Κέρδη και θανάσιμοι κίνδυνοι στη Φόρμουλα 1: Ο καθοριστικός ρόλος των μέτρων ασφαλείας (βίντεο)

Όποιος επιλέξει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, θα ξέρει ότι μπορεί να υπάρξουν και ατυχήματα. Όποιος πάλι επιλέξει να ασχοληθεί με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό θα πρέπει να ξέρει ότι τα ατυχήματα αυτά μπορούν και να σου στερήσουν την ζωή.

Ευτυχώς όμως οι καινοτομίες εξελίσσονται παράλληλα με την τεχνολογία και στην περίπτωση της Φόρμουλα 1 έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που τα ατυχήματα δεν προκαλούν φόβο για την ασφάλεια των οδηγών, σε αντίθεση με τις πρώτες δεκαετίες της εμφάνισής της.

Η Φόρμουλα 1 είναι ένα σύνθετο πρωτάθλημα. Κάθε αγώνας είναι διαφορετικός. Κάθε βάθρο είναι διαφορετικό. Κάποια πράγματα όμως παραμένουν τα ίδια για όλους τους οδηγούς: Οι κανόνες. Μολονότι ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι εντυπωσιακός, γεμάτος ένταση και αδρεναλίνη αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ανεξέλεγκτος. Οι οδηγοί αλλά και οι ομάδες οφείλουν να τηρούν τους κανόνες και να συμμορφώνονται με τα μέτρα ασφαλείας, όχι μόνο για την δική τους σωματική ακεραιότητα αλλά και των υπολοίπων.

Από τα βασικά μέτρα ασφαλείας, (στολή και κράνος) μέχρι και αυτά που ήρθαν μετά το 2000 (μπαριέρες, αυτοκίνητο ασφαλείας, halo, headrest) όλα μαζί αποτελούν εκείνα τα μέτρα που είναι απαραίτητα καθώς προστατεύουν τους οδηγούς από το κάθε ατύχημα.

Πότε όμως πρωτοεμφανίστηκαν και πως λειτουργούν αυτά τα μέτρα ;

Η στολή

Οι στολές των οδηγών στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, είναι από τα βασικότερα κομμάτια στο θέμα ασφαλείας, αφού παίζουν καθοριστικό ρόλο στην περίπτωση συγκρούσεων από τις οποίες προκύπτει ανάφλεξη.

Βέβαια, κοιτώντας πίσω στις απαρχές της Φόρμουλα 1 θα δει κανείς πως οι οδηγοί φορούσαν ό,τι ήθελαν και δεν υπήρχε κάποιος περιορισμός. Όμως το polo κοντομάνικο μπλουζάκι και ένα απλό παντελόνι όπως αυτά που φορούσε ο Χουάν Μάνουελ Φάντζιο το ’50, δεν θα προστάτευαν τον οδηγό σε περίπτωση ατυχήματος.

Έτσι λοιπόν και με αφορμή μερικά ατυχήματα, οι στολές εξελίχθηκαν κατά την δεκαετία του ’60 με τις πρώτες προσπάθειες θερμο-ανθεκτικής ένδυσης στον χώρο. Το ατύχημα του Νίκι Λάουντα όμως το 1975 που σχεδόν σκότωσε τον παγκόσμιο πρωταθλητή, απέδειξε πως οι βαμβακερές τότε στολές δεν άντεχαν στην φωτιά. Προσπαθώντας να δοθεί μια λύση, οι οδηγοί μετά από αυτό φορούσαν στολές πέντε στρώσεων φτιαγμένες με προδιαγραφές της ΝΑΣΑ, μέχρι το 1987 που η στολή του οδηγού τηρούσε περισσότερο τις προδιαγραφές της FIA.

Σήμερα οι στολές των οδηγών στην Φόρμουλα 1 είναι στην καλύτερη μέχρι στιγμής εκδοχή τους. Είναι πιο ελαφριές, θερμο-ανθεκτικές, άνετες και περνούν από τεστ που δοκιμάζονται στους 600-800 βαθμούς κελσίου (εκ των οποίων όλα τα εξαρτήματα της στολής π.χ γάντια, φερμουάρ, κάλτσες πρέπει να αντέχουν). Αυτή τη στιγμή παρασκευάζονται από την εταιρεία Sabelt η οποία δεσμεύεται να φτιάχνει τις στολές από ύφασμα που αναπνέει και να παρέχει στους οδηγούς την μέγιστη ασφάλεια σε συνδυασμό με την άνεση.

