Γράφει
Φάνης Ουγγρίνης
Ούτε φέτος γλιτώσαμε τα γνωστά πλάνα επώνυμων σε εκκλησίες και αυτοκινήτων σε διόδια. Την ίδια στιγμή, δασμοί, χρηματιστήρια, Ουκρανία, Γάζα, Συρία, Υεμένη, θάνατος του δημοφιλούς μα αμφιλεγόμενου Πάπα Φραγκίσκου, υποχώρηση της δημοκρατίας στη Δύση, σκανδαλώδης διαστημικός νεοπλουτισμός: παγκοσμίως οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, όμως οι δημοσιολογούντες οφείλουμε να μην παραβλέπουμε την εγχώρια πολιτική επικαιρότητα. Τη -μάλλον βαρετή- εγχώρια πολιτική επικαιρότητα επειδή απλούστατα δεν υπάρχει ουσιαστικό διακύβευμα. Κανείς κυβερνήσιμος δεν προτάσσει κάτι θεμελιωδώς διαφορετικό από όσα ο Μητσοτάκης.
Η ΝΔ εξακολουθεί να δέχεται λεκτική πίεση, ωστόσο αυτή δεν φαίνεται να μεταφράζεται σε περαιτέρω πτώση των ποσοστών της. Όσον αφορά τα Τέμπη, σημειώθηκε πλήρης ανατροπή μετά τις διαψεύσεις των ξένων πανεπιστημίων: ξυλόλιο δεν μεταφερόταν, τα έλαια σιλικόνης αναφλέγονται αν υπάρχει τεράστια θερμοκρασία (π.χ. από βολταϊκό τόξο), η δε σφοδρότατη σύγκρουση κατέστησε εξαιρετικά πιθανή την τραγωδία εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Εφόσον επιβεβαιωθεί πλήρως αυτό το σενάριο, πλέον θα πρέπει να επανεξεταστεί συνολικά η ασφάλεια των ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων, και φυσικά να προσδιοριστούν οι αστικές ευθύνες όσων εταιριών ενεπλάκησαν στην παροχή του αντίστοιχου εξοπλισμού. Πάντως για πολιτική συγκάλυψη κυκλώματος λαθρεμπορίου δεν θα μπορούμε πια να μιλάμε.
Μετά λοιπόν τις υποκλοπές, τα «γ....σαι Μητσοτάκη» του COVID, το… ξεπούλημα του Αιγαίου και τη σιδηροδρομική τραγωδία, ήρθε και η σειρά της Ομάδας Αλήθειας. Βέβαια ούτε αυτή η ιστορία πουλάει, παρά τον βομβαρδισμό της κοινής γνώμης με μικρολεπτομέρειες γύρω από τη λειτουργία της Blue Sky • δεν πουλάει επειδή είναι πανδήμως γνωστό το δικομματικό παιχνίδι χειραγώγησης των ΜΜΕ και των ΜΚΔ. Τουτέστιν οι πολίτες αδιαφορούν, εστιάζοντας στην υλική προκοπή και στη χαρά της ζωής, μετά την ταλαιπωρία της τελευταίας 15ετίας. Παρά ταύτα, η αντιπολίτευση δεν παρατάει την προσπάθεια αμαύρωσης της κυβερνητικής εικόνας. Αντίθετα, γκρινιάζει ακόμη και για τη διανομή του υπερπλεονάσματος.
Μη διαθέτοντας οποιοδήποτε πειστικό αφήγημα για τα -υπαρκτά- προβλήματα των πολιτών επιμένει σε οξείς τόνους, συντηρώντας όσο μπορεί την ένταση. Προς αυτή την κατεύθυνση αξιοποιεί εκ νέου την έξωθεν συνδρομή στο λαϊκισμό, με τελευταίο δείγμα ένα δήθεν αμερόληπτο ρεπορτάζ των Sunday Times, αντίστοιχο εκείνων της πρώτης μνημονιακής περιόδου ή της μικρής Μαρίας στον Έβρο.
Οι ηγεσίες των αντιπολιτευόμενων κομμάτων -ειδικά των αριστερών- κυρίως ασχολούνται με την κομματική τους διάσωση, οι εθνικές ανάγκες λίγο τους ενδιαφέρουν. Ακόμη και η όψιμη (αν κρίνουμε από τις κυβερνητικές θητείες τους) ευαισθησία για θεσμικά ζητήματα είναι προσχηματική. Σήμερα, αν και αναμφίβολα ζορίζεται πολύ το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, το σύστημα υγείας δεν καταρρέει. Αν και η -φανερή- διπλωματία μας δεν εντυπωσιάζει, καταφέρνουμε να βρισκόμαστε κοντά στους πιο ισχυρούς παίκτες και να βελτιώνουμε σιγά-σιγά τη διεθνή θέση μας, όπως φανερώνουν οι χάρτες θαλάσσιας χωροταξίας και η αναγνώριση της Κύπρου από τουρκόφωνα κράτη. Αν και δεν κόπηκαν τελείως οι μεταναστευτικές ροές, ο φράχτης κάνει δουλειά. Αν και δεν έχουμε φτάσει εκεί που θα έπρεπε, η εθνική άμυνα έχει σαφώς ισχυροποιηθεί. Αν και η ψηφιοποίηση έχει ουσιαστικά απλοποιήσει και όχι καταργήσει τη γραφειοκρατία, δεν παύει να έχει βελτιώσει την καθημερινότητα. Αν και τα οφέλη από τα καλύτερα μακροοικονομικά μεγέθη (τα επαναπιστοποίησε η Standard & Poor’s) δεν διαχέονται επαρκώς στην κοινωνία, η αγορά πηγαίνει εμφανώς καλύτερα. Κακά τα ψέματα, παρά τη φθορά η κυβέρνηση δεν βρίσκεται στριμωγμένη και δεν τα πάει όσο άσχημα θα ήθελαν οι αντίπαλοί της.
