Αν θα υπήρχε ένα άτομο ταυτισμένο με την μπλουζ μουσική στην Ελλάδα, σίγουρα θα ήταν ο Ηλίας Ζάικος. Πρωτεργάτης στο είδος του, με τέσσερις γεμάτες δεκαετίες καλλιτεχνικής παρουσίας, συνέδεσε το όνομα του με τους θρυλικούς Blues Wire, που θεωρούνται μια από τις κορυφαίες μπλουζ μπάντες της Ευρώπης. Έχει χαρακτηριστεί ως ο «πρωτοπόρος των μπλουζ στην Ελλάδα» και ποτέ δεν σταμάτησε τους καλλιτεχνικούς πειραματισμούς. Το τελευταίο διάστημα, ο καλλιτέχνης ξανασυστήθηκε στο κοινό με τους EZ and the Dizzy Bows, ένα μουσικό εγχείρημα που «παντρεύει» την ηλεκτρική κιθάρα με ένα κουαρτέτο εγχόρδων συνδυάζοντας κλασικά, παραδοσιακά και blues στοιχεία.
Οι EZ and the Dizzy Bows επιστρέφουν απόψε, Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025, στη Θεσσαλονίκη, και λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, ο Ηλίας Ζάικος μιλάει στο emakedonia.gr για το νέο σχήμα, την μπλουζ τότε και σήμερα, και τους Blues Wire.
- Πώς προέκυψαν οι EZ and the Dizzy Bows;
Πρόκειται για ένα σχετικά νέο εγχείρημα. Οι πρώτες συζητήσεις και συναντήσεις έγιναν πριν από περίπου έναν χρόνο. Μας άρεσε η ιδέα, την αγαπήσαμε και την υποστηρίζουμε. Αυτό που το κάνει ιδιαίτερο είναι ότι συνδυάζει δύο φαινομενικά ασύμβατους ήχους: την ηλεκτρική κιθάρα με τα κλασσικά έγχορδα. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές, αλλά σίγουρα δεν το συναντάμε συχνά. Το ρεπερτόριό μας περιλαμβάνει τόσο δικές μας συνθέσεις όσο και διασκευές παραδοσιακών και κλασικών κομματιών. Με άλλα λόγια, επιχειρούμε μια σύνδεση διαφορετικών μουσικών κόσμων. Δεν μιλάμε απλώς για μίξη ήχων, αλλά και πολιτισμών. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει ένας διάλογος μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
- Δηλαδή;
Η κιθάρα, για παράδειγμα, προέρχεται από την αμερικανική μπλουζ παράδοση, ενώ η κλασική μουσική είναι αμιγώς ευρωπαϊκή. Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια, που διασκευάζουμε, έχουν σαφείς επιρροές από την Ανατολή. Άρα, το σχήμα μας συνδυάζει διαφορετικές μουσικές καταβολές και κουλτούρες.
Αυτά που θα παίξουμε δηλαδή θα είναι μια ενδιαφέρουσα μίξη ήχων και στυλ, με θέματα που εκτείνονται από την κλασική μουσική έως παραδοσιακά μοτίβα της χώρας μας και του μαύρου αμερικανικού πολιτισμού, όλα φιλτραρισμένα μέσα από την ιδιαίτερη σχέση ηλεκτρικής κιθάρας και εγχόρδων.
- Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερα τέτοια εγχειρήματα που συνδυάζουν διαφορετικούς ήχους. Πιστεύετε πως είναι ένα «σημείο των καιρών»;
Σε έναν βαθμό, ναι. Ωστόσο, υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Συχνά αυτές οι μίξεις γίνονται με κριτήριο την εμπορικότητα. Στη δική μας περίπτωση, αφετηρία μας είναι η αγάπη μας για τη μουσική και η επιθυμία να παντρέψουμε τους ήχους που μας εκφράζουν, όχι να δημιουργήσουμε κάτι που απλώς θα πουλήσει εύκολα.