Το κράνος

Δεν νοείται στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ο οδηγός να μην φορά το απαραίτητο σε όλους, κράνος. Η μορφή του οποίου έχει διαφοροποιηθεί θεαματικά από την αρχή της Φόρμουλα 1ώστε να φτάσει σε αυτή που ξέρουμε σήμερα.

Τα κράνη στα πρώτα χρόνια του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ήταν περισσότερο υφασμάτινες κουκούλες, μη παρέχοντας έτσι την ιδανική προστασία στον οδηγό. Έγιναν υποχρεωτικά το 1952 και στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν δέρμα και πιο σκληρά υλικά (όπως φελλός και ανθρακονήματα) καθώς προστέθηκαν το γείσο και τα γυαλιά σε μια προσπάθεια πιο ολοκληρωμένης δομής του κράνους.

Όμως το κράνος άρχισε να εξελίσσεται προς την σημερινή του μορφή κυρίως μετά την δεκαετία του ’80. Εκεί δεν έχουμε γυαλιά αλλά προστατευτικό τζάμι ενώ το υλικό που χρησιμοποιείται είναι πιο ανθεκτικό στις συγκρούσεις αλλά και από ιπτάμενα αντικείμενα.

Στα σύγχρονα κράνη που φοράνε οι οδηγοί, είναι ενσωματωμένο και το σύστημα ενυδάτωσης αλλά και αυτό της ενδοεπικοινωνίας που δίνει την δυνατότητα συνομιλίας του οδηγού με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω στα pits.

Στη Φόρμουλα 1 τα κράνη κατασκευάζονται κατά παραγγελία, αφού με ειδικό λογισμικό σαρώνεται το περίγραμμα του κεφαλιού του οδηγού. Έτσι χρησιμοποιώντας το ως βάση, σχεδιάζεται μια εσωτερική επένδυση από πυρίμαχο αφρό στο εσωτερικό του κράνους ενώ το εξωτερικό (που φτιάχνεται από ανθρακονήματα) έχει φινίρισμα από Kevlar, μια συνθετική ίνα που καθιστά το κράνος θερμο-ανθεκτικό.

Τα κράνη αυτά κοστίζουν από τέσσερα μέχρι εφτά χιλιάρικα σύμφωνα με τον Φερστάπεν, κόστος που όμως καλύπτει η ομάδα του κάθε οδηγού την στιγμή που σε μια χρονιά χρησιμοποιούνται 12 διαφορετικά κράνη. Οι οδηγοί συνηθίζουν πλέον να διαμορφώνουν το σχέδιο του κράνους τους ανάλογα με την πίστα που θα αγωνιστούν, χωρίς βέβαια να λείπουν από αυτό και οι χορηγοί.

To headrest

Μαζί με το κράνος δεν θα μπορούσε να λείπει από το cockpit και το headrest που έρχεται να ενισχύσει την προστασία του κεφαλιού του οδηγού. Σύμφωνα με τον Κρις Μίντλετον, τεχνικό δημιουργίας αυτοκινήτου, πρώτο συστήθηκε το 1996 μετά το ατύχημα του Έρτον Σένα.

Σκοπός του headrest είναι να ενισχύσει την προστασία από τα πλάγια, δημιουργώντας μια σταθερότητα όσο το κεφάλι του οδηγού τραντάζεται από τις δυνάμεις g.

Το δέρμα του είναι επίσης φτιαγμένο από kevler ενώ στο εσωτερικό του περιέχει αφρό, ο οποίος επιλέγεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Για παράδειγμα υπάρχουν τρία χρώματα αφρών:

· Ο μπλε αφρός: για θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών

· Ο ροζ αφρός: χρησιμοποιείται όταν η θερμοκρασία κυμαίνεται από τους 15 έως και τους 30 βαθμούς

· Ο άσπρος αφρός: για θερμοκρασίες κάτω από τους 15 βαθμούς

Το πάχος του headrest έχει αυξηθεί ανά τα χρόνια ενώ το βάρος του είναι ελαφρύ ώστε να μην επιβαρύνει το μονοθέσιο.

Το halo

Τι κι αν άλλαξε την εμφάνιση ενός μονοθέσιου όπως την ξέραμε; Τι κι αν οι ίδιοι οι οδηγοί ήταν ενάντια στην τοποθέτηση του; Το halo πλέον είναι ένα απαραίτητο κομμάτι στην δομή ενός αυτοκινήτου στην Φόρμουλα 1 και δεν πρόκειται να φύγει.

