Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Ώστε πάει πίσω η έναρξη λειτουργίας της επέκτασης του Μετρό στην Καλαμαριά.
Λογικό θα μου πείτε. Μην κακομάθουμε κιόλας πως τα χρονοδιαγράμματα είναι για να τηρούνται και οι υποσχέσεις για να εκπληρώνονται.
Όπως αποκαλύπτει σήμερα -κατ’ αποκλειστικότητα- η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής», οι απαιτούμενες εργασίες, για να είναι όλα έτοιμα, ώστε στις 30 Νοεμβρίου του 2025 να φτάσει ο πρώτος συρμός με επιβάτες στην Καλαμαριά, δεν προχώρησαν στον βαθμό που απαιτούνταν. Καθυστέρησαν. Άλλες από έλλειψη πίεσης, άλλες από κακή οργάνωση, άλλες από έλλειψη συντονισμού, άλλες από απρόσμενα προβλήματα που ενέσκηψαν, άλλες από οποιονδήποτε άλλον λόγο.
Καθώς στην πολιτική αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, στο πρώτο πράγμα που μένουμε, είναι ότι η δέσμευση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, για εγκαίνια στις 30 Νοεμβρίου, δεν θα ισχύσει.
Το δεύτερο που υπογραμμίζω, είναι πως η προσπάθεια ολοκλήρωσης των εργασιών περαίωσης των εκκρεμοτήτων συνεχίζεται και πως τόσο ο νέος υπουργός Δήμας όσο και κυρίως ο αρμόδιος υφυπουργός, Νίκος Ταχιάος, (ευτυχώς που δεν αντικαταστάθηκε στον πρόσφατο ανασχηματισμό) ξέρουν τη δουλειά, τα προβλήματα και τα θέματα προς αντιμετώπιση.
Εννοείται ότι η κυβέρνηση δεν παραδέχεται πως το χρονοδιάγραμμα δεν βγαίνει και ότι το Μετρό δεν πρόκειται να παραδοθεί μέσα στον τρέχοντα χρόνο. Προφανώς θα περιμένει μία βολικότερη στιγμή, για να το ανακοινώσει, μιλώντας για τα αίτια και κυρίως για τη νέα ημερομηνία παράδοσης που επιδιώκεται να μην ξεφύγει από την άνοιξη του 2026.
(Ελπίζω να μην κάνουν το λάθος να μας διαψεύσουν, γιατί αυτοί θα εκτεθούν).
Να ξεκαθαρίσω, επίσης, ότι με απογοητεύει λίγο που δεν είναι εφικτή η τήρηση της υπόσχεσης, αλλά δεν το θεωρώ και τόσο σημαντικό. Τόσα χρόνια περιμέναμε, ας περιμένουμε κάποιους λίγους μήνες ακόμα. Αυτό που κατά τη γνώμη μου προέχει είναι να γίνουν όλα όπως ακριβώς πρέπει, ώστε να μην έχουμε σημαντικά προβλήματα στη συνέχεια. Να μην μπλοκάρει, δηλαδή, το σύστημα κατά την κυκλοφορία, να μην αναγκαστούμε να υποστούμε διακοπές στη λειτουργία απρόσμενες, να μην είναι έτοιμες οι προγραμματισμένες αναπλάσεις στους νέους σταθμούς, να μην έχουν προχωρήσει οι απαραίτητες απαλλοτριώσεις για τη διάνοιξη της οδού Πόντου (κάτω από την οποία διέρχεται το Μετρό και επί της οποίας είναι οι στάσεις) κ.λπ.
*Και να κλείσω με το σημαντικότερο. Αυτό που απαιτεί η πόλη, δεν είναι το ένα, δύο ή και πέντε μήνες νωρίτερα να φτάσουν οι συρμοί του Μετρό στην Καλαμαριά, αλλά να έχει μέχρι τότε γίνει το πρώτο, έστω μικρό, βήμα για την επέκταση στη δυτική πλευρά της πόλης.
Να έχουν ανατεθεί οι μελέτες χάραξης (από πού θα περάσει και ποιοι θα είναι οι σταθμοί του), να υπάρξει μία πρώτη-προσωρινή εκτίμηση του κόστους του έργου, ώστε να ξεκινήσει η αναζήτηση γραμμών χρηματοδότησης…
* Κοντολογίς, να μπει το θέμα επί τάπητος. Η δήλωση από επίσημα κυβερνητικά χείλη ότι η επόμενη επέκταση θα είναι στη δυτική πλευρά της πόλης, δεν αποτελεί παρά μία τελείως αφηρημένη υπόσχεση. Το ότι αυτή η αφηρημένη εξαγγελία συνοδεύεται από τον χρονικό ορίζοντα του 2040, ουδόλως αλλοιώνει την αοριστία, καθώς καμιά εγγύηση δεν προσφέρει μία ημερομηνία -όσο μακρινή κι αν είναι- όταν δεν εδράζεται σε οποιοδήποτε πραγματικό στοιχείο.
