότα καταλυτικής πολιτικής σημασίας. Με εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό δύο φορές μέσα σ΄ένα μήνα, με τη συμμετοχή να ξεπερνά κάθε όριο και την οργή να ανεβαίνει! Με ποσοστά τεράστια, στις δυναμικές ηλικίες (από 18 έως 40 ετών) ύψους 75% (!), να απορρίπτουν την κυβέρνηση! Με αρνητική τοποθέτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας (της τάξεως του 70+%) όχι μόνο για τα καυτά ζητήματα που την συνθλίβουν (ακρίβεια, εγκληματικότητα, ενέργεια κλπ) αλλά και απέναντι σε όλους τους θεσμούς (συμπεριλαμβανομένης πλέον και της Δικαιοσύνης).
Για τη σημασία του γεγονότος, θα σημειώσω κάτι που θεωρώ κρίσιμο για το προφίλ και το κύρος του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, όπως αυτά πλέον αποτυπώνονται και καταγράφονται στη νέα φάση –όχι μόνο στην Ελλάδα- αλλά στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Κόσμο. Πολύ ψηλά στις ειδήσεις τους, και με την ανάλογη κριτική, πρόβαλλαν με θαυμασμό σε όλον τον κόσμο τα τεράστια αντικυβερνητικά συλλαλητήρια: το Reuters, το BBC, το Associated Press, το CNN, το ANSA, η Deutsche Welle,το Bloomberg, το Al Jazeera, η Τhe New York Times, η The Washington Post, ο Guardian, η Le Mond, η Liberation!
Δεν μπορεί κανείς -κανείς στοιχειωδώς πολιτικά σκεπτόμενος- να μην αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια κοινωνικοπολιτική κατάσταση που παρήγαγε η κυβέρνηση με ότι έπραξε, με ό,τι πράττει και ό,τι δεν έπραξε όχι μόνο για τα Τέμπη, αλλά σχεδόν σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα σε εκείνους που επηρεάζουν άμεσα και βαθιά την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Μια κατάσταση που επιζητά εκ βάθρων λύσεις και ότι η καθυστέρηση πολιτικής λύσης-διεξόδου θα την μεταβάλλει σε καταιγίδα.
Ο Ελληνικός Λαός στάθηκε με τον κ. Μητσοτάκη και τη ‘’Ν.Δ.’’ μεγαλόθυμος. Παρά τον βαρύ πόνο και το πένθος του και τους απροκάλυπτους χειρισμούς συγκάλυψης για την τραγωδία της 28ηςΦεβρουαρίου 2023, τον Ιούνιο του ίδιου έτους (2023) του έδωσε εκλογικό ποσοστό 40,8% και τον έφερε πάλι στην κυβέρνηση.
Κι εκείνος και οι κυβερνητικοί ακολούθησαν το δικό τους δρόμο, τις δικές τους γραμμές που δεν ανταμώνονταν πραγματικά, σχεδόν πουθενά με τον Λαό και τις ανάγκες του. Οι υποσχέσεις της Άνοιξης 2023 ήταν «τακτικές εκτόνωσης». Στην πραγματικότητα πίστευαν ότι τα Τέμπη θα ξεχαστούν. Μερικοί μάλιστα έκαναν ασυγχώρητους παράλληλους συνειρμούς ότι όλα θα υποχωρούσαν όπως και για το Μάτι, ενώ θρασύτεροι μίλησαν και για δικαίωση στις Σέρρες με την εκλογή του Κ. Καραμανλή!
Τώρα, αφού έπαιξαν χωρίς αποτέλεσμα και το εκφοβιστικό χαρτί της αποσταθεροποίησης (φέρνοντας μάλιστα με τη μαζικότητα και αποφασιστικότητα των συγκεντρώσεων τα αντίθετα αποτελέσματα), η μόνη εναπομείνασα, τελευταία οπισθοφυλακή τους είναι ο κοινοβουλευτικός συσχετισμός των 155-156 εδρών χωρίς όμως κοινωνική-εκλογική αντιστοίχιση και, κυρίως, χωρίς κοινωνική αποδοχή!Ορισμένοι -κυβερνητικοί, αλλά και οι «κυβερνητικά στρατευμένοι» δημοσιολογούντες και τα αργυρώνητα ΜΜΕ- καθώς προετοιμάζεται το κοινοβουλευτικό σκηνικό της πρότασης μομφής, μιλούν για επανεκκίνηση!