Άλλωστε, από τότε που πρώτο εμφανίστηκε έχει αποδείξει την αξία του αρκετές φορές, σώζοντας την ζωή τόσο του Γάλλου οδηγού Ρομέν Γκροζάν, όσο και του 7ακη παγκόσμιου πρωταθλητή Λιούις Χάμιλτον κάνοντας τον να αλλάξει γνώμη για την χρησιμότητά του, μιας και ο ίδιος ήταν ένας από τους οδηγούς που κατέκριναν την απόφαση της τοποθέτησής του.

Τι όμως είναι πραγματικά το halo ;

Το halo ή αλλιώς «φωτοστέφανο» είναι μια μπάρα από τιτάνιο που τοποθετείται πάνω από την θέση του οδηγού στο μονοθέσιο.

Μπορεί να ζυγίζει μόνο εφτά κιλά, αλλά είναι το σημαντικότερο μέρος σε ένα μονοθέσιο και στόχο έχει να προστατεύει τον οδηγό από συγκρούσεις και να αποτρέπει ιπτάμενα αντικείμενα να έρθουν σε επαφή με το κεφάλι του οδηγού.

Σύμφωνα με την Φόρμουλα 1 μπορεί να αντέξει ακόμα και ένα λεωφορείο 12.000 κιλών, παρά το μέγεθός του.

Το halo έκανε την εμφάνισή του το 2018, ύστερα από αίτημα της Ένωσης Οδηγών Γκραντ Πρι για μεγαλύτερη μετωπική προστασία και μετά τις δοκιμές που έκανε η FIA το 2017.

Η ανακοίνωση της FIA και οι αντιδράσεις των οδηγών

«Την τελευταία δεκαετία ο μηχανοκίνητος αθλητισμός έχει γίνει μάρτυρας περιστατικών που επηρέασαν τους οδηγούς. Η σοβαρότητα των περιστατικών κατέστησε σαφές στη FIA ότι η ανάπτυξη μιας λύσης για τον μετριασμό της μετωπικής σύγκρουσης στην περιοχή του πιλοτηρίου αποτελεί ερευνητική προτεραιότητα» ανέφερε η FIA σε ανακοίνωσή της το 2017.

Μάλιστα σχετικά με το halo και ύστερα από δοκιμές δήλωσαν πως «Το halo ήταν σε θέση να εκτρέπει επιτυχώς μεγάλα αντικείμενα μακριά από το πιλοτήριο και έδειξε αυξημένο καθαρό επίπεδο προστασίας από μικρά συντρίμμια».

Παρ’ όλα αυτά δεν ήταν λίγοι οι οδηγοί που αντέδρασαν έντονα με αυτή την απόφαση θεωρώντας πως το halo δεν πρέπει να μπει αφού θα αλλάξει τους αγώνες όπως τους ξέρουμε.

Ανάμεσά τους και ο Ολλανδός πρωταθλητής, Μαξ Φερστάπεν, μόνο 20 χρονών τότε είπε «Μπορείτε να βελτιώσετε το αμάξι αλλά δεν χρειαζόμαστε αυτό το πράγμα από πάνω του. Δεν είναι μόνο η εμφάνιση, απλά δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο.» ενώ πρόσθεσε πως το αυτοκίνητο ασφαλείας αποτρέπει ήδη αρκετούς κινδύνους.

«Αφαιρεί μερικό από το πάθος για το οποίο η Φ1 μιλάει» τόνισε και ο Κέβιν Μάγκνουσεν λέγοντας επίσης πως «τα αυτοκίνητα της Φ1 δεν πρέπει να είναι άσχημα».

Ένθερμος αρνητής του halo ήταν και ο Λίουις Χάμιλτον εκφράζοντας πολλάκις την άποψη του. «Από την μεριά μου, την μεριά του οδηγού, δεν φαίνεται ωραίο και ανεβαίνει το βάρος του αμαξιού. Το αμάξι είναι ήδη πολύ βαρύ.» είχε πει χαρακτηριστικά.

