Αριστείδης Καμπανός: «Τη δολοφονία του Άλκη τη βιώνουμε καθημερινά»

Ο πατέρας του αδικοχαμένου 19χρονου μιλάει στη «Μακεδονία της Κυριακής» και το emakedonia.gr με αφορμή τη «μαύρη» επέτειο

Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 1ης Φεβρουαρίου του 2022 όταν ο 19χρονος Άλκης Καμπανός έπεσε νεκρός μετά από οπαδικό χτύπημα στην περιοχή Χαριλάου, λίγα μέτρα μακριά από το γήπεδο του Άρη, το «Κλεάνθης Βικελίδης».

Τρία χρόνια μετά και η οικογένεια του αδικοχαμένου νέου προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από το «χτύπημα» της μοίρας και ζητά να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ήταν ένα μοιραίο βράδυ που έμελλε να αλλάξει για πάντα τη ζωή των δικών του ανθρώπων. «Εκείνο το βράδυ, ο χρόνος ‘πάγωσε’ για εμάς. Θυμάμαι ακόμα και τώρα το τηλέφωνο να χτυπά μέσα στη νύχτα. Εκείνο το τηλεφώνημα έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου. Γύρισε τον κόσμο μου ανάποδα», εκμυστηρεύεται σε μεγάλη του συνέντευξη στη «Μακεδονία της Κυριακής» ο Αριστείδης Καμπανός, πατέρας του Άλκη, για τις τραγικές στιγμές όταν αυτός και η σύζυγός του, Μελίνα Κακουλίδου, πληροφορήθηκαν τον χαμό του μοναχογιού τους.

«Οι σκηνές και τα όσα ακολούθησαν έχουν αποτυπωθεί μέσα μου και δεν θα σβήσουν ποτέ. Ένα κομμάτι του εαυτού μου έχει μείνει σε εκείνη την στιγμή», παραδέχεται και αποκαλύπτει πως «από τότε που ‘έφυγε’ έως σήμερα ζω μέσα στο δωμάτιο του Άλκη, γιατί έτσι τον νιώθω κοντά μου. Το δωμάτιο έχει γεμίσει από μπλούζες, φωτογραφίες και γενικά αντικείμενα που άφηναν απλοί άνθρωποι, αλλά και αθλητές στο σημείο της δολοφονίας του (σ.σ. στη σημερινή οδό "Άλκη Καμπανού")».

Ο Αριστείδης Καμπανός μιλάει για έναν καθημερινό «θάνατο» τα τελευταία τρία χρόνια. «Ένα κομμάτι μας πέθανε και το γέμισε ο ίδιος ο Άλκης. Καθημερινά ζούμε με την εικόνα του Άλκη. Τον νιώθουμε μαζί μας. Ωστόσο, τη δολοφονία του παιδιού μας την βιώνουμε καθημερινά. Έχει αλλάξει όλη η ζωή μας» σχολιάζει και συμπληρώνει πως:

«Είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται σε όλη σου τη ζωή. Αυτά τα παιδιά κατέστρεψαν τις ζωές μας. Δεν ξέρω εάν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχουν κάνει. Ίσως κάποιους να τους έχει αγγίξει, ίσως κάποιους άλλους όχι».

Πριν από λίγες ημέρες, η δίκη στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης πήρε αναβολή για τον Νοέμβριο του 2025, με αποτέλεσμα ο γολγοθάς τής οικογένειας να συνεχίζεται. «Η μεγαλύτερη ποινή γι’ αυτά τα παιδιά θέλω να πιστεύω ότι είναι η συνειδητοποίηση αυτού που έχουν κάνει. Οι ερινύες, οι τύψεις. Η χειρότερη ποινή από οποιαδήποτε ποινή θα τους επιβληθεί, όταν τους επιβληθεί».


Περισσότερα στην «ΜτΚ» που κυκλοφορεί αύριο (2/2).

Loader