ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ Έρχονται στη Θεσσαλονίκη για να αποκτήσουν παιδί

- Newsroom

“Το όνειρο να γίνω μητέρα με δικά μου ωάρια ναυάγησε. Όταν σταμάτησα να χρησιμοποιώ τα δικά μου ωάρια, ήταν σαν να εγκατέλειπα ένα όνειρο. Την ίδια στιγμή, όμως, ξεκινούσε ένα άλλο όνειρο, αυτό της μελλοντικής μητρότητας με δανεικά ωάρια. Για το λόγο αυτό βρίσκομαι εδώ και συνεχίζω να παλεύω”.

Της Νικολέτας Μπούκα

Με τα λόγια αυτά η 46χρονη Κάρεν Νίλσεν από τη Δανία περιγράφει στη “ΜτΚ” το δικό της προσωπικό ταξίδι για την απόκτηση ενός μωρού, που θα ολοκληρώσει την ευτυχία της με τον σύζυγό της. Τα τελευταία τρία χρόνια δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τις προσπάθειες να γίνει μητέρα. Τελικά, ύστερα από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, χρειάστηκε να φύγει από τη Δανία και να έρθει στην Ελλάδα, σε ένα από τα πιο εξειδικευμένα, αξιόπιστα και σύγχρονα ιδιωτικά κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στην Ευρώπη, που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, για να αρχίσει πάλι να ελπίζει.
“Ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να γίνω μητέρα ήταν η εξωσωματική γονιμοποίηση με ωάρια μιας άλλης γυναίκας. Στην αρχή δεν μπορούσα να το δεχτώ. Σκεφτόμουν ότι ο άντρας μου θα έκανε παιδί με μια άλλη γυναίκα, όχι με μένα. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Η επιθυμία μου όμως να γίνω μητέρα νίκησε τους φόβους μου. Πλέον, μια νέα σελίδα έχει ανοίξει στη ζωή μας και πλέον περιμένουμε τα αποτελέσματα”, λέει η Κάρεν.
Όπως μας εξηγεί, οι νόμοι στη Δανία είναι αυστηροί. Απαγορεύεται να δώσει ωάρια τρίτο πρόσωπο, εκτός εάν η δότρια θέλει και η ίδια να μείνει έγκυος. Συνεπώς, κρατάει κάποια από τα ωάρια της για την ίδια και τα υπόλοιπα πάνε σε άλλη γυναίκα. Ο γιατρός τούς είχε να προτείνει διάφορες κλινικές στην Ευρώπη, όπως σε Ισπανία, Τσεχία, Φιλανδία, αλλά η Ελλάδα ήταν η τελική τους επιλογή, που στηρίχτηκε στην εμπιστοσύνη και στη... διαίσθηση.
Δίπλα στην Κάρεν κάθεται ο σύζυγός της, ο 52χρονος Κρίστιαν Νταλ. Της κρατάει συνεχώς το χέρι. Όπως εξομολογείται, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τον ίδιο είναι η ευγνωμοσύνη που νιώθει για τις δότριες ωαρίων. “Επί τρία χρόνια προσπαθούσαμε να κάνουμε παιδί. Θεωρώ ότι ένα μωρό είναι ο καρπός μιας μεγάλης αγάπης, είναι η ολοκλήρωσή της. Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι η δότρια ωαρίων είναι ένας άνθρωπος που αλλάζει τη ζωή ενός ζευγαριού”, επισημαίνει ο Κρίστιαν.
Όπως παραδέχεται, όταν προέκυψε το ενδεχόμενο απόκτησης παιδιού με ωάρια άλλης γυναίκας, αισθάνθηκε περίεργα. Θα γινόταν πατέρας, αλλά αφήνοντας έγκυο μια άλλη γυναίκα. “Είναι δύσκολο να το αποδεχτείς. Προσπαθούσαμε πολύ καιρό να μείνει έγκυος η Κάρεν. Δεν υπήρχε ιατρικό πρόβλημα. Ήμασταν υγιείς. Έπρεπε να βρούμε την αιτία. Ίσως ήταν η ηλικία. Η ζωή σου σταματάει. Νιώθεις εγκλωβισμένος. Είναι τρομερό συναίσθημα. Τώρα έχω αυτοπεποίθηση. Την πρώτη φορά που ήρθαμε στην Ελλάδα ήμουν μπερδεμένος. Τώρα είμαι αισιόδοξος. Και αυτό διότι συνειδητοποίησα ότι η δότρια ωαρίων συμμετέχει μόνο στο 30% στη δημιουργία του μωρού. Ο τρόπος που θα μεγαλώσει, η φροντίδα και πώς θα εξελιχθεί το παιδί είναι δική μας ευθύνη”, λέει ο Κρίστιαν.
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
Η επιθυμία τους να γίνουν γονείς ώθησε και τον Ρισάρντ και την Κατρίν Φορ, 41 και 40 ετών, αντίστοιχα, να ταξιδέψουν από τη Γαλλία στην Ελλάδα.
“Πριν από πέντε χρόνια αρχίσαμε τις προσπάθειες να κάνουμε παιδί. Πήγαμε στον γιατρό μας και μας είπε να μην έχουμε άγχος και να περιμένουμε. Τελικά, μου έκαναν σπερματέγχυση. Οι δύο απέτυχαν και η τρίτη που πέτυχε οδήγησε σε εξωμήτριο εγκυμοσύνη. Έκανα άλλες τρεις σπερματεγχύσεις, αλλά απέτυχαν. Επόμενο βήμα ήταν η εξωσωματική γονιμοποίηση αλλά με δικά μου ωάρια. Έκανα τρεις, αλλά η ποιότητα των ωαρίων μου δεν ήταν καλή. Την τελευταία φορά που προσπάθησα, μία μέρα πριν πάω στην κλινική, για να γίνει η εμβρυομεταφορά στη μήτρα μου, με ειδοποίησαν ότι το ωάριό μου δεν ήταν καλό και δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτε. Ήμουν μόνη στο σπίτι. Ήταν τόσο οδυνηρό. Έλεγα, γιατί εγώ; Τι έκανα λάθος; Έπαθα κατάθλιψη. Χρειάστηκε καιρός για να συνέλθω”, εξομολογείται στην “ΜτΚ” η Κατρίν.