Το αυτοκίνητο ασφαλείας

Το αυτοκίνητο ασφαλείας έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Γκραν Πρι του Καναδά το 1973 σε μια προσπάθεια να γίνει έλεγχος του...χάους που επικρατούσε ύστερα από συγκρούσεις ή έντονα καιρικά φαινόμενα, τα οποία εμπόδιζαν τους οδηγούς να τρέχουν με την επιθυμητή ταχύτητα. Συγκεκριμένα ο πρώην Καναδός οδηγός, Έπι Γουάτζις την χρονιά εκείνη οδήγησε μια Porsche 914 όμως όλα δεν πήγαν όπως θα έπρεπε. Αυτό γιατί η εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας έκανε τον πρωτοπόρο να μην ξεχωρίζει όταν όλοι οι οδηγοί μπήκαν στα pits πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα ο νικητής του αγώνα να βγει μετά από ώρες.

Έτσι, μετά από ένα όχι και τόσο επιτυχημένο ντεμπούτο πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι το αυτοκίνητο ασφαλείας να γίνει μόνιμο κομμάτι του αγώνα. Το 1993 λοιπόν η Φόρμουλα 1 ένταξε και πάλι το αυτοκίνητο ασφαλείας, αφού επιτυχημένες ήταν οι δοκιμές που έγιναν στα Γκραν Πρι της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας την προηγούμενη χρονιά.

Μάλιστα το 1996 η Mercedes έκανε μια συμφωνία με την Φόρμουλα 1 να τους παρέχει τα αυτοκίνητα ασφαλείας για όλους τους αγώνες.

Από την στιγμή που το αυτοκίνητο ασφαλείας μπει στην πίστα οι οδηγοί υποχρεούνται να μην κάνουν προσπεράσεις αλλά και να μην ξεπερνούν το όριο ταχύτητας, κρατώντας έτσι έναν ρυθμό πίσω από το αυτοκίνητο. Από το Αυστραλιανό Γκραν Πρι του 2000 μέχρι και σήμερα, οδηγός του αυτοκινήτου ασφαλείας είναι ο Μπερντ Μειλάντερ. Βέβαια, πλέον δεν οδηγεί μια Mercedes-AMG GT Black Series που οδηγούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Από το 2021 και με αφορμή την άνοδό της στο άθλημα, η Aston Martin πρότεινε να παρέχει αυτή τα αυτοκίνητα ασφαλείας. Πλέον, μια σκουροπράσινη DBX707, 656 ίππων με την τελική ταχύτητα να αγγίζει τα 320 χιλιόμετρα την ώρα, εμφανίζεται κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στην πίστα, αντικαθιστώντας την τόσων χρόνων κατακόκκινη Mercedes.

Υπάρχουν και στιγμές που το αυτοκίνητο ασφαλείας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα του αγώνα. Οι οδηγοί με τις ομάδες προσπαθούν να το «εκμεταλευτούν» ώστε να φτάσουν πιο κοντά στα άλλα αυτοκίνητα, για να είναι πιο εύκολες οι προσπεράσεις όταν το αυτοκίνητο ασφαλείας φύγει από την πίστα. Μπορεί όμως το αυτοκίνητο ασφαλείας να καθορίσει τον πρωταθλητή μιας σεζόν; Πολλοί θα βιαστούν να απαντήσουν όχι όμως όσοι έχουν δει το τελευταίο Γκραν Πρι του 2021 στο Άμπου Ντάμπι, μάλλον θα πούνε το αντίθετο.

Με ένα σπάνιο φαινόμενο που συνηθίζεται κυρίως στην Φόρμουλα 2, ο παγκόσμιος πρωταθλητής Λουις Χάμιλτον μαζί με τον ολλανδό της Red Bull Μαξ Φερστάπεν το 2021 είχαν ακριβώς τους ίδιους πόντους, συγκεκριμένα 369,5 (το μισό προκύπτει από τους σπριντ αγώνες). Αυτό μέχρι και τον τελευταίο αγώνα στο Γιας Μαρίνα Σρικουί όπου θα καθόριζε τον πρωταθλητή της χρονιάς. Μόνη επιλογή για τους δύο: η νίκη. Αν κέρδιζε ο Χάμιλτον θα κατακτούσε το 8ο πρωτάθλημά του ξεπερνώντας τον θρυλικό Μ.Σουμάχερ ενώ ο νεαρός Φερστάπεν θα γινόταν για πρώτη φορά πρωταθλητής.

