Όποιος και αν είναι ο πρόεδρός του, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να λύσει το ίδιο, άλυτο πρόβλημα. Για να ξαναγίνει κοινοβουλευτικά υπολογίσιμο, πρέπει να φέρει πίσω εκείνους που του γύρισαν την πλάτη μόλις ανέλαβε τις ευθύνες του απέναντι στην πατρίδα και, μόνο αυτό εξ αρχής, υπερασπίσθηκε το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το ήξεραν και οι ίδιοι, απλώς σε μία κοινωνία κακομαθημένων ανθρώπων οι ομάδες συμφερόντων ήθελαν οι περικοπές να γίνουν από τους γείτονες. Και επειδή δεν μπορούσαν να είναι ειλικρινείς ούτε μπροστά στον καθρέφτη τους, βάφτισαν «αγωνιστικότητα» την καιροσκοπία, πέρασαν απέναντι, φίλησαν το χέρι του χαρισματικού πολιτικού απατεώνα που υποσχόταν τον ουρανό με τα’ άστρα και όλοι μαζί πετούσαν πέτρες σε όσους έμειναν ΠΑΣΟΚ-ΠΑΣΟΚ. Το ζήσαμε στον κοινωνικό και εργασιακό μας περίγυρο, εκείνη την σουρεαλιστική εποχή, όταν βλέπαμε ανθρώπους που ευεργετήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και μόλις άνοιγαν το στόμα, μάς γύριζαν το στομάχι ανάποδα. Έτσι έγινε 4,68% το 2015 το 43,92% του 2009. Και χρήσιμο είναι να μην την ξεχνάμε ώστε να ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Υπάρχει περίπτωση αυτός ο κόσμος να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ; Πιο πιθανό είναι να κάνει κάποιος περιουσία πουλώντας αδιάβροχα στο Άντεν. Από τη στιγμή που χάθηκε η προοπτική της εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι κόμμα με δύο ψυχές. Και με τον Σημίτη και με τον Άκη, και με τον Πεπονή και με τον Κουτσόγιωργα, και με τον Γιαννίτση και με τον Κουλούρη. Ο κόσμος που έμεινε στο ΠΑΣΟΚ δεν πολυσυγκινείται με τη δεκαετία του ’80, έστω και αν αυτή υπήρξε καλύτερη από τη φήμη της -εκτός από «πρασινοφρουρούς», γραφικά κοινωνικά πειράματα στις ΔΕΚΟ και παροχές με δανεικά, είχε στελέχη με αυτοθυσία και όραμα. Οι αναφορές όσων έμειναν στο ΠΑΣΟΚ είναι πρώτον, η περίοδος του Εκσυγχρονισμού, με την ένταξη στην ΟΝΕ, το ΑΣΕΠ, τις ανεξάρτητες αρχές, και δεύτερον, η περίοδος της μνημονιακής αυτοθυσίας. Αυτή είναι η ιστορική περιουσία και αυτήν οφείλει να υπερασπίζεται το ΠΑΣΟΚ. Οι ψηφοφόροι που έφυγαν για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν επιστρέφουν. Άλλωστε, ούτε υπήρξαν ποτέ ΠΑΣΟΚ. Το μέλι της εξουσίας ήθελαν. Βελόπουλο θα ψηφίσουν, Κωνσταντοπούλου θα ψηφίσουν, Γιάνη με ένα ν θα ψηφίσουν, ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγά του θα ψηφίσουν, ΠΑΣΟΚ δεν θα ψηφίσουν. Ακόμη και εάν το ΠΑΣΟΚ αυτοκτονήσει, υποβάλλοντάς τους μία πανηγυρική δήλωση μετάνοιας. Οπότε, θα είναι σα να λέει στον όντως δικό του κόσμο ότι δεν τον θέλει και ας πάει χάρισμα στον Μητσοτάκη.
Αυτό δείχνει ότι πάει να κάνει τώρα. Αλλά τόσο χοντροκομμένα ώστε λες «δεν μπορεί, κάτι άλλο θα υπάρχει από πίσω». Έχει τόσο κακή γνώμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για τους ψηφοφόρους του κόμματος; Τους θεωρεί ικανούς να πιστέψουν τα σενάρια για το τολουόλιο, τα βαγόνια που εξαϋλώθηκαν, τα μπιτόνια στην μηχανή της εμπορικής αμαξοστοιχίας και το μπάζωμα για να αποκρυβούν στοιχεία; Τους βρίσκει αρκετά αφελείς ώστε να μην αντιλαμβάνονται ότι εδώ παίζεται χοντρό παιχνίδι, από επιχειρηματικά συμφέροντα και ξένες υπηρεσίες; Νομίζει ότι θα αποκομίσει όφελος συρόμενο πίσω από τον ανορθολογισμό και νομιμοποιώντας πολιτικά την καιροσκοπία; Ή ελπίζει ότι θα του εξασφαλίσει συν μισό τοις εκατό στις εκλογές η συμπόρευση με μεγάλα κανάλια και εκδοτικά συγκροτήματα που έχουν προ πολλού απεμπολήσει την αξιοπιστία τους; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει και συγνώμη που η στήλη δηλώνει αδύναμη να γνωρίζει με βεβαιότητα. Μπορεί, όμως με βεβαιότητα να πει γιατί πρέπει να ασχολούμαστε τόσο πολύ με το ΠΑΣΟΚ. Επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι δείκτης υγείας της Δημοκρατίας. Και αν είναι τόσο άρρωστο όσο δείχνει, τότε όλοι όσοι υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία, πρέπει να ανησυχούμε. Είτε είμαστε ΠΑΣΟΚ, είτε όχι!
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 30.03.2025