Η… δράση για την Άγρια Ζωή

Η «Δράση για την Άγρια Ζωή», είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός που αναλαμβάνει να περιθάλπει τραυματισμένα ζώα από κάθε γωνιά της χώρας. Ξεκίνησε την λειτουργία της πριν από 25 χρόνια και το κέντρο περίθαλψης βρίσκεται στο 9ο χιλιόμετρο Θεσσαλονίκης - Αθηνών, κοντά στο Καλοχώρι.

Είναι στελεχωμένη αποκλειστικά με εθελοντές που περνούν ατελείωτες ώρες στο πλευρό των ζώων που χρειάζονται ανθρώπινη βοήθεια. «Παραλαμβάνουμε ζώα από όλη τη Β. Ελλάδα -από Έβρο μέχρι τη Θεσσαλία και από νησιά, αλλά κυρίως από τη Θεσσαλονίκη και τις τριγύρω περιοχές» αναφέρει η Σοφία Προύσαλη, υπεύθυνη κτηνίατρος. Χωρίς να υπάρχει χρηματοδότηση από το κράτος, βγάζουν εις πέρας τα έξοδα αποκλειστικά μέσω δωρεών, συνδρομών των πολιτών, και με την παροχή αναλώσιμων και φαρμάκων από τον φορέα διαχείρισης.

Τι ζώα περιθάλπει το κέντρο

Η Φρόσω Παρχαρίδου, βιολόγος, ορνιθολόγος και εθελόντρια στο κέντρο περίθαλψης της Άγριας Ζωής, εξηγεί ότι τα άγρια ζώα είναι αυτά που ζουν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον και δεν είναι κατοικίδια ή παραγωγικά για τον άνθρωπο, όπως ο σκύλος ή μία αγελάδα. Το 90% των ζώων που περιθάλπει η δράση, είναι πτηνά, με μεγαλύτερο πληθυσμό σε πετροχελίδονα και γερακίνες -από την οικογένεια των αρπακτικών- ενώ ακολουθούν σε μικρότερο αριθμό, πελαργοί, μπούφοι, αλλά και πολλά μικρόπουλα που έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από παράνομη παγίδευση. «Σε συνεργασία με το Δασαρχείο έρχονται σε εμάς. Όσα είναι εντάξει απελευθερώνονται αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό έχει τραυματιστεί οπότε παραμένει σε περίθαλψη».

Οι πρωταγωνιστές των περιστατικών τους, είναι τα πετροχελίδονα, μιας και παραλαμβάνουν 250-300 του είδους τους ετησίως. Επίσης, φιλοξενούν μωρά από πελαργούς, κουκουβάγιες, γλάρους, γεράκια, καρακάξες και κουρούνες, ενώ αυτή την περίοδο περιθάλπουν σκαντζόχοιρους και χελώνες που έχουν πέσει θύματα τροχαίου, και κουνάβια.

Τι πρέπει να κάνει κάποιος όταν βρει ένα άγριο ζώο που πιστεύει ότι χρειάζεται βοήθεια

«Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει κάποιος να ταΐσει το ζώο ή να περιποιηθεί ένα τραύμα χωρίς να μιλήσει μαζί μας. Οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση κάνει τα άγρια ζώα βιώνουν μεγάλο στρες όταν βρίσκονται τραυματισμένα και οποιαδήποτε μορφή φροντίδας, μέχρι και λίγο νερό μπορεί να αποβεί μοιραία για τη ζωή τους», συμβουλεύει η κ. Παρχαρίδου. 

«Από μέσα Μαΐου μέχρι μέσα Αυγούστου δεχόμαστε κατά μέσο όρο 100 κλήσεις την ημέρα. Ο πολίτης που βρίσκει ένα ζώο καλό είναι να επιμείνει στις κλήσεις γιατί μπορεί να μην του απαντήσουμε αμέσως», σύμφωνα με την κτηνίατρο. Επιπλέον, ενημερώνει ότι μιας και δεν είναι κατοικίδια, τα άγρια ζώα δεν μπορούν να ζουν σε μακρά αιχμαλωσία στο πλάι του διασώστη τους και όπως στην σημερινή κατάσταση με τον κορονοϊό, έτσι και εδώ, πρέπει να «τηρούνται αποστάσεις ασφαλείας», ώστε το ζώο να παραμείνει άγριο και ικανό για επιβίωση στην φύση.