Το δράμα είχε ξεκινήσει ήδη από την εκκίνηση όμως όλα κορυφώθηκαν πέντε γύρους πριν το τέλος, όταν ο οδηγός της Williams, Νίκολας Λατίφι βρέθηκε στις μπαριέρες. Ο ίδιος δήλωσε πως «Ήταν μια δύσκολη στροφή για μένα όλο το Σαββατοκύριακο, βρώμικα λάστιχα, βρώμικος αέρας και έκανα ένα λάθος. Δεν γνώριζα την κατάσταση του αγώνα μέχρι εκείνη τη στιγμή». Αποτέλεσμα να εμφανιστεί, όπως ήταν φυσικό, το αυτοκίνητο ασφαλείας. Οι οδηγοί δεν μπορούσαν να προσπεράσουν. Ο Φερστάπεν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και μπήκε στα pits για να αλλάξει σε πιο μαλακά ελαστικά και ενώ όλα έδειχνα ότι έτσι θα τελειώσει ο αγώνας η FIA έκανε την ανατροπή. Η εντολή που δόθηκε λίγο πριν βγει το αυτοκίνητο ασφαλείας ήταν να το προσπεράσουν όσα μονοθέσια ήταν ένα γύρο πίσω, εντολή που προκάλεσε αντιδράσεις. Τελικά το αυτοκίνητο ασφαλείας βγήκε μόλις έναν γύρο πριν το τέλος δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Ολλανδό να παλέψει για μια τελευταία φορά με τον Χάμιλτον που προπορευόταν. Η μάχη στέρησε από τον Βρετανό το 8ο του πρωτάθλημα, αφού ο Φερστάπεν κατάφερε να προσπεράσει. Για αυτό λοιπόν πολλοί θαυμαστές και άνθρωποι της Φόρμουλα 1 θεωρούν πως εκείνη την μέρα, το αυτοκίνητο ασφαλείας έδωσε τον νικητή.

Όμως μετά τον αγώνα η FIA πραγματοποίησε έρευνα για τον χειρισμό της διαδικασίας του αυτοκινήτου ασφαλείας και έτσι σε έκθεση που δόθηκε το 2022 ανέφεραν ανθρώπινο λάθος. Αυτό προκάλεσε την απομάκρυνση του Μάικλ Μάσι από τα καθήκοντα διευθυντή αγώνα, ενώ ο ίδιος έφυγε οικειοθελώς από την FIA.

Οι μπαριέρες

Σημαντικό ρόλο στην ασφάλεια των οδηγών αλλά και των θαυμαστών της Φόρμουλα 1 είναι οι μπαριέρες που βρίσκονται στην πίστα μερικά μέτρα μακριά από τα όριά της. Ειδικότερα οι μπαριέρες Armco που χρησιμοποιούνται είναι χαλύβδινες και ανθεκτικές στις συγκρούσεις. Το σχέδιο τους, τους επιτρέπει να λυγίζουν όταν ένα μονοθέσιο συγκρούεται με αυτές, έτσι ώστε να μειώνουν την ζημιά.

Αφορμή στην τοποθέτησή τους ήταν το ατύχημα του βρετανού οδηγού Τζάκι Στιούαρτ το 1966 στο Γκραν Πρι του Βελγίου, που άνοιξε την συζήτηση για την προσθήκη περισσότερων μέτρων ασφαλείας.

Οι μπαριέρες βοηθούν το μονοθέσιο να μην ξεφεύγει από την πίστα. Η ελαστικότητα τους συμβάλει στην ελαχιστοποίηση των τραυματισμών ενώ παράλληλα η δομή τους επιτρέπει να διατηρούν μια «ακεραιότητα» από τα αντικείμενα με τα οποία έρχονται σε επαφή κατά την σύγκρουση.

Εκτός από τις Armco μπαριέρες υπάρχουν και οι μπαριέρες ελαστικών. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται πολλά λάστιχα, τα οποία μπαίνουν σε σειρά πίσω από ένα προστατευτικό τοίχωμα. Η ελαστικότητα τους συμβάλει στην ασφαλή επαφή με το μονοθέσιο όταν αυτό εκτραπεί της πορείας του, ενώ το τοίχωμα, του επιτρέπει να μείνει στο σημείο (ή τουλάχιστον να μην απομακρυνθεί αρκετά από αυτό) αλλά και αποτρέπει τυχόν μετακίνηση των ελαστικών κατά την σύγκρουση.

