Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Δεν ανήκω στους απαισιόδοξους. Απεναντίας πιστεύω βαθιά πως ό,τι και να γίνει, το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα και το κάπως μακρύτερο μέλλον θα είναι λαμπρό. Έτσι πορεύεται η ανθρωπότητα καθ όλην την διάρκεια της ιστορίας της στη γη κι έτσι θα συνεχίσει να κάνει.
Παρά λοιπόν την έμφυτη αισιοδοξία μου, δεν θέλω να αποκρύψω ότι με ενοχλεί ο ζόφος που διαπιστώνεται όπου και να κοιτάξει κανείς στη χώρα μας. Περισσότερο μάλιστα με ανησυχεί η βεβαιότητά μου, πως αύριο τα πράγματα θα είναι λίγο χειρότερα.
Είναι αλήθεια ότι φέτος, η Μεγάλη Βδομάδα και τα πάθη του Χριστού ουδόλως επηρέασε την σφοδρότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ούτε έπεσαν οι τόνοι, ούτε επικράτησε πνεύμα ταπεινότητας και καταλλαγής.
Πλησιάζοντας την Ανάσταση και με δεδομένη την αποχώρηση μεγάλου μέρους των κατοίκων των αστικών κέντρων στα…χωριά τους, το κλίμα άρχισε να χάνει την οξύτητά αν και όχι την τοξικότητά του. Λογικό. Όταν δεν υπάρχουν θεατές, οι ηθοποιοί δεν έχουν ποιον να σαγηνεύσουν κι έτσι παραμερίζουν τη δραματικότητα τους και την διάθεση τους να εντυπωσιάσουν.
Όπως όμως σας βλέπω και με βλέπετε, ή για να ακριβολογώ όπως με διαβάζετε και νιώθω να αξιολογείτε αυτά που υποστηρίζω, προβλέπω ότι από τα μέσα της επόμενης βδομάδας, θα επιστρέψουμε στα συνήθη μονοπάτια της τοξικότητας, του ψεύδους, της υποκρισίας, των ακραίων λαϊκισμών, των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα.
Το ακόμη χειρότερο μάλιστα είναι ότι το έκρυθμο πολιτικό κλίμα δεν προβλέπεται πως θα είναι προσωρινό και θα υποχωρήσει προϊόντος του χρόνου. Θεωρώ ότι η επιδείνωση θα είναι συνεχής και μακράς διάρκειας που θα φτάσει χρονικά μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές- όποτε κι αν γίνουν αυτές.
Μην απογοητευόμαστε υπέρ του δέοντος. Άλλωστε δεν είναι ασυνήθης μια τέτοια κατάσταση στη χώρα μας. Αυτή είναι η ποιότητα της δημοκρατίας μας και της λειτουργίας του πολιτεύματος μας: Η δεύτερη τετραετία οποιασδήποτε κυβέρνησης, να συνοδεύεται από φαινόμενα φθοράς, τάσεις αποδιάρθρωσης και εσωτερικών ανταγωνισμών στο σύστημα διακυβέρνησης.
Κατά κάποια έννοια αυτό είναι απολύτως ερμηνεύσιμο, καθώς ουδέποτε αρχηγός κόμματος κέρδισε τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, πράγμα κάνει τους βαρόνους να σκέφτονται το μέλλον…της παράταξης, ενώ παράλληλα λειτουργεί στα αφτιά των βουλευτών και των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, ως σειρήνα κινδύνου για την επόμενη μέρα.
*Θέλοντας να περιγράψω αυτό που κατά την γνώμη μου μας επιφυλάσσει η χρονική περίοδος που ακολουθεί, δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω από τον έχοντα το γενικό πρόσταγμα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, που καταβάλει επίμονες και σύντονες προσπάθειας να αλλάξει την ατζέντα και να μεταφέρει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από την εξαιρετικά δυσάρεστη για την κυβέρνηση υπόθεση των Τεμπών, στα θέματα της καθημερινότητας. Πολιτικές πρωτοβουλίες σε κρίσιμους τομείς (οικονομία, υγεία, παιδεία, ασφάλιση κλπ) βρίσκονται- κατά πώς πληροφορούμαι- στο τελικό στάδιο της επεξεργασίας, που αναμένεται να ανακοινωθούν και να προβληθούν κατάλληλα λίγο πριν και κυρίως λίγο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές (βλέπε ομιλία πρωθυπουργού στη ΔΕΘ).
Τα στελέχη της ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπάρχει υπεροπλία του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης, πράγμα που σε συνδυασμό με την στήριξη που απολαμβάνει η κυβέρνηση από το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, διευκολύνουν τον πολιτικό τους σχεδιασμό.