«Η μακρά αιχμαλωσία άγριου ζώου μπορεί να του προκαλέσει θέμα στα οστά και στο φτέρωμα, κάνοντας το ανίκανο να επιστρέψει στο φυσικό του περιβάλλον και επιβραδύνοντας την περίοδο που θα περάσει στο κέντρο περίθαλψης».

Πως ο άνθρωπος είναι υπαίτιος για τους τραυματισμούς των ζώων

Κύριο αίτιο των ατυχημάτων είναι το τροχαίο, ενώ δεν είναι λίγα τα ζώα που βρίσκονται πυροβολημένα -και μάλιστα πρόκειται για είδη που δεν επιτρέπεται να κυνηγιούνται- σύμφωνα με την κ. Παρχαρίδου. Πολλά ζώα έχουν ξεφύγει από παράνομη παγίδευση, ενώ άλλα έχουν πάθει ηλεκτροπληξία ή βρίσκονται χτυπημένα μετά από πρόσκρουση σε παράθυρα ή αυτοκίνητα. 

Σε πολλά, το ανθρώπινο χέρι έχει επέμβει στον χώρο κατοικίας τους, καταστρέφοντας τις φωλιές τους. Άλλα υποφέρουν από έλλειψη τροφής καθώς το περιβάλλον τους έχει καταστραφεί ενώ υπάρχουν και αυτά που έχουν εξαντληθεί κατά την διάρκεια της μετανάστευσης. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να βοηθήσει τα ζώα που το έχουν ανάγκη, να «σταθούν στα πόδια τους» (ή στα φτερά τους, σε ορισμένες περιπτώσεις ).

Τα ζώα πηγαίνουν στο κέντρο περίθαλψης με τα ΚΤΕΛ

«Μιας και τα περισσότερα ζώα τα βρίσκουν οι άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη, επιδιώκουμε να τα φέρουν οι ίδιοι σε εμάς» δήλωσε η κτηνίατρος του κέντρου. Επίσης, προτείνει την ενεργή συμμετοχή των πολιτών στην περίθαλψη των ζώων, καθώς η δράση άγριας ζωής δεν γίνεται να βρίσκεται «πανταχού παρόν». 

Σχετικά με τη μεταφορά των ζώων, «πολύ μεγάλος αριθμός ζώων φτάνει σε εμάς με τα ΚΤΕΛ οπότε σ’ αυτή την περίπτωση χρειάζονται εθελοντές να μεταφέρουν τα ζώα στον σταθμό μέχρι τις εγκαταστάσεις μας». Συμπληρώνει ότι τα λεωφορεία κάποιων νομών δεν δέχονται ασυνόδευτα ζώα λόγω νομοθεσίας, και σε αυτή την περίπτωση αναγκάζονται οι πολίτες ή κάποιοι συνεργάτες να μεταφέρουν το ζώο σε άλλο νομό για να χρησιμοποιήσουν το λεωφορείο του νομού όπου επιτρέπεται να ταξιδέψει μόνο «κανονικά θα έπρεπε σε αυτό να συμμετέχουν τα Δασαρχεία, να υπάρχει μία κρατική μέριμνα ώστε να μεταφέρονται τα ζώα σε εμάς με κρατικά οχήματα», προσθέτει η κτηνίατρος.

Μάλιστα, τα ζώα αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινοι επιβάτες, και χρειάζεται να κόβουν εισιτήριο για να εξασφαλίσουν μια θέση, πράγμα που επιβαρύνει οικονομικά πολίτες και εθελοντές. Λίγες είναι μόνο οι περιπτώσεις που οι αρμόδιοι δεν χρεώνουν για την μεταφορά του ζώου.

