Έλλη Πασπαλά στη «ΜτΚ»: Νιώθω αιωνίως ανώριμη

Η γνωστή ερμηνεύτρια ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη με τραγούδια της Νέας Υόρκης και μιλά για το πρόγραμμα και τη ζωή της

Όταν ήταν φοιτήτρια στη Νέα Υόρκη δούλευε στο γνωστό κατάστημα Bllomingdale’s όπου πούλησε παπούτσια στην Γκρέτα Γκάρμπο. Γέννημα θρέμμα της πόλης του κόσμου η Έλλη Πασπαλά, του «Μεγάλου Μήλου» που φιλοξενεί ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης, που αγκαλιάζει όλες τις κουλτούρες και τις μουσικές τους, έζησε και σπούδασε εκεί αφομοιώνοντας τα στοιχεία της. «Βαθιά μέσα μου νιώθω Νεοϋορκέζα», λέει η ίδια στη «ΜτΚ».

Αργότερα βρήκε την εστία της στη χώρα των προγόνων της, όπου και μεγαλούργησε μουσικά και φωνητικά. Δεν έβγαλε όμως ποτέ από την ψυχή της τη γενέτειρά της, την οποία πια δεν επισκέπτεται τόσο συχνά όσο άλλοτε. «Το τελευταίο μου ταξίδι ήταν το 2019 πριν τον covid. Θέλω πάρα πολύ να πάω, αλλά δεν σας κρύβω ότι σε αυτή την επίσκεψή μου κάπως πληγώθηκα. Η Νέα Υόρκη ήταν ένας προορισμός που φιλοξενούσε τους πάντες, απευθυνόταν σε όλες τις εθνικότητες και τα βαλάντια. Τώρα διαπιστώνει κανείς ότι έχει γίνει απλησίαστη. Οι νέοι επαγγελματίες δεν μπορούν να ζήσουν αν δεν έχουν συγκάτοικο, είναι τόσο ακριβή. Και αυτό αποκλείει ανθρώπους. Ένιωσα ότι η ίδια μου η πόλη μου μού έχει γυρίσει λίγο την πλάτη και αυτό με πλήγωσε», τονίζει η Έλλη Πασπαλά.

Τώρα πραγματοποιεί ένα νοερό μουσικό ταξίδι στον τόπο που ξαγρυπνά 24 ώρες το 24ωρο. Μέσα από αυτό μας κάνει μία περιήγηση στις γειτονιές και τις λεωφόρους της Νέας Υόρκης μεταφέροντάς μας τον ήχο και την ατμόσφαιρα των μικρών αυθεντικών jazz club αλλά και των σπουδαίων δημιουργών που αγαπά και ανακαλύπτει μέχρι σήμερα. Το πρόγραμμα θα είναι γεμάτο με αγαπημένα γνωστά κομμάτια δημιουργών και ερμηνευτών όπως των Porter και Gershwin, Paul Simon, Billy Joel κ.ά. «Πρόκειται για ακούσματα που είναι γραμμένα από Νεοϋορκέζους ή αναφέρονται με κάποιον τρόπο στη Νέα Υόρκη ή απλώς εμένα μου τη θυμίζουν. Ανασύρω ουσιαστικά τραγούδια που πάρα πολλά από αυτά δεν ακούγονται πια, ενώ στην εποχή τους ήταν πολύ δημοφιλή. Ήθελα να τα μοιραστώ με τον κόσμο και να του τα θυμίσω, γιατί είναι πολύ ωραία ακούσματα», επισημαίνει η ερμηνεύτρια.

Ανάμεσά τους υπάρχουν και ελληνικά κομμάτια. «Αν και γεννημένη εκεί άκουγα συνέχεια ελληνική μουσική. Είναι δηλαδή και αυτό ένα μέρος της ζωής μου στη Νέα Υόρκη. Ήθελα όμως πιο πολύ να εστιάσω στο αμερικανικό τραγούδι».