Τελικά, ο γιατρός τους τούς συνέστησε να προχωρήσουν σε εξωσωματική γονιμοποίηση με δανεικά ωάρια. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορούσε να γίνει στη Γαλλία, διότι η αναμονή για την εύρεση δότριας είναι το λιγότερο πέντε χρόνια. Εάν η Κατρίν υποχρεωνόταν να περιμένει τόσο, θα ξεπερνούσε και το επιτρεπτό όριο ηλικίας, που είναι τα 43 έτη στη χώρα της, και μετά δεν θα μπορούσε ούτε να υιοθετήσει παιδί, διότι η υιοθεσία επιτρέπεται μέχρι την ηλικία των 40 ετών στη Γαλλία.
“Μάθαμε, μέσω και μιας οργάνωσης που βοηθά υπογόνιμα ζευγάρια, ότι στην Ελλάδα υπάρχει εξειδικευμένο κέντρο στη Θεσσαλονίκη, όπου η προετοιμασία της λήπτριας είναι καλύτερη απʼ ό,τι σε άλλες χώρες, και ήρθαμε εδώ. Τώρα έχω περισσότερες ελπίδες. Χάρη σε μια δότρια ωαρίων, έχουμε πάλι τη δυνατότητα να ελπίζουμε ότι θα αποκτήσουμε παιδί. Μέσα μου θα έχω πάντα μια πληγή από το παρελθόν, καθώς δεν μπόρεσα να αποκτήσω παιδί με τα δικά μου ωάρια, αλλά πιστεύω ότι θα κλείσει όταν τελικά γίνω μητέρα”, λέει η Κατρίν.
Με ελπίδες, αλλά περισσότερο επιφυλακτικός, ο σύζυγός της Ρισάρντ παραδέχεται ότι είναι μια καινούργια προσπάθεια και προσθέτει ότι η απόκτηση ενός μωρού είναι χρονοβόρα διαδικασία. “Σε εξαντλεί σωματικά και σε φθείρει ψυχολογικά. Ωστόσο, είπα στην Κατρίν ότι είναι δική της απόφαση, εάν ήθελε να υιοθετήσουμε παιδί ή αν ήθελε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες με εξωσωματική. Ό,τι και αν αποφάσιζε, θα ήμουν δίπλα της. Πιστεύω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, εάν δεν έχεις την υποστήριξη του άλλου, καταρρέεις”, εξομολογείται ο Ρισάρντ.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται αύξηση των ζευγαριών από χώρες του εξωτερικού που επιλέγουν την Ελλάδα, για να υποβληθούν σε εξωσωματική γονιμοποίηση με δωρεά ωαρίων. Πρόκειται για ένα είδος “αναπαραγωγικού τουρισμού”, το οποίο συνεχώς κερδίζει έδαφος, ενώ οι κυριότεροι επισκέπτες είναι ζευγάρια από Ιταλία, Γαλλία, Δανία, Βαλκάνια, κυρίως Βουλγαρία και Αγγλία.
“Κάθε χρόνο έρχονται στο εξειδικευμένο κέντρο μας περίπου 300 ξένα ζευγάρια. Συνήθως έρχονται μία φορά και μένουν μία εβδομάδα μέχρι να γίνει λήψη σπέρματος και ωαρίων, γονιμοποίηση και εμβρυομεταφορά. Το μέγιστο που μπορεί να χρειαστεί να έρθουν είναι τρεις φορές. Στα 44 τους χρόνια η πιθανότητα των γυναικών να κάνουν παιδί με δικά τους ωάρια είναι 1,9%, ενώ στα 45 μόλις 1%. Συνεπώς, μετά την ηλικία των 43 ετών, όλες οι γυναίκες κάνουν παιδί με δωρεά ωαρίων. Το ποσοστό αποτελεσματικότητας στις περιπτώσεις αυτές ξεπερνά το 50%”, δηλώνει ο αναπληρωτής καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας ΑΠΘ και υπεύθυνος του εξειδικευμένου ιδιωτικού κέντρου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στην Θεσσαλονίκη Νίκος Πράπας.
Ο ίδιος εξηγεί ότι οι λόγοι που τα ξένα ζευγάρια προτιμούν την Ελλάδα είναι οι εξής: τα πολύ καλά αποτελέσματα της εξωσωματικής γονιμοποίησης με δωρεά ωαρίων, η νομοθεσία που επιτρέπει τη δωρεά ωαρίων, οι λογικές τιμές (στην Ελλάδα κάθε κύκλος εξωσωματικής κοστίζει 3.500 ευρώ, τη στιγμή που στην Ισπανία κοστίζει 7.500 και στην Αγγλία 9.000 ευρώ) και η πολύ καλή εξυπηρέτηση και η ζεστασιά.
“Είμαστε αξιόπιστοι και έχουμε καλά αποτελέσματα. Τα ποσοστά επιτυχίας εξαρτώνται από την ηλικία των ωαρίων. Η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει να πάρουμε ωάρια από δότρια ηλικίας έως 35 ετών, αλλά εμείς παίρνουμε από δότρια ηλικίας έως 32 ετών. Τα ζευγάρια που έρχονται στο κέντρο, μας λένε ότι βρήκαν την ελπίδα εδώ. Είναι πονεμένα ζευγάρια. Ζητάνε ζεστασιά και ανθρωπιά”, επισημαίνει ο κ. Πράπας.
Παράλληλα, αναφέρει ότι οι Ιταλοί, οι Βαλκάνιοι και οι Γάλλοι έρχονται στη Θεσσαλονίκη όχι μόνο για υποβοηθούμενη αναπαραγωγή αλλά και για κανονικές εξωσωματικές. Ο ιταλικός νόμος είναι πολύ αυστηρός και δεν επιτρέπει τη γονιμοποίηση περισσοτέρων από τρία ωαρίων. Επίσης, δεν επιτρέπει την κατάψυξη εμβρύων, εάν γονιμοποιηθούν, και απαγορεύει τη δωρεά σπέρματος.

