Γράφει
Βασίλης Κοντογουλίδης
Αυτό που φοβόταν το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης, ότι δηλαδή η εξέλιξη της τραγωδίας των Τεμπών και τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια θα είχαν αρνητικό αντίκτυπο και στα δημοσκοπικά ποσοστά της κυβέρνησης αλλά και στο ίδιο το πρωθυπουργικό προφίλ, επιβεβαιώνεται. Τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας συρρικνώνονται και η διαφορά από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ μειώνεται παρά το ότι η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν καρπώνεται την κυβερνητική φθορά αλλά έχει και αυτή μείωση των ποσοστών της. Παράλληλα και τα ποσοστά πρωθυπουργικής καταλληλότητας του Κυριάκου Μητσοτάκη για πρώτη φορά εμφανίζουν αυξητική τάση μείωσης και ο πρωθυπουργικός χάνει καθαρά την πρώτη θέση από τον κανέναν.
Παρά τα σαφή μηνύματα αμφισβήτησης που παίρνει η κυβέρνηση από την κοινωνία, το κυβερνών κόμμα παραμένει στην πρώτη θέση με καθαρή διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μεγάλη διαφορά στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός από τον Νίκο Ανδρουλάκη του οποίου τα ποσοστά συνεχίζουν να είναι σε μονοψήφιο αριθμό.
Τα πιο ουσιαστικά ερωτήματα που τίθενται για το μέλλον του τόπου είναι αν η κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει αποτελεσματικά στον απόηχο των τεράστιων συλλαλητηρίων και παράλληλα αν έστω αχνοφαίνεται να υπάρχει διάδοχη κατάσταση αν η κυβέρνηση δεν αντέξει την πίεση και καταρρεύσει. Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα είναι σαφής και δεν επιδέχεται, κατά την άποψή μου, αμφισβήτησης: OXI.
Επειδή θεωρώ ότι ακόμα και σαρωτικός να είναι ο επικείμενος ανασχηματισμός, πολύ δύσκολα θα αλλάξει την ετυμηγορία της κοινωνίας για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο θέμα των Τεμπών αλλά και επειδή είναι εξίσου δύσκολο να εμφανίσει το προσεχές διάστημα η αξιωματική αντιπολίτευση δημοσκοπική δυναμική ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών, τα πράγματα φαίνεται να οδηγούνται σε αδιέξοδο. Και αυτό είναι που με φοβίζει περισσότερο σε μία περίοδο που είναι εμφανές ότι η προεδρία Τραμπ αναδιατάσσει το παγκόσμιο πολιτικό περιβάλλον και η τράπουλα γεωπολιτικά ξαναμοιράζεται.
Βέβαια υπάρχει και η απάντηση σε όλα αυτά που είναι προϊόν της πολιτικής ιστορίας του τόπου αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας μας στην οποία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις μπορεί να εμπνέουν σταθερότητα αλλά και αλαζονεία όταν χάνουν το μέτρο. Το μεγάλο πρόβλημα όμως που το έχω επισημάνει εδώ και καιρό είναι αν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ετοιμάζονται και προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο κυβερνήσεων συνεργασίας όποτε και αν προκηρυχθούν εκλογές. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και αυτό είναι μία πραγματικότητα που την γνωρίζει καλά ο πρωθυπουργός και θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις όποιες αποφάσεις του.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 09.03.2025