Όταν γιατρευτούν τα ζώα σε ποιο περιβάλλον αφήνονται ελεύθερα;

Η κ. Παρχαρίδου εξηγεί ότι τα πτηνά όπως μικρόπουλα, σπουργίτια, φλώροι, καρδερίνες, μπορούν να ελευθερωθούν ακόμη και έξω από το κέντρο περίθαλψης, ενώ στην περίπτωση των αρπακτικών, όπως γερακίνες και αετοί, πρέπει να επιστρέψουν εκεί όπου βρέθηκαν. «Αυτό γιατί η κάθε περιοχή έχει ήδη κάποια ζώα που διαβιούν, οπότε δεν μπορεί να υπάρξει υπερπληθυσμός γιατί αυτό θα προκαλέσει ανταγωνισμό για φαγητό και χώρο».

Ανάλογα με το είδος, ο κάθε «ασθενής», αφού γιατρευτεί, πρέπει να επιστρέψει στο περιβάλλον στο οποίο ζει «Μία υδρόβια χελώνα πρέπει να αφεθεί σε υγρότοπο ή σε λίμνη», συμπληρώνει.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανθρώπινη αδιαφορία για τα ζώα, ή και η εγκληματική συμπεριφορά εις βάρος τους;

«Ο κόσμος πρέπει να κατανοήσει ότι τα άγρια ζώα δεν ανήκουν σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό τους. Πρέπει να τους παρέχουμε το ελάχιστο που μπορούμε», δήλωσε η κ. Προύσαλη. «Το να προσφέρει κάποιος βοήθεια σε ένα ζώο σε ανάγκη είναι κάτι που θα τον χαροποιήσει αργότερα, μιας και δεν θα έρθει πολλές φορές στην ζωή του αντιμέτωπος με ένα τέτοιο περιστατικό».

«Η διαδικασία του να βρει κάποιος ένα ζώο και ο δρόμος που θα ακολουθήσει μέχρι να έρθει σε εμάς, και έπειτα να ενδιαφερθεί και να ρωτήσει για την πορεία του δείχνει ήδη ότι έχει γίνει μια ευαισθητοποίηση». Επίσης, η δράση οργανώνει και εκδηλώσεις οι οποίες συμβάλλουν στο να φέρουν τον άνθρωπο πιο κοντά με την φύση και να του δημιουργήσουν μια πιο ευαισθητοποιημένη συνείδηση.

Εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχει η δράση για την Άγρια Ζωή

Μία από αυτές τις εκδηλώσεις είναι τα «Χελιδονίσματα». Μικροί και μεγάλοι φτιάχνουν σπιτάκια πουλιών, τα οποία μπορούν να βάλουν στο σπίτι τους και να περιμένουν τους «φτερωτούς ένοικους» να εγκατασταθούν στην φωλιά. Επίσης, συμμετέχουν στο GreenWave που γίνεται κάθε χρόνο στον Λευκό Πύργο, και στις οικογιορτές που διοργανώνει ο φορέας διαχείρισης της περιοχής, και διαθέτουν δικό τους περίπτερο στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Επιπλέον, δέχονται επισκέψεις σχολείων κατόπιν συνεννόησης, όπου μιλάνε για τα άγρια ζώα και πώς να τα προστατέψουν. Συμμετέχουν επίσης στο πρόγραμμα πρακτικής άσκησης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μέσω ΕΣΠΑ και δέχονται φοιτητές και φοιτήτριες από τις σχολές Κτηνοτροφίας, Δασολογίας και Βιολογίας.\

Όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν εθελοντές…

Πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις, παρά μόνο να ενημερωθούν για τις εργασίες στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και να συμμορφωθούν στους κανόνες υγιεινής, καθώς ο χώρος «είναι ένα μικρό νοσοκομείο», εξηγεί η κ. Προύσαλη.

Αν και πρόκειται για εθελοντική εργασία, θα πάρουν πίσω περισσότερα από όσα δίνουν, μιας και θα μπορούν να παρακολουθήσουν τις απελευθερώσεις των ζώων που βοήθησαν να σωθούν, και είναι ανεκτίμητο συναίσθημα να βλέπεις ένα πουλί που γνώρισες ετοιμοθάνατο, να ανοίγει τα φτερά του και να φεύγει μακριά.

Το τηλέφωνο της Δράσης για την Άγρια Ζωή είναι: 6979914852 και το e-mail: mail@drasi-agriazoi.gr