ΟΧΙ ΔΩΡΕΑ ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ
Ο καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας ΑΠΘ Βασίλειος Ταρλατζής εξηγεί ότι ένας από τους βασικούς λόγους που τα υπογόνιμα ζευγάρια του εξωτερικού έρχονται στην Ελλάδα, για να αποκτήσουν παιδί, είναι το γεγονός ότι η χώρα μας διαθέτει ένα από τα πιο σύγχρονα και φιλελεύθερα νομοθετήματα.
“Το σημαντικότερο είναι ότι επιτρέπει τη δωρεά γαμετών από τρίτο δότη. Εξάλλου, οι υποψήφιες δότριες υποβάλλονται σε ενδελεχείς ιατρικούς ελέγχους. Ο νόμος στη χώρα μας προβλέπει ότι η δωρεά ωαρίων γίνεται χωρίς πληρωμή. Ωστόσο, πλέον, επιτρέπεται να δίνεται στις εθελόντριες δότριες αποζημίωση για τα έξοδα μετακίνησης και τις χαμένες ώρες εργασίας”, εξηγεί ο κ. Ταρλατζής.
Σύμφωνα με το νόμο, η αποζημίωση για τη δωρεά ωαρίων ανέρχεται σε 800 ευρώ και για τη δωρεά σπέρματος σε 100 ευρώ. Αναφορικά με την εύρεση δοτριών ωαρίων, αυτή επιτυγχάνεται και με sharing. Συνήθως γυναίκες κάτω των 30 ετών κρατούν τα μισά από τα ωάριά τους, για να κάνουν οι ίδιες εξωσωματική γονιμοποίηση, και δωρίζουν τα υπόλοιπα. Ταυτόχρονα, όμως, κάνουν εξωσωματική με το μισό κόστος.