Ένας παλιός εκλογικός μύθος λέει πως οι μπαρουτοκαπνισμένοι του πολιτικού παιγνίου συμβούλευαν νεότερους πολιτικούς αρχηγούς αλλά και υποψήφιους δημάρχους λέγοντάς τους το εξής: «Με άλλους συνεργάτες θα εκλεγείς και με άλλους θα διοικήσεις»!
Σοφός πολιτικός είναι αυτός που καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ μίας προεκλογικής περιόδου και μίας πραγματικής διακυβέρνησης.
Από την αρχή φαίνεται πως ο Ντόναλντ Τραμπ μπέρδεψε τα τρυκ και τη θεαματικότητα της καμπάνιας του με την πολύ μεγαλύτερης ευθύνης κυβερνητική πολιτική.
Ο Ντόναλντ Τραμπ «έχει υπερβεί την εντολή του» και «μπορεί να βρίσκεται σε πορεία για μία ιστορικά αντιδημοφιλή προεδρία», υποστηρίζει ο Νταγκ Σόσνικ ανώτερος σύμβουλος, από το 1994 έως το 2000, του πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον.
Σε άρθρο του, ο Σόσνικ επεσήμανε ότι τα ποσοστά αποδοχής Προέδρων τείνουν να σταθεροποιούνται στις αρχές Σεπτεμβρίου του πρώτου έτους, μετά την κλασική «περίοδο μέλιτος» μετά τις εκλογές. Τόνισε ότι τόσο ο Κλίντον όσο και ο Τζορτζ Μπους είχαν χάσει 11 μονάδες σε εκείνο το σημείο, ενώ ο Μπαράκ Ομπάμα είχε χάσει 15 μονάδες.
Το γιατί δεν υπάρχει (ακόμα τουλάχιστον) σοβαρή αντίδραση απέναντι σε έναν Πρόεδρο που φέρεται να βρίσκεται σε τηλεοπτική εκπομπή, αναζητώντας συνεχώς σύγκρουση και όχι συναίνεση, επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Οι μεταναστευτικές πολιτικές εφαρμόστηκαν πρόχειρα. Οι εμπορικές αποφάσεις έφεραν διεθνή αναταραχή. Και οι σχέσεις με τα ΜΜΕ και τους θεσμούς υπήρξαν συγκρουσιακές σε βαθμό θεσμικής φθοράς.
Κι όμως, παρά τα σκάνδαλα και τα θεσμικά ατοπήματα, ο Τραμπ αντέχει. Γιατί;
Εκδοχή πρώτη:
Διότι πολλοί Αμερικανοί δεν τον βλέπουν ως λύση αλλά μάλλον ως άμυνα απέναντι σε μία σειρά από «κακά».
Ποια είναι αυτά;
Το «κατεστημένο της Ουάσινγκτον» πρώτα. Πολλοί ψηφοφόροι του -κυρίως από την εργατική τάξη, λευκοί Αμερικανοί χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση κ.ά.- ενώ δεν του έδωσαν εντολή να διχάσει, σίγουρα επιθυμούν από αυτόν να ανατρέψει ένα σύστημα που ένιωθαν πως τους είχε ξεχάσει.
Ο Τραμπ, ωστόσο, αντί να διορθώσει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, επένδυσε στον θυμό.
Η προτεραιότητα στην «Αμερική Πρώτα» (MAGA) δεν μετουσιώθηκε σε ενίσχυση των φτωχών περιοχών, αλλά σε περικοπές κοινωνικών δαπανών και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Εκδοχή δεύτερη:
Λόγω της στάσης του κατά της woke κουλτούρας, που συχνά εκλαμβάνεται ως καταπιεστική υπερευαισθησία ή ως εχθρός των «παραδοσιακών αξιών». Ακόμα και όσοι διαφωνούν με τον ίδιο τον Τραμπ, τον βλέπουν σαν «αντίβαρο» σε μία κουλτούρα που τους αποκλείει.
Αυτός ο πολιτισμικός διχασμός είναι το κλειδί της ανθεκτικότητας του Τραμπ. Δεν χρειάζεται να πείσει τους πάντες. Του αρκεί να ενσαρκώνει την «αντίσταση».