Η αντιπολίτευση… τρελαίνεται λοιπόν επειδή αυτή τη στιγμή το μόνο πρόβλημα του Μητσοτάκη είναι ο ίδιος ο Μητσοτάκης και οι επιλογές του όσον αφορά πρόσωπα και πολιτικές. Συνεπώς, μόνο τους μέλημα είναι να ξεφορτωθούν τον… Κούλη. Όμως γιατί τόσο επίμονο το κόλλημα με τον Κούλη; Θα το ξαναγράψω: διότι τους κερδίζει συστηματικά μέσα στο ίδιο τους το γήπεδο, όπως ο Σημίτης τη γαλάζια ηγεσία της δεκαετίας του ’90. Ο ΚΜ εν πολλοίς καθορίζει ανενόχλητος τη σημερινή ατζέντα, όπως αντίστοιχα είχε κατορθώσει ο ΚΣ.
Οπαδική λογική λοιπόν και αντιμητσοτακισμός, τίποτα παραγωγικό: η τακτική της αντιπολίτευσης συνολικά μοιάζει στενόμυαλη, αλλά μάλλον είναι αναπόδραστη. Προσπαθεί να διατηρήσει πορωμένους τους πιο φανατικούς ψηφοφόρους της και φυσικά εκείνη τη μερίδα του Τύπου που αδυνατεί να ξεκολλήσει από τις εμμονές της. Ωστόσο, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η ισχυροποίηση του βέρου αντισυστημισμού • μιλάμε φυσικά για την Πλεύση Ελευθερίας. Είδαμε άλλωστε πού κατρακύλησαν τα ποσοστά της Φωνής Λογικής, όταν -προς τιμήν της- επέμεινε στην οδό της λογικής.
Φυσικά η κυβέρνηση προσφέρει άφθονες αφορμές για στοχευμένη κριτική, όμως τα μικροσυμφέροντα και η οκνηρία πολιτικοοικονομικών της εχθρών και μπόλικων δημοσιογράφων τής επιτρέπουν να διέρχεται αβρόχοις ποσί. Σιγά μην ασχολούνται με ανεξέλεγκτους κρατικούς λειτουργούς που καθημερινά βάζουν τη ζωή μας σε κίνδυνο λόγω διαφθοράς ή ανικανότητας, σαν τον γνωστό σταθμάρχη. Ή με την επίμονα χαμηλή ανταποδοτικότητα των φόρων. Ή με το εκπαιδευτικό σύστημα που προτεραιοποιεί τις ανάγκες των λογής λογής συνδικαλιστών αντί εκείνων των μαθητών και φοιτητών. Ή με το ότι το κανονιστικό πλαίσιο εξακολουθεί να φρενάρει στρατηγικές επενδύσεις που θα προσφέρουν χιλιάδες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Ή με το ότι τα περισσευούμενα λόγω υπερεσόδων διοχετεύονται πρωτίστως σε επιδόματα αντί σε επενδύσεις και έρευνα-ανάπτυξη, παρά τα διδάγματα της μνημονιακής περιπέτειας. Ή με το ότι τα καρτέλ ζουν και βασιλεύουν εις βάρος της αγοραστικής δύναμης μας, με τα παράνομα κέρδη να διαφεύγουν στο εξωτερικό. Ή με το ότι τα ελληνόπουλα πάσχουν από έλλειψη κρίσιμων δεξιοτήτων στην αυγή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Ή με το ότι το οργανωμένο έγκλημα -σε κάθε του έκφανση- προκλητικά επιδεικνύει την ασυλία του. Ή με το ότι τα εφετζίδικα δελτία τύπου ορισμένων δημάρχων και περιφερειαρχών μηδενική σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Καθόλου δεν αποκλείεται να συνεχιστεί η τωρινή ένταση μέχρι το 2027, ακόμη και αν η κυβέρνηση δεν προσφέρει σοβαρές αφορμές. Όσοι έμαθαν να βιοπορίζονται από τη στείρα γκρίνια και το μικροκομματικό κουτσομπολιό θα επιμείνουν στην οδό της τοξικότητας, χωρίς φυσικά να το παραδέχονται. Θα μείνουν γαντζωμένοι στην τραγωδία των Τεμπών μέχρι να προκύψει κάτι πιο φρέσκο • δεν πρόκειται να προτείνουν κάτι το χρήσιμο και ταυτόχρονα ρεαλιστικό επειδή δεν μπορούν. Το δυστύχημα είναι ότι εκ των θέσεων τους καταφέρνουν να απαξιώνουν το πολίτευμα, όπως κάποιοι άλλοι στις αρχές του 1967.