Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Η ρευστότητα του πολιτικού κλίματος στη χώρα και οι ασταθείς επιλογές της κοινής γνώμης σε ό,τι αφορά στην πρόθεση ψήφου όπως καταγράφονται στις συνεχείς δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται τελευταία, έχουν σημάνει συναγερμό στην κυβέρνηση και τα κόμματα.
Το κυβερνών κόμμα αλλά και τα λεγόμενα συστημικά της αντιπολίτευσης (αυτά δηλαδή που έχουν κυβερνήσει) εμφανίζουν τάσεις συρρίκνωσης, καθώς υπάρχει γενικευμένη αμφισβήτηση της λειτουργίας του ελληνικού κράτους και των θεσμών (με προεξάρχοντα αυτόν της δικαιοσύνης) για την οποία θεωρούνται κατά τρόπον τινά συνυπεύθυνα.
Μεγάλο ποσοστό των πολιτών παραμένει στους αναποφάσιστους, ενώ σημαντικό τμήμα της νέας γενιάς, εκφράζει τη δυσπιστία της προς τις εκλογές και τους θεσμούς πολιτικής αντιπροσώπευσης (κοινοβούλιο, αυτοδιοίκηση, κόμματα, κοινωνικοί φορείς) δηλώνοντας πως δεν θα προσέλθει στις κάλπες.
Από εκεί και πέρα οι προτιμήσεις μοιράζονται στα αυτοαποκαλούμενα αντισυστημικά, αλλά ουσιαστικά προσωποπαγή κόμματα διαμαρτυρίας και καταγγελίας (Κωνσταντοπούλου, Βελόπουλος, Λατινοπούλου) την ώρα που παρατηρείται μια μείωση της απήχησης της προηγούμενης γενιάς των αντισυστημικών κομμάτων της Νίκης και των Σπαρτιατών.
Μύλος…
Να σημειώσω βεβαίως ότι τα πάντα είναι κινούμενη άμμος, καθώς θεωρείται απίθανο τα προσωποπαγή κόμματα να καταφέρνουν μέχρι τις εκλογές να παραμείνουν ψηλά και να εξασφαλίσουν σημαντικά ποσοστά, καθώς στερούνται κομματικής οργάνωσης και άλλων στελεχών πέραν του αρχηγού τους.
Από την άλλη, τα λεγόμενα «συστημικά κόμματα», δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τα προερχόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια αποδεχόμενα την απομείωση της επιρροής τους. Η ΝΔ από την πλευρά της θα επιδιώξει να αλλάξει την ατζέντα και να ξεφύγει από το πνιγηρό για αυτήν κλίμα των Τεμπών, μεταφέροντας το ενδιαφέρον σε τομείς του κυβερνητικού έργου με θετικό αποτύπωμα. Όσον αφορά στα κόμματα της κεντροαριστεράς, εκεί η κατάσταση εμφανίζει μια μεγάλη αβεβαιότητα. Οι διεργασίες για διαμόρφωση εναλλακτικού προς την ΝΔ πολιτικού αφηγήματος αλλά και για ενδεχόμενες συνέργειες συντελούνται αθόρυβα προς το παρόν. Το ΠΑΣΟΚ ψάχνεται, ενώ τα κόμματα που προέκυψαν από τον πάλει ποτέ ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε αναζήτηση διακριτής ταυτότητας. Στην αναμπουμπούλα, εμφανίστηκε κι ο Αλέξης Τσίπρας θεωρώντας πως αναβαπτίστηκε στην ηθελημένη εξαφάνισή του κι εκλαμβάνοντας την ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ… (Κάπως έτσι λειτουργούν και οι γαλάζιοι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, που εγκατέλειψαν τον ρόλο του εγγυητή της ενότητας και υποστηρικτή της παράταξής τους, ασκώντας εμφανή κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη και κρατώντας σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση.
*Εξυπακούεται ότι η ρευστότητα αυτή, έχει φέρει πονοκέφαλο στα ηγετικά κλιμάκια των κομμάτων που αναζητούν τρόπους είτε για να ανακόψουν την φθορά τους (τα συστημικά) είτε να κατοχυρώσουν τα οφέλη τους (τα προσωποπαγή κόμματα), είτε για να αναζητήσουν νέα σχήματα και νέες πολιτικές (επίδοξοι «σωτήρες»).