Τέλος έχουμε και τις Tecpro μπαριέρες οι οποίες αναπτύχθηκα στο Ινστιτούτο της FIA και μάλιστα βραβεύτηκαν για την καινοτομία τους στην ασφάλεια. Έτσι από το 2006 τις βλέπουμε στις πίστες. Πρόκειται για δύο διαφορετικά ήδη αφρών, το κόκκινο που έχει πιο λεπτή επίστρωση και είναι πιο ελαστικό και το γκρι που είναι λιγότερο ελαστικό και περιέχει μεγαλύτερη επίστρωση αφρού. Συνήθως τα δύο χρώματα χρησιμοποιούνται μαζί.

Το ατύχημα του Γκροζάν

Ένα από τα πλέον αξέχαστα ατυχήματα στην Φόρμουλα 1είναι αυτό του Γάλλου οδηγού Ρομέν Γκροζάν στην πίστα του Μπαχρέιν τέσσερα χρόνια πριν, το οποίο δείχνει τον ρόλο όλων των προαναφερθέντων μέτρων ασφαλείας και την χρησιμότητά τους.

Ήταν 29 Νοεμβρίου όταν ο τότε οδηγός της Hass γλύτωσε από ένα θανατηφόρο –παραλίγο- θα λέγαμε ατύχημα. Όταν το μονοθέσιου του Γκροζάν ήρθε σε επαφή με αυτό του Ντάνιιλ Κβίατ, εξετράπη της πορείας του και κατέληξε στις μπαριέρες. Αμέσως ξέσπασε μεγάλη φωτιά (φαινόμενο σπάνιο για τον σύγχρονο μηχανοκίνητο αθλητισμό) με έντονο μαύρο καπνό και γέννησε την ανησυχία σε όλους τους παρευρισκόμενους, τόσο οδηγούς και μηχανικούς, όσο και τους θαυμαστές που παρακολουθούσαν από τις κερκίδες σοκαρισμένοι.

Αμέσως βγήκε κόκκινη σημαία και όλα τα μονοθέσια επέστρεψαν στα pits με τους οδηγούς να αγωνιούν για τον συναθλητή τους, αφού αργούσε να βγει από το σημείο παρατείνοντας την ανησυχία για την κατάστασή του. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι μπορεί και να έχει χάσει την ζωή του αφού το μονοθέσιο είχε κοπεί στα δύο και φλέγονταν μέχρι που έφτασαν οι τεχνικοί με πυροσβεστήρες αλλά και το ιατρικό αυτοκίνητο.

Τελικά και όσο οι τεχνικοί προσπαθούσαν να σβήσουν την φωτιά, ο Γκροζάν φάνηκε. Πήδηξε την μπαριέρα και βγήκε κυριολεκτικά μέσα από τις φλόγες όπου τον βοήθησαν αμέσως και τον μετέφεραν εσπευσμένα στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Για καλή του τύχη γλύτωσε με το κυριότερο πρόβλημα να είναι τα εγκαύματα στα χέρια του, κάτι που δεν τον πτόησε αφού όπως έχει πει ο ίδιος δεν ήθελε η αγωνιστική του καριέρα να τελειώσει έτσι, σαν του Νίκι Λάουντα.

Το ατύχημα του Μπαχρέιν «έκλεισε τα στόματα» όσων οδηγών ήταν αντίθετοι με το halo καθώς ήταν ένας από τους βασικότερους παράγοντες που βοήθησαν τον οδηγό να μείνει ζωντανός. Αυτό γιατί όταν το μονοθέσιο πέρασε μέσα από τις μπαριέρες, το halo ήταν εκεί προστατεύοντας τον Γκροζάν από το να χάσει το κεφάλι του.

Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε η στολή που φορούσε ο Γάλλος, αφού η ανθεκτικότητά της δεν επέτρεψε στην φωτιά να φτάσει περισσότερο στο σώμα του και να τραυματιστεί ακόμα χειρότερα.

Το κράνος έκανε καλά την δουλειά του κάτι που φαίνεται μετά το ατύχημα βλέποντας τον Γκροζάν αφού το πρόσωπο του ήταν άθικτο. Ο ίδιος μάλιστα ανακάλεσε στην μνήμη του το ατύχημα του Λάουντα γιατί και εκείνος είχε ξεφύγει από τις φλόγες, όμως η διαφορά χρόνων δείχνει την εξέλιξη στον τομέα της ασφάλειας αφού το κράνος του Αυστριακού οδηγού δεν απέτρεψε την φωτιά να διαπεράσει κι έτσι από τότε έμειναν στο πρόσωπό του τα σημάδια από τα εγκαύματα.