Για πολλούς ψηφοφόρους του, η woke κουλτούρα συμβολίζει και αποτελεί μία απειλή προς τις «παραδοσιακές αξίες», και ο Τραμπ παρουσιάζεται ως υπερασπιστής αυτών των αξιών. Αντίθετα, για τους υποστηρικτές της woke κουλτούρας, η ρητορική του Τραμπ θεωρείται οπισθοδρομική ή και επικίνδυνη.
Τραμπ εναντίον Χάρβαρντ
Τα πιο ανησυχητικά στοιχεία για τον Ντόναλντ Τραμπ είναι πως πληθαίνουν τα στελέχη των Ρεπουμπλικανών που κρατούν αποστάσεις από κεντρικές επιλογές του, την ώρα που η κόντρα του με το Χάρβαρντ εξοργίζει τον ακαδημαϊκό και πνευματικό κόσμο. Ισχνή παρηγοριά αποτελεί το γεγονός ότι σε εποχή ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητάς του οι δημοσκοπήσεις τον φέρουν δημοφιλέστερο του πρώην Προέδρου Τζον Μπάιντεν!
Πολύ ενδιαφέρουσα και με αυτονόητο πολιτικό ενδιαφέρον είναι η παρέμβαση του γνωστού Ρεπουμπλικανού στρατηγικού αναλυτή Καρλ Ρόουβ ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι Αμερικανοί έχουν «ήδη εξαντληθεί» από τον Ντόναλντ Τραμπ, σε διάστημα λιγότερο από 100 ημερών από την έναρξη της δεύτερης θητείας του.
Ο Ρόουβ συγκεκριμένα υποστήριξε σε άρθρο του για την Wall Street Journal ότι «οι ψηφοφόροι ξεκαθάρισαν απόλυτα» τι ήθελαν από τη νέα κυβέρνηση και αυτό ήταν «χαμηλότερες τιμές και μία καλύτερη οικονομία».
«Ο Τραμπ υποσχέθηκε να μειώσει τον πληθωρισμό, αλλά αντ’ αυτού, ξεκίνησε έναν εμπορικό πόλεμο», δήλωσε ο Ρόουβ, σημειώνοντας ότι «πολλοί αναμένουν αύξηση των τιμών. Επέκρινε επίσης την κυβέρνηση για την υποστήριξη νέων ζητημάτων που δεν αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας».
Στα social media οι απόψεις που εκφράζονται αποτυπώνουν τον διχασμό αλλά και τη στάση αναμονής.
Σταχυολογώ:
* «To Χάρβαρντ μπορεί να κρατά σθεναρή στάση γιατί έχει βαθιές τσέπες (50 δισεκατομμύρια δολάρια απόθεμα από επιχορηγήσεις (πλουσίων αποφοίτων, επιχειρήσεων κ.λπ.) μπροστά στα οποία η απειλή του Τραμπ να κατακρατήσει 2.2 δισεκατομμύρια είναι ίσως ψίχουλα. Άλλα λιγότερο. πλούσια Πανεπιστήμια είναι σε πιο δύσκολη θέση».
* «Η ενέργεια του Τραμπ ενάντια στο Χάρβαρντ δεν έχει να κάνει τίποτα με την «πρόθεσή» του να προστατεύσει τους Εβραίους. Είναι απλά μία πρόφαση για να αποχτήσει τον έλεγχο ενός πνευματικού ιδρύματος το οποίο συχνά κάνει κριτική στις ελεγχόμενες για αντισυνταγματικότητα πράξεις του».
* «Το Χάρβαρντ μπορεί να πράξει κατά το δοκούν αλλά δεν βλέπω το λόγο (λέει κάποιος άλλος) ο φορολογούμενος να καταβάλλει χρηματοδότηση ύψους δισεκατομμυρίων κάθε χρόνο σε ένα από τα πλουσιότερα κολλέγια, όπου φοιτούν τα πλουσιόπαιδα».
* Σε αυτό το επιχείρημα απαντάει άλλος: «Η κρατική χρηματοδότηση δεν πάει στο Πανεπιστήμιο αλλά σε ορισμένους καθηγητές για να τρέξουν ερευνητικά προγράμματα».
• «Το Χάρβαρντ και τα υπόλοιπα ελίτ μη-κρατικά Πανεπιστημια (‘Ivy League’) νομίζουν ότι είναι υπεράνω όλων. Μερικά στελέχη του λένε ανοιχτά ‘είμαστε το Χάρβαρντ, είμαστε φίρμα’»!
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 27.04.2025