Βλέπουμε τα αποτελέσματα αλλεπάλληλων μετρήσεων και κάτι πιάνουμε από το ποδοβολητό των επερχόμενων εξελίξεων .
Το προβάδισμα άνω των 10 μονάδων που διατηρεί η Νέα Δημοκρατία έναντι του δεύτερου κόμματος, σύμφωνα με τη νέα δημοσκόπηση της Interview για την εφημερίδα Political, ελάχιστα θα πρέπει παρηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στη δεύτερη θέση βρίσκεται πλέον η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου με 15,2% και όχι το ΠΑΣΟΚ που υποχωρεί στο 13,1%.
Η ΝΔ συγκεντρώνει 25,8% στην εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος αλλά τα πράγματα είναι σκούρα γι’ αυτήν αφού εδώ και πολλούς μήνες είναι κυριολεκτικά ανάδελφη. Μόνη εναντίον όλων.
Τα νταούλια αναμένεται θα χτυπήσουν τις επόμενες εβδομάδες και για τον Μητσοτάκη και για τον Ανδρουλάκη, αλλά σήμερα το μυαλό μας πάει σ’ αυτούς που από το 2019 προειδοποιούσαν τον Αλέξη Τσίπρα πως αν δεν κάνει κάτι γρήγορα και σαρωτικά, αναγνωρίζοντας τα ασυγχώρητα; τα λάθη τα μεγάλα του, αργά ή γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στις εποχές του 4%.
Ε, λοιπόν η εποχή αυτή ήρθε, αφού στη δημοσκόπηση που σήμερα εξετάζουμε, ο υπό τον Σωκράτη Φάμελο ΣΥΡΙΖΑ πιάνει μόλις 5%!
Μεγάλη κουβέντα μπορεί να γίνει για το πως έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ του 36% ξανά στα πέτρινα χρόνια. Είναι σκληρό να βλέπει σε όλες τις μετρήσεις την πλάτη όχι μόνο της Κωνσταντοπούλου και του Ανδρουλάκη αλλά και του Βελόπουλου και του Κουτσούμπα.
Ας την κάνουμε λοιπόν αυτήν την κουβέντα.
Στις 4 Οκτωβρίου 2009 το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου σημειώνει έναν εκλογικό θρίαμβο επί της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή. Ο τελευταίος σημείωσε τότε ένα ρεκόρ: Είναι ο μόνος πρωθυπουργός που κατέφυγε σε πρόωρες εκλογές ξέροντας ότι θα τις χάσει.
Το ταμπλό γράφει τελικά μία διαφορά 10,5% (43,92% έναντι 33,47%), που για τα δεδομένα της Μεταπολίτευσης έδινε την αίσθηση ότι εύκολα ή δύσκολα ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου θα κέρδιζε και μία δεύτερη κυβερνητική θητεία.
Ύστερα ήρθαν όχι οι μέλισσες, αλλά τα μνημόνια και οι ανήκουστες για τον λαό και επώδυνες περικοπές που από την Άνοιξη του 2010 τροφοδότησαν την μαζική οργή και γέμισαν τις πλατείες των αγανακτισμένων. Η χρηματοπιστωτική αναταραχή που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers (15/09/2008) έφερε πρωτοφανείς δυσκολίες στην ελληνική οικονομία.
Για το ΠΑΣΟΚ ήρθε τιμωρός ο καιρός αν και τα ψυχρά τεχνοκρατικά-στατιστικά στοιχεία έλεγαν ότι η χώρα πήγε στα βράχια κυρίως από τις αστοχίες των κυβερνήσεων Καραμανλή 2004-2009.
Είναι μακάβριο να γίνονται τέτοιοι παραλληλισμοί αλλά η αλήθεια είναι πως το Μάτι ήρθε στη βάρδια του Τσίπρα, τα Τέμπη στη βάρδια του Μητσοτάκη και τα Μνημόνια στη βάρδια του ΓΑΠ.
Για να γυρίσουμε πίσω, το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου 2009 η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ σκέπασε τα πάντα ενώ ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το 4,6% και τις μόλις 13 έδρες που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν θυμάμαι καλά μάλιστα το κλίμα στο κόμμα εκείνο το βράδυ ήταν κάτι σαν ένα ανακουφιστικό «πάλι καλά».