*Πέραν από τους φόβους, τα σχέδια και τις στρατηγικές των κομμάτων, υπάρχουν και αυτά που συντελούνται στον μικρόκοσμο των προσώπων. Αναφέρομαι στους διαγκωνισμούς των κομματικών στελεχών σε κάθε εκλογική περιφέρεια, ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Καθώς μάλιστα οι εμφύλιοι είναι οι αιματηρότεροι από τους πολέμους, οι διαγκωνισμοί αυτού αναμένεται να εξελιχθούν σε χτυπήματα κάτω από την ζώνη και…συντροφικά μαχαιρώματα.
Στη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα, ξεκίνησαν οι… περιχαρακώσεις και οι προσπάθειες αύξησης της επιρροής των βουλευτών και εκείνων που εποφθαλμιούν τη θέση τους.
*Εκεί που παρατηρείται μεγαλύτερη κινητικότητα, είναι στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, όπου προβλέπεται οι θέσεις των βουλευτών να περιοριστούν από τις οκτώ στις πέντε- βία έξι. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να τοποθετήσει επτά υφυπουργούς από την Θεσσαλονίκη (δύο εξωκοινοβουλευτικούς το Νίκο Ταχιάο και τον Νίκο Παπαϊωάννου που ενδέχεται να θρέφουν φιλοδοξίες για διεκδίκηση εκλογής), αυξάνει πολύ τον ανταγωνισμό. Αν τώρα σε αυτούς (νυν βουλευτές, συν δυο εξωκοινοβουλευτικοί υφυπουργοί, συν η βουλευτής επικρατείας) προστεθούν και όσοι προβεβλημένοι κρατικοκυβερνητικοί αξιωματούχοι που λοξοκοιτούν προς το κοινοβούλιο, στελέχη της αυτοδιοίκησης αλλά και οι…πολιτευτές που ετοιμάζονται εδώ και καιρό, αντιλαμβάνεστε το στριμωξίδι.
*Εννοείται ότι ο ανταγωνισμός δεν θα μείνει εντός των τειχών (μέσα δηλαδή στα όρια του της κομματικής βάσης) αλλά θα επεκταθεί στη δημόσια σφαίρα. Στον πεδίο δηλαδή της καθαρής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ενδεχόμενες πολιτικές διαφοροποιήσεις από το κυβερνητικό αφήγημα, κατάθεση προτάσεων και άσκηση πιέσεων για αποδοχή τους, αμφισβήτηση κυβερνητικών επιλογών για θέματα που καίνε, υποβολή προτάσεων για το μέλλον της Θεσσαλονίκης που ξεφεύγουν από την ατζέντα της κυβέρνησης.
*Παρόμοιος συνωστισμός επικρατεί και στο ΠΑΣΟΚ της μίας έδρας (Ανδρουλάκης), που φιλοδοξεί να αυξήσει την επιρροή του κερδίζοντας μία ακόμη, καθώς στο ψηφοδέλτιο του κόμματος θα προστεθούν σίγουρα δύο σημερινοί βουλευτές (εκλέχτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ και προσχώρησαν στο κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη) η Θρασκιά κι ο Παππάς, ενώ παραμένει στην γραμμή αφετηρίας κι ο πρώην ευρωβουλευτής της ΝΔ Θοδωρής Ζαγοράκης. Αυτοί μαζί με τους προηγούμενους υποψήφιους κι ενδεχομένως νέους επίδοξους, θα δώσουν μεγάλο ενδιαφέρον στην εσωτερική αναμέτρηση για την επικράτηση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ απέμειναν η Νοτοπούλου κι ο Γιαννούλης που οι άριστες προσωπικές τους σχέσεις δεν προοιωνίζονται καυγά για την πρωτοκαθεδρία.
*Να προσθέσω ότι στα «προσωποπαγή» κόμματα οι διαγκωνισμοί αφορούν το στενό περιβάλλον των αρχηγών, καθώς αυτοί θα ορίσουν τα ψηφοδέλτια με την συμμετοχή αγνώστων και ουσιαστικά θα επιλέξουν το πρόσωπο που θα εκλεγεί. Ιδιαίτερο ωστόσο ενδιαφέρον υπάρχει για το ψηφοδέλτιο της Λατινοπούλου, καθώς σπεύδουν στην αυλή της αποτυχόντες πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας που ευελπιστούν μήπως σκαρφαλώσουν στο άρμα της και βρεθούν εύκολα στο κοινοβούλιο.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 30.03.2025