- Newsroom
Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το σοκαριστικό δυστύχημα στα Τέμπη με 57 νεκρούς. Η Μυρσίνη ταξίδευε στο 3ο βαγόνι με μία φίλη της, την Ελπίδα Χούπα και άλλα δύο άτομα. Δυστυχώς οι φίλοι της «έφυγαν» από την ζωή ωστόσο η Μυρσίνη επέζησε του δυστυχήματος.
Η 22χρονη βρισκόταν 45 μέρες στη ΜΕΘ, ήταν βαριά τραυματισμένη και νοσηλευόταν με τον Γεράσιμο – τον μοναδικό επιζώντα του 1ου βαγονιού – στη Λάρισα. Υπεβλήθη σε ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο στο κρανίο και δύο χρόνια ήταν σε κέντρο αποκατάστασης. Σήμερα προσπαθεί να επανέλθει στην καθημερινότητά της, και παρόλο που τα καταφέρνει τίποτα δεν είναι ίδιο για εκείνη. Η Μυρσίνη δεν θυμάται τίποτα από το δυστύχημα και αυτό – όπως η ίδια πιστεύει – την προστατεύει από αυτή την φρίκη που έζησε.
Χθες η μητέρα της 22χρονης μίλησε στο MEGA και συγκλόνισε με την περιγραφή της και το πώς η ίδια ως μητέρα βίωσε αυτή τη φρικτή κατάσταση.
Για πρώτη φορά, η ίδια η Μυρσίνη, που επέβαινε με την φίλη της Ελπίδα Χούπα στο μοιραίο τρένο, μιλά για το δυστύχημα.
«Δεν θυμάμαι τίποτα από το δυστύχημα - Μου πήρε χρόνο να συνειδητοποιήσω την απώλεια της φίλης μου»
Η Μυρσίνη μίλησε στην «Κοινωνία Ώρα MEGA» και περιέγραψε την εμπειρία της.
«Επειδή εγώ χτύπησα το κρανίο μου, ο εγκέφαλος για να σε προστατεύσει διαγράφει τις αναμνήσεις. Οπότε εγώ δεν θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι σε κάποια φάση κοιταζόμασταν χωρίς να πούμε τίποτα και ότι έχουμε κάνει πολλές φορές στάση. Εκείνη την στιγμή ήταν σαν να κουνηθήκαμε και κοιταζόμασταν λίγα λεπτά στα μάτια χωρίς να πούμε τίποτα. Νιώθαμε και οι δυο περίεργα χωρίς να το πούμε και μετά δεν θυμάμαι τίποτα», ανέφερε αρχικά.
Πώς αισθάνεται όταν τα βλέπει όλα αυτά από βίντεο και φωτογραφίες;
«Νιώθω σαν να βλέπω ταινία, ενώ το έχω ζήσει δεν θυμάμαι τίποτα από αυτό. Απλά είναι πολύ περίεργο το ότι έχασα την Ελπίδα. Νιώθω περίεργα και άσχημα αλλά δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό γιατί δεν θυμάμαι τίποτα. σαν να είχαμε κανονίσει κάτι με την Ελπίδα και να έπαθε εκείνη κάτι και να μην ήμουν εγώ. Είχαμε κατέβει στην Αθήνα να χαιρετήσουμε έναν φίλο μας που θα έμπαινε στον στρατό. Γενικά είχαμε πάντα πολλή χημεία και για μένα, επειδή θέλω πολύ χρόνο για να εμπιστευθώ κάποιον, σε 1,5 χρόνο πρώτη φορά συνδέθηκε τόσο γρήγορα. Ήταν πολύ γρήγορα για μένα αυτό», συμπλήρωσε η Μυρσίνη.
«Πηγαίναμε Χορτιάτη με το αμάξι, οδηγούσαμε συζητούσαμε, λέγαμε τι σκεφτόμασταν. Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει στην αρχή. Δεν νιώθεις τίποτα στην αρχή. Μέχρι να συλλάβω μέσα μου μου πήρε μία βδομάδα. Δεν είχα όρεξη ούτε να ξυπνήσω, με ηρεμούσε μόνο όταν κοιμόμουν, γατί μόνο όταν δεν κοιμάσαι δεν σκέφτεσαι. Μου λείπει η επικοινωνία μας, οι συζητήσεις μας. Σκεφτόμουν να τελειώσω την Γεωπονία και να πάω στην Σχολή Μουσικών Σπουδών αλλά καλύτερα να μαθαίνω μόνη μου μουσική στο Ωδείο παρά να πάω στο πανεπιστήμιο», συνέχισε η 22χρονη.
Τι σημαίνει για εκείνη δικαίωση;
Όπως σημείωσε, «Δεν υπάρχει χειρότερο, είναι σαν να έχεις σκάλες και να ανεβαίνεις και ξαφνικά πάνε οι σκάλες, δεν γίνεται να ξανααναπτυχθούν οι ίδιες σκάλες, δεν υπάρχει χειρότερο από το να χάσεις τους ανθρώπους σου. Δικαιοσύνη τώρα… εντός εισαγωγικών».