* Αντιλαμβάνομαι ότι μέσα από τη γενική υπόσχεση: «η επόμενη επέκταση του Μετρό θα είναι στη δυτική Θεσσαλονίκη», μπορούν να νιώσουν όλοι -κυρίως οι της δυτικής Θεσσαλονίκης- ικανοποιημένοι. Όλοι βλέπουν στη φαντασίωσή τους το Μετρό να τους πηγαίνει σπίτι τους ή στη δουλειά τους, να δίνει αξία στην περιουσία τους κ.λπ.
Το κυριότερο είναι ότι οι επικεφαλής των τοπικών κοινωνιών (δήμαρχοι, λοιποί αυτοδιοικητικοί, κομματικοί παράγοντες, αιρετοί των τοπικών συλλόγων κ.ά.) έχουν έναν λόγο να καυχώνται πως το Μετρό θα φτάσει στη γειτονιά τους… κατόπιν ενεργειών τους.
*Αυτό όμως, δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Τα ερωτήματα πολλά και κάποια στιγμή θα πρέπει να απαντηθούν.
Θα υπάρξει μία ή δύο γραμμές επέκτασης; Ποιες και από πού θα περάσουν; Ποια θα πάρει κατασκευαστική προτεραιότητα;
Θα προγραμματιστεί να φτάσει Μετρό σε όλους τους δήμους και όλες τις μεγάλες συνοικίες της δυτικής πλευράς της πόλης; από Συκιές, Νεάπολη και Πολίχνη, Ηλιούπολη, Σταυρούπολη, Τερψιθέα, Εύοσμο, Κορδελιό, Ελευθέριο, Μενεμένη, Αμπελόκηπους, Επτάλοφο, ΚΤΕΛ…
* Όχι τίποτε άλλο, αλλά να ξέρουμε γιατί ακριβώς μιλάμε. Και να ξέρουνε και οι τοπικοί ηγέτες τι αντίκρισμα έχουν οι υποσχέσεις που δίνουν στους ψηφοφόρους τους.
Κυρίως, όμως, να νιώσουν οι κάτοικοι των δυτικών συνοικιών της πόλης ότι δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αλλά πως αντιμετωπίζονται από το κράτος με κάποιον σεβασμό και διάθεση φροντίδας.
* Κακά τα ψέματα. Η Θεσσαλονίκη είναι δύο πόλεις. Μία το Κέντρο και τα ανατολικά της μέχρι Καλαμαριά, Πυλαία και Πανόραμα και μία η άλλη, που ξεκινάει από τον Βαρδάρη και εκτείνεται γύρω από τους άξονες της Μοναστηρίου και της Λαγκαδά. Το μοναδικό της Θεσσαλονίκης είναι ότι οι άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στην προνομιούχο περιοχή (Κέντρο και ανατολικά), στην μεγάλη πλειοψηφία τους, αν τους πεις να πάνε κάπου στον Εύοσμο, θα χαθούν ή στην καλύτερη περίπτωση θα νιώσουν πως βρίσκονται σε άλλη πόλη- άντε στη Θεσσαλονίκη προ τριανταετίας…
Παρομοίως και οι παροικούντες τη δυτική Θεσσαλονίκη, που κατεβαίνουν Κέντρο δύο, τρεις φορές τον χρόνο για ψώνια και διασκέδαση, άντε και κάποιες ακόμη φορές για να δουν τον ΠΑΟΚ ή τον Άρη. (Νομίζω Ηρακλειδέας στη δυτική Θεσσαλονίκη είναι σπάνιο είδος). Τότε, στις καθόδους τους κεντροανατολικά δηλαδή, είναι που συνειδητοποιούν πως είναι ριγμένοι στη μοιρασιά των δημόσιων δαπανών, καθώς υποδομές, δημόσιες δομές, συνθήκες ζωής κι ευκαιρίες, υπολείπονται σε σημαντικό βαθμό.
* Αυτή η υστέρηση και η συνακόλουθη αίσθηση δυσφορίας κι αγανάκτησης είναι που κάνει τους ανθρώπους εκεί χειροκροτούν οποιαδήποτε υπόσχεση, όσο γενική κι αόριστη κι αν είναι. (Ένα ακόμη κλασικό παράδειγμα είναι η αφηρημένη πρόταση να μεταφερθεί η ΔΕΘ δυτικά, χωρίς να προσδιορίζεται αν εννοείται η Σίνδος, το Καλοχώρι, τα Διαβατά, η Ευκαρπία ή κάπου αλλού).
Το βέβαιο είναι ότι το Μετρό είναι τόσο επιδραστικό μέσο, που αν φτάσει σε όλους τους δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος, θα μπορέσει από μόνο του να ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ τη Θεσσαλονίκη, να την ενοποιήσει ως πόλη και να τη βοηθήσει να πορευτεί προς ένα καλύτερο μέλλον, με δυναμισμό και συμπερίληψη.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 06.04.2025