Τώρα, μετά απ΄όλα αυτά, σ΄αυτό το κοινωνικοπολιτικό τοπίο! Ποια επανεκκίνηση και με ποιο περιεχόμενο, με ποια αποθέματα εμπιστοσύνης, με ποια ουσιαστική και πραγματική νομιμοποίηση, με ποια κυβερνητικά στελέχη κύρους και αναστήματος; Άς είμαστε ειλικρινείς και αντικειμενικοί -πράγματι, τίποτε από όλα αυτά – δεν διαθέτει πλέον ο κ. Μητσοτάκης και η ‘’Ν.Δ’’.
Ούτε εμπιστοσύνη, ούτε νομιμοποίηση, ούτε άφθαρτα στελέχη αναστήματος και κύρους, ούτε χρονικά περιθώρια. Ή, αν όχι τίποτα, σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν τα στοιχεία αυτά στην απαραίτητη κρίσιμη ποιότητα και ποσότητα ώστε να υπάρξει και να δράσει κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά από όλα αυτά και μέσα στο υπεραπαιτητικό και σκληρό νέο περιβάλλον (εσωτερικό, ευρωπαϊκό και διεθνές).
Η ‘’Ν.Δ’’, ταυτόχρονα, έχασε και την ευκαιρία (το momentum) να αλλάξει ηγεσία εν πλω, όπως το αδελφό της κόμμα, των Συντηρητικών, στη Μ. Βρετανία. Ενώ η δυνατότητα στήριξης της, με δάνεια από την Ακροδεξιά, μπορεί να συμβεί ως πιθανότητα μόνο μετά από νέες βουλευτικές εκλογές (οπότε ανάλογα μπορεί να τεθεί και το θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας).Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ‘’Ν.Δ.’’ έχουν το τέλος που προετοίμαζαν!Οφείλω να υπογραμμίσω με αντικειμενικότητα και σαφήνεια τα παρακάτω, ώστε να μην υπάρχει οποιαδήποτε αυταπάτη ή οποιοδήποτε σημείο διαφυγής.
Τα καρτέλ της ενέργειας, το καρτέλ των τραπεζών, το καρτέλ των τροφίμων, η χαοτική διεύρυνση των ανισοτήτων (οικονομική, κοινωνική, περιφερειών, εξουσίας), η ασθενική παραγωγή, η επενδυτική αδυναμία, η αποσύνθεση των περιφερειών και τα ελλείμματα (δημόσιο και νέο ιδιωτικό), η απίσχναση της αγοραστικής δύναμης της κοινωνικής πλειοψηφίας, η καταρράκωση των θεσμών (δικαιοσύνης, ανεξάρτητων αρχών), η θεαματική αποδυνάμωση των εισοδημάτων (μισθών, συντάξεων, αμοιβών), η αστεγία και η στεγαστική κρίση, η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, της υγείας και των δομών κοινωνικής συνοχής -όλα αυτά!- καταδείχνουν τα καταγεγραμμένα, με νούμερα και στοιχεία, αρνητικά αποτελέσματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Το Μαξίμου για την αρνητική εξέλιξη σ΄ όλους αυτούς τους τομείς αποτέλεσε κέντρο διοίκησης και συντονισμού! Τίποτα δεν μπορεί τώρα να αλλάξει, τίποτα δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν… Η κοινωνία, πλέον, το γνωρίζει! Και οι ίδιοι στην πραγματικότητα δεν εννοούν καμία επανεκκίνηση, την εξουσία τους θέλουν να διασώσουν.
- Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και το ανάχωμα
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, τουλάχιστο, μέχρι προχθές, δημιουργούσαν μέσα από τα ευρήματα των ποσοστών για τα κόμματα κυρίως της μείζονος αντιπολίτευσης ένα ανάχωμα που άκουγε στο ερώτημα: «και ποιος θα έρθει;». Εννοώντας υπόγεια και έμμεσα, πλην όμως, ξεκάθαρα ότι ο Μητσοτάκης είναι η μόνη βιώσιμη λύση!...Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων -ας υπενθυμίσω- στις τελευταίες εκλογές (ευρωεκλογές) είχαν και πάλι μια αστοχία στις προβλέψεις τους της τάξεως του 7 -9 %! Με ξεκάθαρη την πριμοδότηση της ‘’Ν.Δ’’!
Μολονότι στην μέση συνείδηση είναι καταγεγραμμένο το γεγονός αυτό -των μεγάλων αστοχιών των εταιρειών δημοσκόπησης- ωστόσο με τα ποσοστά που παρουσιάζουν για τα κόμματα, συνεπικουρούμενες κι από το χρηματοδοτούμενο φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό περιβάλλον, διαμορφώνουν από μήνα σε μήνα την «κοινή γνώμη» για την αποδοχή του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του, καθώς και της ‘’ΝΔ’’.
Στην πράξη, δηλαδή, ενώ ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του χάνουν με θεαματικό τρόπο την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων με τα προβαλλόμενα ποσοστά -που έχουν πολλαπλώς κριτικαρισθεί για ανακρίβεια- κατασκευάζουν ένα ανάχωμα διάσωσης του κ. Μητσοτάκη, της κυβέρνησής του και της ‘’Ν.Δ’’. Και μην ξεχνούμε, στο σημείο αυτό, ότι ακόμα και με το 40,8% του Ιουνίου 2023, στην πραγματικότητα η ‘’ΝΔ’’ είχε το 17% του εκλογικού σώματος, διότι υπήρξε περίπου η τεράστια αποχή του 57%!
Είναι σαφές ότι οι επόμενες δημοσκοπήσεις -και λόγω των θυελλωδών εξελίξεων μετά την 28η/2., και για να είναι πιο αληθοφανείς ώστε να μπορούν να διατηρούν την επαφή με το κοινωνικό ακροατήριο -θα δώσουν μια άλλη εικόνα…Το κύριο συμπέρασμα πάντως, για μια ακόμα φορά, είναι ότι: οι εξελίξεις, τα διακυβεύματα και προτάγματα είναι πολιτικές υποθέσεις και ζητούμενα, κι όχι δημοσκοπικά ή επικοινωνιακά.
- Η Αντιπολίτευση
Αυτή η κατάσταση, όμως, έχει πολλά και βαθιά μηνύματα και για τις πολιτικές δυνάμεις που συμπαρατάσσονται με αυτό το συγκλονιστικό Κίνημα Δικαιοσύνης. Διευκρινίζοντας ότι η συμπυκνωμένη και απλωμένη αυτή δύναμη μέσα στην κοινωνία και γεωγραφικά δεν μπορεί -και δεν πρέπει- ούτε να υποτιμηθεί, ούτε να πλαστογραφηθεί, ούτε να φαλκιδευτεί. Τα μηνύματα της είναι καθοριστικής πολιτικής αξίας.
Σχετίζονται με την ανατροπή των τρεχουσών, συμβατικών, συμπληρωματικών, ενσωματώσιμων πολιτικών. Και υποδεικνύουν την αντικατάστασή τους, μέσω ενός ριζοσπαστικού μετασχηματισμού, στην υιοθέτηση μιας στρατηγικής δομικής (κι όχι μιας οριακής-συνδικαλιστικής αντιπολίτευσης) και ενός νέου σχεδίου για την Πατρίδα και την Κοινωνία. Σχεδίου συνολικής Αναγέννησης της Χώρας, Ανάταξης και Αναμόρφωσης της οικονομίας της, Ανόρθωσης της κοινωνίας, Συμμετοχικής δημοκρατίας, Περιφερειακής-Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Εθνικής κυριαρχίας και Πατριωτικής αξιοπρέπειας. Δηλαδή, ενός Εθνικού Σχεδίου Πολιτικής & Κοινωνικής Αλλαγής.