«Οι Νεοϋορκέζοι δεν ενοχλούν τους επώνυμους»

Αυτό που κρατά από τη Νέα Υόρκη είναι η ανωνυμία. «Πάντα θυμάμαι μία κουβέντα του Τζον Λένον που δικαιολογούσε γιατί επέλεξε να ζήσει στη Νέα Υόρκη. Είχε πει ότι αγαπούσε την ανωνυμία της πόλης. Οι Νεοϋορκέζοι δεν ενοχλούν τους επώνυμους, δεν πέφτουν επάνω τους ως φαν. Τους αφήνουν ήσυχους. Επικρατεί αυτή η φιλοσοφία»

Συνοδοιπόροι της Έλλης Πασπαλά και συν-δημιουργοί αυτού του ταξιδιού είναι δύο από τους σπουδαιότερους μουσικούς και βασικοί εκπρόσωποι της τζαζ σκηνής της χώρας μας, ο David Lynch στα σαξόφωνα, τα φλάουτα και τα κρουστά και ο Τάκης Φαραζής στο πιάνο. «Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να γίνει όλο αυτό. Είναι πάρα πολύ σημαντική η συνδρομή τους και η προσφορά. Τους ευγνωμονώ γιατί με έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια και μου χαρίζουν τα μουσικά τους δώρα με μεγάλη γενναιοδωρία. Είναι πολύ μεγάλη χαρά που είμαστε μαζί τώρα που έχω αρκετά χρόνια να ανέβω στη Θεσσαλονίκη».

Με τον πρώτο υπήρξαν παντρεμένοι και έχουν μαζί έναν γιο που είναι και εκείνος τώρα μουσικός. Μπορεί να τηρηθεί μία ισορροπία σε τέτοιες σχέσεις; «Εάν υπάρχει τέτοια επιθυμία ναι. Όταν υπάρχει η θέληση και από τις δύο πλευρές δεν είναι καθόλου δύσκολο», απαντά.

«Η προσωπική μου ζωή δεν θα ήταν προσωπική, αν την είχα εκθέσει»

Συνεπής καλλιτέχνης με σοβαρότητα η ίδια αποφεύγει να εκθέσει την προσωπική της ζωή στα φώτα της δημοσιότητας. «Δεν θα ήταν προσωπική αν την είχα εκθέσει. Θα ήταν δημόσια. Η δημόσια ζωή είναι αυτή που αφορά στη δουλειά μου και όχι στην καθημερινότητά μου. Γι’ αυτό δεν μπαίνω στο facebook παρά μόνο για να δημοσιεύσω κάτι που σχετίζεται με τη δουλειά μου. Δεν σας κρύβω ότι δεν μου αρέσει όταν βλέπω άλλους να δημοσιοποιούν ιδιωτικές στιγμές. Σέβομαι την ιδιωτικότητα του καθενός, αλλιώς καταλήγει να γίνεται κουτσομπολιό. Θυμάμαι όταν πούλησα τα παπούτσια στην Γκρέτα Γκάρμπο ότι και εκείνη προφύλασσε με τρομερό τρόπο την ιδιωτική της ζωή. Φορούσε τιρμπάν και γυαλιά και δεν μπορούσες να την καταλάβεις εύκολα».

Τώρα η ίδια είναι μία 67χρονη που σε καμία περίπτωση δεν μοιάζει να είναι σε αυτή την ηλικία, αλλά σε πολύ μικρότερη. «Μεγαλώνω αλλά νιώθω αιωνίως ανώριμη. Αυτό δημιουργεί έναν μεγάλο διχασμό και προβληματισμό. Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς τολμώ και δίνω κατευθύνσεις στους μαθητές μου και στον γιο μου, αφού δεν ξέρω πού πάνε τα τέσσερα… Έχω εμπειρία αλλά δεν ξέρω αν έχω βάλει μυαλό. Βλέπω ένα σώμα που έχει μεγαλώσει, δεν έχω την ίδια άνεση και αυτό δημιουργεί και μια μικρή θλίψη δεν το κρύβω. Από την άλλη τι να κάνω κιόλας; Μεγαλώνουμε… Υποτίθεται ότι όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος αποκτά μία σοφία, λίγο μυαλό. Δεν ξέρω αν στην περίπτωσή μου αυτό συμβαίνει. Σημασία έχει για εμένα πάντως να μπορείς να αποδεχτείς τον χρόνο και να είναι φίλος σου. Αυτό είναι μεγάλο μάθημα», καταλήγει και γελάμε και οι δυο με τους αυτοχαρακτηρισμούς της.  

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΜΥΛΟΣ CLUB

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 26.01.2025

Loader