Κι όμως. Τα μνημόνια και το κύμα της διαρκώς διογκούμενης αγανάκτησης τα αμέσως επόμενα χρόνια. εξαέρωσαν την εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και απογείωσαν το κόμμα του νεαρού. Αλέξη Τσίπρα.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 πρώτο κόμμα ήλθε η ΝΔ με 18,9%, δεύτερο ο ΣΥΡΙΖΑ (16,8%) και τρίτο το ΠΑΣΟΚ με 13,2%.
Ο αγανακτισμένος κόσμος σε ατμόσφαιρα που θύμιζε το «οι Θεοί διψούσαν» του Ανατόλ Φρανς, ήταν πια έτοιμος να τιμωρήσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα κόμματα δηλαδή που κυβέρνησαν στα σχεδόν σαράντα χρόνια της Μεταπολίτευσης και να δώσει την ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα.
Ο νεαρός ηγέτης καβαλάει το κύμα και το 2015 βρίσκεται να κυβερνάει. Δεν ήθελε και πολύ. Μερικά λόγια πλάνα, μία θεατρική υπόσχεση για σκίσιμο των Μνημονίων και να την η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το 2019 ο Τσίπρας έχασε αλλά δεν συνετρίβη, κερδίζοντας ένα 31,5% που του έδινε ελπίδες γρήγορης ανάκαμψης.
Αρκεί να έκανε αυτοκριτική και να τα άλλαζε όλα μέσα στο κόμμα. Το ότι το κόμμα ήθελε τάχιστα απαλλαγή από γραφειοκρατικές και σταλινικές αγκυλώσεις φάνηκε από το πως φέρθηκαν οι «πάλιουρες» στον Κασσελάκη που στο κάτω κάτω είχε εκλεγεί από 70.000 κόσμου, όταν καθαίρεσαν 300 νοματαίοι!
Δεν γίνονται συχνά αυτά τα πράγματα στην πολιτική ιστορία.
Και σήμερα φυσάει αντιμνημονιακός άνεμος αλλά το 2015 οι όροι διεξαγωγής του πολιτικού παιχνιδιού ήταν πολιτικοί, έστω και πρωτόγνωροι.
Στις μέρες μας το συναισθηματικό-αντισυστημικό στοιχείο δείχνει να φουσκώνει τα πανιά της Ζωής (και των άλλων κομμάτων του ίδιου κλίματος) δίνοντάς της το δικαίωμα να ελπίζει για πλεύση προς την εξουσία.
Η ήττα του 2019 ήταν βαριά, αλλά το 2023 μετατράπηκε σε πλήρη κατάρρευση, με τον ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνει 20,07% στις εκλογές του Μαΐου και μόλις 17,83% στις εκλογές του Ιουνίου.
Συμπέρασμα;
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 ήταν αποτέλεσμα της κυβερνητικής φθοράς, της αγανάκτησης της μεσαίας τάξης, του θέματος των Πρεσπών και της τραγωδίας στο Μάτι, ενώ η συντριβή του το 2023 οφείλεται στην αποτυχημένη αντιπολίτευση, στην παράλογη ελπίδα πως πάντα ο κόσμος θα ψηφίζει διαμαρτυρόμενος και αγανακτισμένος, στην ηγετική κρίση, στην κόντρα μεταξύ «πασοκογενών» και «παλιού ΣΥΡΙΖΑ» και στην απώλεια της αξιοπιστίας του κόμματος ως εναλλακτικής πολιτικής δύναμης.
Ίσως στον ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε απαλλάχθηκαν από μια ιδιότυπη , πλανεύτρα αλαζονεία που δεν τους άφηνε να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθη τα οποία έπρεπε να αναγνωρίσει και να τα διορθώσουν. Ο Τσίπρας ήταν πια «φθαρμένο προϊόν» που θα έλεγε ο Λούλης.
Σε όλα αυτά προσθέστε το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που παρουσίασε από το 2016 μία εικόνα «μεταρρυθμιστή», υποσχέθηκε μείωση φόρων και ανάπτυξη.
Σήμερα ο πρωθυπουργός έχει απολέσει μέγα τμήμα αυτού του κεφαλαίου αλλά αυτό είναι πια μία άλλη ιστορία. Το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 16.03.2025