*Παράλληλα με τις πρωτοβουλίες στο γήπεδο της πραγματικής πολιτικής και της καθημερινότητας, η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίσει την δυναμική του θέματος των Τεμπών στην διαμόρφωση του κλίματος στην κοινή γνώμη. Ύστερα από αρκετές δοκιμές ανεπιτυχούς διαχείρισης, αποφάσισαν να «κρυφτούν» πίσω από την δικαιοσύνη. Κατέφυγαν λοιπόν- σε αυτό που θα έπρεπε να κάνουν εξ αρχής- στο απλό: η δικαιοσύνη είναι αρμόδια να βρει την άκρη στο τι συνέβη και να αποδώσει τις όποιες ευθύνες υπάρχουν. Γι' αυτό και δόθηκε εντολή σε υπουργούς και διατυπώθηκε η επιθυμία προς τα κανάλια να μειωθεί η ενασχόληση με την υπόθεση, ενώ η βουλή με συνοπτικές αν και αμφιλεγόμενης συνταγματικότητας διαδικασίες παρέπεμψε στην δικαιοσύνη τον Τριαντόπουλο.
Δεν πρόλαβε η κυβέρνηση να…ησυχάσει προσωρινά από τα Τέμπη, παραπέμποντας στο μέλλον και σε δικαστικές αίθουσες την επόμενη φάση και ήρθε η αποκάλυψη των όσων κρύβονται πίσω από την «ομάδα αλήθειας», αναφορικά με την συγκρότηση και κυρίως την χρηματοδότησή της. Το γεγονός, αποτελεί μια ακόμη απόδειξη πως έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο που ένα μέτωπο θα κλείνει και στην θέση του θα ανοίγει το επόμενο, φανερώνοντας πως οι ήσυχες μέρες έμειναν στο παρελθόν.
*Το εντυπωσιακό της ιστορίας είναι ότι η κυβέρνηση τόσο στην υπόθεση των Τεμπών όσο και σε αυτήν της «ομάδας αλήθειας» έχει απέναντί την κοινωνία και όχι τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δείχνουν ανήμπορα να ασκήσουν την αρμοδιότητά τους, αναμετρόμενα είτε με τις δημοσκοπήσεις, είτε με πιεστικά δικά τους προβλήματα. Είμαι βέβαιος πως αν δεν υπήρχαν οι γονείς των παιδιών που χάθηκαν στα Τέμπη (κυρίως η Μαρία Καρυστιανού), το θέμα θα είχε…ξεχαστεί, όπως ακριβώς επεδίωκε και πίστευε πως κατάφερε η κυβέρνηση, όπως και αν δεν υπήρχε μια μικρή αλλά επίμονη ομάδα ανεξάρτητων ερευνητών δημοσιογράφων, δεν θα έσπαζε το τσόφλι του προπαγανδιστικού μηχανισμού που στήθηκε και μεγαλουργεί παρά τω Μαξίμου.
*Το ΠΑΣΟΚ ακόμη δεν έχει βρει βηματισμό μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του- αμφιβάλω αν θα μπορέσει να τον βρει ποτέ- ενώ τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ τα σχήματα που γεννήθηκαν από το πάλει ποτέ κυβερνόν κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, είναι ακόμη χειρότερα.
Γι αυτό και οι μόνοι που ξεχωρίζουν και που κατά συνέπεια ωφελούνται από την όποια κυβερνητική φθορά, είναι οι…έξαλλοι ένθεν κακείθεν της ΝΔ (Βελόπουλος από την μια, Κωνσταντοπούλου από την άλλη), ενώ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν να σηκώσουν κεφάλι, όπως και ο Κασσελάκης και η…σοβαρή Νέα Αριστερά.
Ενδεικτικό της ιδιόμορφης κατάστασης που επικρατεί είναι η περίπτωση της Αφροδίτης Λατινοπούλου που βγήκε λαμπερή στο ξέφωτο όσο «έβριζε» και υποχώρησε στα όρια φθοράς και απραξίας μετά την κατηγορία πως συνοδοιπορεί με τη Νέα Δημοκρατία…
*Με αυτά και με εκείνα, να ευχηθώ καλό Πάσχα και καλή ανάσταση σε όλον τον κόσμο και κυρίως σε σας και τους αγαπημένους σας και να σας συστήσω να περάσετε όσο πιο ανέμελα μπορείτε. Άλλωστε, μετά τους οβελίες και τα τσουγκρίσματα των κόκκινων αβγών, θα έρθουν οι βίαιες συγκρούσεις στα γήπεδα της πολιτικής και της διακυβέρνησης της χώρας, που δεν θα μας αφήσουν να ησυχάσουμε.
Δεν γίνεται αλλιώς. Κοιμόμαστε με τις επιλογές μας και ξυπνάμε με τις συνέπειές τους.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 19-20/4/2025.