Οι έννοιες που χρησιμοποιήθηκαν, εδώ πιο πριν, δεν είναι συνθήματα -πέρα από το γεγονός ότι και τα συνθήματα είναι χρήσιμα και αναγκαία στους Αγώνες- αλλά καθεμία περιέχει και σε συνδυασμό, όλες μαζί, δομούν έναν ενιαίο, συγκροτημένο, αναγκαίο και ρεαλιστικό Εθνικό Σχέδιο, ένα Πρόγραμμα Αλλαγής. Ένα Σχέδιο που στηρίζεται, εκφράζει και εκπροσωπεί τον νέο μεγάλο πλειοψηφικό κοινωνικό συσχετισμό της Χώρας, τελικό εγγυητή και συμμετοχικό πρωταγωνιστή.Μέσα από μια τέτοια ευρεία και ελπιδοφόρα οπτική, και με το βάθος αυτής της προοπτικής, μπορούν να μετασχηματισθούν θετικά και αντιλήψεις με οριακές πρακτικές διαμαρτυρίας και μόνον, εντάσσοντας κάθε αγωνιζόμενο ατομικά ή/και συλλογικά στην προοπτική συνολικότερης δικαίωσης αυτού του Κινήματος.
- Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης (Σωτηρίας);
Υπάρχουν και ορισμένες απόψεις που μιλούν και εισηγούνται μεταβατική Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης (Σωτηρίας), κυβέρνηση, π.χ., διετούς θητείας. Αν μιλάμε για κυβέρνηση πολιτική και όχι τεχνοκρατών. Και δεν μπορεί, εν όψει των ανοιχτών καυτών ζητημάτων και των μεγάλων διακυβευμάτων, να μιλάμε για πολιτική κυβέρνηση, τότε το πράγμα είναι μάλλον αδύνατον να συμβεί στις συγκεκριμένες παρούσες συνθήκες.
Η διαδικασία για να προκύψει μια τέτοια κυβέρνηση είναι αρκετά περίπλοκη, και προϋποθέτει παραίτηση κάθε κόμματος από τη διεκδίκηση της κυβέρνησης και αρχηγού κόμματος από την πρωθυπουργία, ξεκινώντας από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη. Η επόμενη φάση αποτελεί επίσης σύνθετο και δύσκολο πρόβλημα: το πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού και η σύνθεση της κυβέρνησης, καθώς και το κυβερνητικό πρόγραμμα. Η δε αμφισβήτηση εύκολα και γρήγορα μπορεί να ενσκήψει, με αφορμή πολιτικές που η κυβέρνηση εθνικής ανάγκης χωρίς λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση θα ασκεί.
Σε κάθε περίπτωση, η έξοδος από τη σημερινή ασφυκτική και ζοφερή κατάσταση, δεν μπορεί παρά να είναι μία και μόνη: προσφυγή στο Λαό. Μόνον ο Λαός μπορεί να δώσει λύση, που θα γίνει σεβαστή και μπορεί να διαμορφώσει όρους ετυμηγορίας για νέα πορεία. Αυτή πρέπει να είναι και η καθαρή, άμεση κατεύθυνση της Αντιπολίτευσης, καθώς και κάθε υγιώς σκεπτόμενου και θετικά δρώντος συμπολίτη μας: προσφυγή στη βούληση του Λαού.
- Εκλογές, τώρα! Αλλαγή!
Σ΄αυτό το πλαίσιο, το Κίνημα Δικαιοσύνης, που απλώθηκε σε όλη τη Χώρα και έξω απ΄αυτήν, ανέβασε στο φως της νέας μέρας, στο προσκήνιο, τον στόχο, που οφείλει να δει, να διαβάσει και να προβάλλει αποφασιστικά η Αντιπολίτευση και ο κάθε συμπολίτης μας: Αλλαγή!Εκλογές, τώρα!
*Ελευθέριος Τζιόλας, π. υφυπουργός, π. αναπ. Νομάρχης Θεσσαλονίκης,εκδότης & διευθυντής τoυ περιοδικού "e-Δίαυλος'',συγγραφέας