Πόσα θύματα ακόμη να μετρήσουμε; Πόσες φορές τα μάτια να κλείσουμε

Το 2024 μπήκε δυστυχώς με μία ακόμα γυναικοκτονία. Αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη. Ακόμα ένα θύμα στην πόλη μας. Θύμα του συντρόφου της, του συνεργού του, θύμα της ίδιας νοσηρής κατάστασης που ζούμε. Στην ουσία λοιπόν, θύμα της ίδιας της κοινωνίας που χτίσαμε όλοι μας.

Ο κατηγορούμενος γυναικοκτόνος είχε συνολικά 45 δικογραφίες εις βάρος του. Κυκλοφορούσε όμως ελεύθερος. Δεν φταίμε λοιπόν, όλοι;

Η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλοι εμείς. Ο αριθμός είναι σοκαριστικός. 45(!) δικογραφίες για διάφορες υποθέσεις, μεταξύ αυτών ξυλοδαρμών, ενδοοικογενειακής βίας και κατηγορία για βιασμό της αδελφής του. Δηλαδή πόσες φορές έπρεπε να τον καταγγείλουν η πρώην σύζυγός του, η οικογένειά του ακόμα και η αδελφή του για να τον σταματήσουν;

Μάλιστα ήταν καταδικασμένος για ενδοοικογενειακή βία σε τέσσερις υποθέσεις που δικάστηκαν από το 2021έως το 2023. Καταδικάστηκε με ποινές χάδι μερικών μηνών. Όντας ήδη καταδικασμένος σε προηγούμενα δικαστήρια. Τι έβλεπαν οι αρχές; Μία ακόμα τυπική δίκη που ο δικαστής θα ρίξει κάτι μήνες με αναστολή; Τέσσερις φορές με αναστολή;

Αντί να τον συμμορφώσουν οι ποινές, τον έκαναν πιο αδίστακτο μάλλον. Στην ουσία δεν τιμωρήθηκε ποτέ! Δεν τον παρακολουθούσε κανένας ειδικός, το κράτος δεν τον ανάγκασε να επισκέπτεται το αστυνομικό τμήμα, τον άφησαν να κυκλοφορεί ελεύθερος και να την πληρώσει η Γεωργία.

Δεν είναι η πρώτη φορά όμως. Κάθε υπόθεση έχει το ίδιο μοτίβο. Έναν νταή που έδειχνε ξεκάθαρα σημάδια αλλά οι αρχές αδιαφορούσαν με μία λογική δημοσίου υπαλλήλου. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις όταν πηγαίνει μία κακοποιημένη γυναίκα στις αρχές και εκείνοι την προτρέπουν να τα βρει με τον κακοποιητή της και την στέλνουν πίσω στο στόμα του λύκου.

Σάπιο. Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη. Όλο αυτό που περιγράφεται σε όλα τα ρεπορτάζ των γυναικοκτονιών δείχνει ένα σάπιο σύστημα. Θα αλλάξει αυτό αναγνωρίζοντας τον όρο γυναικοκτονία; Δεν γνωρίζω εκ των προτέρων αλλά τι έχουμε να χάσουμε; Είδα και τον πρωθυπουργό που είπε ότι είναι ούτως η άλλως δολοφονία οπότε δεν χρειάζεται διαφορετική νομική υπόσταση. Και μίλησε για το panic button. Εδώ στο αστυνομικό τμήμα πάνε και τους διώχνουν.

Αλλά πριν από τις αρχές, πρώτα πρέπει να δούμε στα σπίτια μας τι κάνουμε. Πόσους νταήδες μεγαλώνουμε, πόσο κλείνουμε τα μάτια στα σημάδια, πόσα συγχωρούμε στο όνομα της αγάπης. Ας ξεκινήσουμε την αλλαγή από το σπίτι μας, τον πυρήνα μπας και σώσουμε καμιά γυναίκα παραπάνω. Η λύση δεν είναι στις φυλακές. Αν χρειαστεί και αυτό. Η πραγματική λύση όμως είναι στα σπίτια μας.