- Είστε από τους πρωτεργάτες των blues στη χώρα. Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε σε αυτή τη μουσική; Ποιοι σας επηρέασαν;
Το μπλουζ έχει σαγήνη διαχρονική και οικουμενική. Από τη στιγμή που θα γνωρίσεις τις χάρες του, θα μείνει μαζί σου για πάντα. Διαθέτει τις αρετές μιας δημοτικής μουσικής: απλότητα, σαφήνεια, ορμή και πάθος. Δίνει χώρο έκφρασης στον μουσικό, υπερασπίζεται σθεναρά την αλήθεια του καθενός δίχως φιοριτούρες και συμβιβασμούς. Μετά από μισό σχεδόν αιώνα σχέσης μαζί του, επηρεάζομαι από οτιδήποτε και οποιονδήποτε διαθέτει έστω και την ελάχιστη ταύτιση με το ιδίωμα.
- 40 χρόνια μετά, πώς έχει εξελιχθεί αυτό το είδος στην Ελλάδα; Έχει κοινό ή είναι μια μουσική ακόμα ανοίκεια για το ελληνικό κοινό;
Το να μιλήσει κάποιος για εξέλιξη ίσως είναι οξύμωρο. Σαφώς υπάρχουν αλλαγές παντού, όμως μια από τις ξεχωριστές ιδιότητες αυτής της μουσικής είναι ένας καλώς εννοούμενος χαμαιλεοντισμός: απορροφά και μεταλλάσσει σχεδόν ό,τι προκύπτει ως νεωτερισμός, βρίσκεται σε μια αέναη ανασύνθεση. Το κοινό είναι πάντα εκεί, μαγεύεται και ακολουθεί. Συνήθως, βέβαια, δεν είναι πολυπληθές και, ειδικότερα στην Ελλάδα, ασφυκτιά ανάμεσα σε σκυλάδικα και πρωινάδικα.
- Από τα τόσα χρόνια σας στη μουσική σκηνή της χώρας, τι σας έχει μείνει πιο πολύ και τι θα θέλατε να ξεχάσετε;
Αυτό που κρατάω είναι η ευτυχία να καβαλήσω στα όνειρα και να ζήσω εμπειρίες που κάποιες δεν χωρούσαν καν σε αυτά. Θα ήταν μεμψιμοιρία να παραπονεθώ για την τύχη μου. Αρκετά θα ήθελα να ξεχάσω, όμως αλίμονο, άπαξ και τα βιώσεις, ανοίγονται ουλές από εκείνες που δεν έχουν γιατρειά.
- Τι νοσταλγείτε περισσότερο από τα πρώτα χρόνια των Blues Wire; Πόσο έχει αλλάξει ο ήχος σας αυτές τις δεκαετίες;
Νοσταλγώ την αβίαστη κι αμόλυντη αγάπη για τη μουσική, το ενστικτώδες και πηγαίο ενδιαφέρον για ήχους, ανθρώπους και κουλτούρες. Την αφέλεια στο πλησίασμα, το άγουρο εφηβικό φλερτ που σβήνει κάθε τι άλλο. Μεγαλώνοντας, αναπόδραστα κάτι θυσιάζεις στο όνομα της εξέλιξης και του πλούτου της γνώσης. Αρχίζεις να διακρίνεις μυστικά και μανιέρες και κάποιες στιγμές ασχολείσαι περισσότερο με λεπτομέρειες που αποσπούν την προσοχή σου από τον πυρήνα, την ουσία. Ο ήχος αλλάζει κι όμως ταυτόχρονα παραμένει ίδιος στη βάση του. Είναι συγκλονιστικό κι αποκαλυπτικό συνάμα ν’ ανακαλύπτεις ότι ποιος είσαι και πώς ηχείς μοιάζει θαρρείς αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου. Τα κλαδιά μεγαλώνουν, καρπίζουν, σπάνε και ξαναγίνονται, όμως το δέντρο παραμένει σχεδόν το ίδιο στην ενήλικη ζωή του.
- Επόμενες κινήσεις; Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;
Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο σχήμα, όλοι θέλουμε να μεταφέρουμε την παράσταση σε όσους περισσότερους χώρους και τόπους μπορούμε και, εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν, να ηχογραφηθεί η προσπάθειά μας σε έναν δίσκο. Οι Blues Wire είναι άλλη ιστορία· εκεί προσδοκούμε υγεία και διάθεση να βρισκόμαστε και να παίζουμε τα μπλουζ που αγαπάμε.
INFO
Παρασκευή 21 Μαρτίου
Principal Mylos
Ώρα: 22:00
Eισιτήρια: more.com
