Ακόμα και να θέλουν, μπορούν;

Το είδαμε και αυτό τούτες τις μέρες. Η Πλεύση Ελευθερίας ή για να ακριβολογούμε το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αξιωματική αντιπολίτευση στις δημοσκοπήσεις! Στην ουσία η τάση που κάποιοι δημοσκόποι είδαν έγκαιρα προ μηνός επιβεβαιώθηκε και η πρόβλεψη που είχαν κάνει ότι η Ζωή θα ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ τελικά βγήκε αληθινή. Και δεν είναι μόνο αυτό ότι δηλαδή δημοσκοπικά το ποσοστό της Πλεύσης Ελευθερίας είναι γύρω στις 16%, τρεις μονάδες δηλαδή πάνω από το ΠΑΣΟΚ. Είναι και η διαφορά πρώτου και δεύτερου κόμματος (ΝΔ και Πλεύσης) που από τις 37 μονάδες που ήταν στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 (40,56% ήταν το ποσοστό της ΝΔ και μόλις 3,17% της Πλεύσης) είναι πλέον στις 10 μονάδες περίπου, πάντα στις δημοσκοπήσεις αφού η ΝΔ χάνει περίπου 14 μονάδες και η Πλεύση κερδίζει 13 μονάδες σε σύγκριση πάντα με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2023.

Αυτό που συμβαίνει με την εκρηκτική απογείωση ενός προσωποπαγούς κόμματος που μόλις και κατάφερε πριν από περίπου δύο χρόνια να μπει στη Βουλή και πλέον εμφανίζεται δεύτερο κόμμα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, δεν έχει ξανασυμβεί. Ακόμα και στην περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ που από το 5% εκτοξεύτηκε στο 35% χρειάστηκαν κάποια χρόνια και δύο εκλογικές αναμετρήσεις για να συμβεί. Και μιλάμε για έναν ΣΥΡΙΖΑ που είχε πλήθος στελεχών που πλαισίωναν τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ στην περίπτωση της Πλεύσης μέχρι στιγμής βλέπουμε την εξής μία: Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι η άνοδος αυτού του κόμματος είναι προσωρινή και οφείλεται στην τραγωδία των Τεμπών. Αν τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ ερμηνεύσουν με αυτό τον απλοϊκό τρόπο το φαινόμενο Κωνσταντοπούλου, θα έχουν κάνει ένα ακόμα μεγάλο λάθος αντίστοιχο με το 2010 που αντιμετώπισαν με το ίδιο σκεπτικό τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της περιόδου. Τότε μπορεί να ήταν η αγανάκτηση από τα μνημόνια, τώρα είναι η απογοήτευση από ένα πολιτικό σύστημα που με αφορμή τη διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών προκάλεσε τις ευαίσθητες χορδές της κοινωνίας. Και οι εκφραστές αυτού του συστήματος είναι καταρχάς τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη μεταπολίτευση (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και φυσικά η αποτυχημένη παντελώς εξαετία του ΣΥΡΙΖΑ που πλέον παραπαίει κινούμενος περί του 5-6%.

Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης αν δεν κάνουν συνολική επανεκκίνηση και δεν αντιληφθούν ότι πρέπει να αλλάξουν τα περισσότερα τόσο σε επίπεδο τακτικής όσο και σε επίπεδο στρατηγικής, θα βρεθούν σύντομα σε νέες δημοσκοπικές δυσάρεστες εκπλήξεις. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ακόμα και να θέλουν, μπορούν;

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 16.03.2025