Μία επίσκεψη στις Βρυξέλλες έχει πάντα το ενδιαφέρον της, ιδιαίτερα σε μέρες ταραγμένες. Θυμάμαι το πολύχρωμο σκηνικό που είχε στηθεί κάπου το 2000 ενόψει της ιστορικής απόφασης που έφερε το ευρώ στη ζωή μας. Ήμουν ένας από τους τυχερούς δημοσιογράφους που είχαμε βρεθεί στον χώρο του Ευρωκοινοβουλίου ως καλεσμένος του αείμνηστου ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκου Παπακυριαζή. Όλοι ψάχναμε να βρούμε το πώς θα αλλάξει η ζωή μας. Πόσο θα κοστίσει σε ευρώ μία τσίχλα, ένα πακέτο τσιγάρα, ένας καφές στην καφετέρια και ένας μέσος μισθός. Όμως η εικόνα ακόμα υπάρχει στο μυαλό γιατί ήταν μια μοναδική στιγμή στην ιστορία της Ευρώπης.
25 χρόνια μετά και οι εποχές είναι εξίσου συναρπαστικές. Αυτή τη φορά βρέθηκα στις Βρυξέλλες μαζί με άλλους Έλληνες δημοσιογράφους προσκαλεσμένος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Αθήνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου και αντί για ευρώ η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη των ημερών ήταν «οι δασμοί» που συζητιόνταν σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις αίθουσες τόσο της Κομισιόν όσο και του Ευρωκοινοβουλίου. Η Ευρώπη φαίνεται να συνέρχεται σιγά-σιγά από την αρχική παγωμάρα που προκάλεσε η αλλαγή προεδρίας στις ΗΠΑ και όλα αντιμετωπίζονται με μία σχετική ψυχραιμία. «Θα το περάσουμε και αυτό» είναι η φράση που ακούγεται, καθώς η Ευρώπη κατάφερε πριν από λίγα χρόνια να περάσει πολύ πιο δύσκολες στιγμές όπως αυτές της πανδημίας. Παρόλα αυτά υπάρχουν προβληματισμοί για το πόσο σκληρή θα είναι η απάντηση της Ευρώπης και ενώ στο προσκήνιο φαίνεται να μην υπάρχουν διαφωνίες, στο παρασκήνιο υπάρχουν και εκείνες οι φωνές που ζητούν η Ευρώπη να δείξει πιο σκληρή στάση απέναντι στις επιλογές του Τραμπ. «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», δηλαδή.
Φυσικά πέρα από την επικαιρότητα υπάρχουν και πιο μακροπρόθεσμα θέματα που αφορούν στην αγροτοδιατροφή αλλά και την πολιτική της Κομισιόν απέναντι στη μετανάστευση. Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο πολλά μορφωμένα και εξειδικευμένα ελληνικά μυαλά βρίσκονται στους χώρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δίνουν τα φώτα τους σε Έλληνες και ξένους.
Κατά τα λοιπά στις Βρυξέλλες δεν λείπουν οι εκπλήξεις. Μία όμορφη και πολύχρωμη καντίνα στο ισόγειο το κτίριο της Κομισιόν που ανοίγει για lunchbreak στις 11 και μισή το πρωί, οι νόστιμες μπύρες του Βελγίου, τα χιλιάδες μαγαζιά με κάθε είδους σοκολάτες, η άνετη καθημερινότητα του λεωφορείου όπου όλα πληρώνονται με κάρτα (χαιρετισμούς στον ΟΣΕΘ…), αλλά και οι δεκάδες γερανοί, δείγμα της ανοικοδόμησης και της ανάπτυξης στη βελγική πρωτεύουσα…
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτK» στις 13.04.2025