UPDATED
- Newsroom
Η απεικόνιση της Παναγίας με τσιγάρο στο στόμα και να κρατά στην αγκαλιά της έναν σκελετό μωρού, αλλά και η απεικόνιση του Αγίου Γεωργίου να τρυπά με το δόρυ του μια πεταλούδα, είναι τα έργα που εξόργισαν τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο.
Ο βουλευτής εισήλθε στην Εθνική Πινακοθήκη και κατέστρεψε τα έργα καθώς τα θεωρούσε βλάσφημα. Τα έργα αυτά μαζί με κάποια άλλα αποτελούν ένα animation έργο με τίτλο "Το Carousel" και φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη στην ομαδική έκθεση με τον τίτλο "Η Σαγήνη του Αλλόκοτου» και ανήκουν στον καλλιτέχνη Χριστόφορο Κατσαδιώτη.
Ποιος είναι ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης
Όπως γράφει ο iefimerida.gr, Ο κ. Κατσαδιώτης σπούδασε χαρακτική και αποφοίτησε ως αριστούχος από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών τεχνών, του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με καθηγητές τους Ξενοφώντα Σαχίνη και Μανόλη Γιανναδάκη.
Όπως είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του στο catisart την παρότρυνση για να ασχοληθεί με τις καλές τέχνες την πήρε από την οικογένειά του μιας και όλοι είχαν κάτι το καλλιτεχνικό.
«Νομίζω πως όλοι στην οικογένειά μου είχαν κάτι το καλλιτεχνικό, παρατηρητικοί όλοι τους, αλλά και ικανοί στις χειροτεχνίες. Λίγοι όμως καταφέραμε να το εξωτερικεύσουμε. Για παράδειγμα του παππού του Άγγελου του άρεσε να χορεύει με κλακέτες, φιγούρες του Φρεντ Αστέρ, ο άλλος ο παππούς με το όνομά μου μαστόρευε ό,τι έπεφτε στα χέρια του, ο πατέρας μου είχε απίστευτη υπομονή, έφτιαχνε αρχιτεκτονικές μακέτες και σπίτια από οδοντογλυφίδες, πόσο θα του πήγαινε η χαρακτική…;! Η μάνα μου έχει την οξύτητα και την παρατηρητικότητα ενός εικαστικού και αυτό φάνηκε και στην έκφρασή της, στα βιβλία της αργότερα.
»Και από εκείνην, διαβάζοντάς τα πλέον, βλέπω προεκτάσεις της στα έργα μου. Και όλοι μας στην οικογένεια, έχουμε μια έφεση στα φυτά… Δουλεύει ψυχοθεραπευτικά η ενασχόληση με τη φύση… Καλλιτέχνες πολύ συχνά, ήταν οικογενειακοί φίλοι και μπαινόβγαιναν στο σπίτι… Υπήρξε η παρότρυνση της μάνας μου για την Καλών Τεχνών στα 17 μου, αλλά τότε δεν καταλάβαινα την έννοια των σπουδών και δεν καταλάβαινα τι μου γίνεται γενικότερα. Από μικρό πάντως με έτρεχε στα μουσεία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό…, τι έμεινε από όλα αυτά δεν ξέρω. Άργησα πολύ να πάρω μπρος. Από τα χρόνια στο σχολείο, αλλά και για πολλά χρόνια μετά, δεν ήταν καθόλου εύκολη η προσαρμογή μου με τον έξω κόσμο. Ήμουν τόσο μπερδεμένος, νομίζω πως στο σχολείο δεν έμαθα τίποτα και δεν πήρα καμία κατεύθυνση επαγγελματικού προσανατολισμού.
»Αντί να μαθαίνω, πιεζόμουνα και ξεμάθαινα. Μαθησιακές δυσκολίες και αναζήτηση μιας προσωπικής ταυτότητας… Χρόνια ολόκληρα που πέρασαν, δεν υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου, δεν με βλέπω καν. Στα 17 πήγα λοιπόν εθελοντής να τελειώσω τη στρατιωτική μου θητεία με τη σκέψη να μην έχω στο μέλλον κάτι άλλο ως υποχρέωση και να ελευθερωθώ μετά. Πάντα όμως ένιωθα την ανάγκη να κάνω κάτι με τα χέρια μου. Δεν ξέρω αν θα είχα την ίδια πορεία στη ζωή μου, αν είχα μπει στην Καλών Τεχνών τότε, στην κανονική ηλικία που πάνε όλοι οι νέοι στο Πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω αν θα έκανα τα ίδια έργα με αυτά που κάνω τώρα. Ίσως ποτέ να μην είχα γνωρίσει τη χαρακτική».
Πηγή: iefimerida.gr
