Η δημοσκόπηση που διαπιστώνει ότι επτά στους δέκα Έλληνες δεν εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη, δεν λέει τίποτε για τη Δικαιοσύνη. Λέει, όμως, για τους Έλληνες.
Πρόκειται για το εκλογικό σώμα όπου δύο στους τρεις ψήφισαν να φύγουμε από το ευρώ, να κάνουμε συναλλαγές με μαρούλια και χόρευαν περήφανα τσάμικο στην πλατεία Συντάγματος. Τότε, έγινε η πιο αυθεντική καταγραφή των δύο κόσμων που συνυπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. Και αυτό ούτε άλλαξε ούτε θα αλλάξει. Απλώς, ανάλογα με τις περιστάσεις, γίνονται κάποιες μικρομετακινήσεις από τις περιφέρειες των δύο κύκλων. Είναι το ίδιο χάσμα που συναντήσαμε το 2011 με τους «Αγανακτισμένους», το 2020 με τα εμβόλια, το 2022 με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, σήμερα με την αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης. Γιατί ο Έλληνας πιάνει πουλιά στον αέρα και δεν του ξεφεύγει συνωμοσία για συνωμοσία. Πίσω από τα μνημόνια υπήρχε η παγκόσμια ολιγαρχία που ήθελε να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία χρέους, για να μας αρπάξει τους υδρογονάνθρακες. Τα εμβόλια είχαν μέσα τσιπάκι, για να κατευθύνουν τη σκέψη μας. Για την εισβολή στην Ουκρανία ευθύνεται ο Ζελένσκι που δεν δέχθηκε να γίνει η χώρα του κατοικίδιο της Ρωσίας. Το λέει και ένας «γέροντας» στο Άγιο Όρος.
Αυτός, ο ίδιος κόσμος, πίστεψε ότι στα Τέμπη υπήρχε βαγόνι που εξαϋλώθηκε, μετά ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε ξυλόλιο, μετά ότι ο χώρος του δυστυχήματος μπαζώθηκε, γιατί υπήρχε κάτι που έπρεπε να κρυφτεί, μετά ότι από τα ηχητικά αφαιρέθηκαν δεκατρία λεπτά, μετά ότι τα πορίσματα των δικαστικών πραγματογνωμόνων είναι χαλκευμένα, μετά ότι ο θάνατος του γιου της εισαγγελέως είναι δολοφονία που σχετίζεται με το σιδηροδρομικό δυστύχημα και μετά ότι ο εφέτης-ανακριτής προσπαθεί να κρύψει την «αλήθεια για τα Τέμπη». Η δικογραφία είναι μόνη της ένα δωμάτιο, αλλά ο καφενόβιος και ο διαδικτυακός καφενόβιος Έλληνας γνωρίζει λεπτομερώς την «αλήθεια για τα Τέμπη». Πώς τα σενάρια του «μακελειού» εξαπλώθηκαν ως αναμφισβήτητα, είναι μία απίστευτη ελληνική ιστορία στην οποία συμμετοχή δεν έχουν μόνο ο Βελόπουλος, η Κωνσταντοπούλου, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγα ΣΥΡΙΖΑ, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά επίσης το ΠΑΣΟΚ που δεν χάραξε σαφή γραμμή από τον λαϊκισμό. Και, βεβαίως, η δημοσιογραφία -δυστυχώς και η mainstream- που με το πρόσχημα «να ακούγονται όλες οι απόψεις» ή «ερωτήματα διατυπώνουμε», αθροίζει μήλα με πορτοκάλια και δίνει χώρο σε πρόσωπα αδιευκρίνιστου κύρους που αφηγούνται εύπεπτες ιστορίες. Είναι η δημοσιογραφία που ξυπνά το πρωί, βλέπει προς τα πού πηγαίνει το ρεύμα και δίνει γραμμή στα πρωϊνάδικα, μεσημεριανάδικα και κουτσομπολίστικες εκπομπές με επηρμένες παρουσιάστριες ή σε ανυπόληπτους διασκεδαστές. Ακριβώς το ίδιο έκανε και στην περίοδο του «αντιμνημονιακού αγώνα», όταν έφερε στο προσκήνιο γραφικές φυσιογνωμίες και τις ανέδειξε σε ισότιμες του Παπαδήμου και του Στουρνάρα. Και ακριβώς, όπως και τότε, που όποιος πήγαινε κόντρα στο ρεύμα του λαϊκισμού ήταν «υπηρέτης των δανειστών», σήμερα είναι «υπηρέτης της κυβέρνησης».
Ελάτε τώρα στη θέση των δικαστών που θα κληθούν να δικάσουν αυτήν την υπόθεση. Φαντάζεστε τι θα αντιμετωπίσουν; Οι γιγαντιαίες αντικειμενικές δυσκολίες θα είναι παιχνιδάκι μπροστά στην πίεση που θα τους ασκηθεί, με ενστάσεις, αιτήσεις εξαιρέσεως, προσχηματικά αιτήματα, ακόμη και μηνύσεις που εξελίσσονται σε μόδα. Ή στη θέση του επόμενου υπηρεσιακού παράγοντα -Αστυνομία, Πυροσβεστική, Λιμενικό, Τροχαία- που θα κληθεί να διαχειριστεί τις πρώτες στιγμές της επόμενης πολύνεκρης τραγωδίας. Που θα ξέρει μεν τι πρέπει να κάνει, αλλά επίσης θα ξέρει ότι, αν το κάνει, θα βρει τον μπελά του, γιατί κάποιο άλλο σενάριο συνωμοσίας θα διακινηθεί. Θα χάσει δέκα χρόνια από τη ζωή του, τρέχοντας στα δικαστήρια, για να αντιμετωπίσει, χωρίς υποστήριξη, τις μηνύσεις και τις αγωγές που θα πέσουν βροχή.
Ξηλώνουμε τις σταθερές μας, αλλά το κάνουμε με ηρωικά συνθήματα.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 02.03.2025