ΧΑΑ: Με κέρδη 3,77% έκλεισε ο Φεβρουάριος
Άνοδος 0,62% για τον γενικό δείκτη την Παρασκευή
- Newsroom
Τρεις στους δέκα ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους από σοβαρά τραύματα θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αν στη χώρα μας λειτουργούσαν οργανωμένα κέντρα αντιμετώπισης τραύματος.
Της Νικολέττας Μπούκα
nikolettabouka@yahoo.gr
Μάλιστα, η έλλειψη οργανωμένων κέντρων τραύματος διπλασιάζει τις πιθανότητες θανάτου ενός τραυματία, ενώ στην Ελλάδα οι προσπάθειες που έχουν καταβληθεί στο παρελθόν για τη δημιουργία τους έπεσαν στο κενό.
Τις επισημάνσεις αυτές κάνει στη «Μ» ο κύπριος καθηγητής Χειρουργικής και επί 20 χρόνια διευθυντής του Κέντρου Τραύματος και Εντατικής Χειρουργικής Φροντίδας του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ, Δημήτρης Δημητριάδης, με αφορμή τη χθεσινή αγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.
«Σε προηγμένες χώρες που δεν έχουν οργανωμένα κέντρα τραύματος, το 20%-30% των θανάτων μετά την εισαγωγή των αρρώστων στο νοσοκομείο θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν τα κέντρα αυτά υπήρχαν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, διότι η διάγνωση και η θεραπεία δεν είναι σωστές και δεν γίνονται έγκαιρα. Ειδικότερα, με τη λειτουργία οργανωμένων κέντρων τραύματος μπορεί να μειωθεί κατά 30% η πρώιμη θνητότητα και κατά 60% η όψιμη θνητότητα από τραύμα», τονίζει ο κ. Δημητριάδης και προσθέτει ότι ο καλύτερος τρόπος ελάττωσης των εξόδων του Εθνικού Συστήματος Υγείας και βελτίωσης της ποιότητας περίθαλψης είναι η οργανωμένη αντιμετώπιση του τραύματος.
«Ένας καλός χειρουργός μπορεί να σώσει ζωές, αλλά τη διαφορά την κάνει το σύστημα αντιμετώπισης τραύματος. Οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τους αποφοίτους των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχει οργάνωση στην αντιμετώπιση του τραύματος, ενώ πολλοί νέοι γιατροί που εκπαιδεύτηκαν στο τραύμα γύρισαν στην Ελλάδα, προσπάθησαν να εφαρμόσουν τις γνώσεις τους, αλλά συνάντησαν πολλές δυσκολίες και τα παράτησαν», επισημαίνει ο κ. Δημητριάδης.
Πάντως, χρόνιο αίτημα των φορέων υγείας της Θεσσαλονίκης είναι η δημιουργία ενός κέντρου τραύματος που θα καλύπτει τις ανάγκες της Βόρειας Ελλάδας. Μάλιστα, η υποδομή και το προσωπικό υπάρχουν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το στρατιωτικό νοσοκομείο 424, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κάποιο βήμα προόδου. Σύμφωνα πάντως με τους ειδικούς, κάθε χρόνο 1.800 άνθρωποι πεθαίνουν στην Ελλάδα από τροχαία, και αν υπήρχαν οργανωμένα κέντρα τραύματος θα σώζονταν τουλάχιστον οι μισοί.
Νέες μέθοδοι
Στη χρήση νέων μεθόδων για την καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενών με βαριά τραύματα έχει προχωρήσει η επιστημονική ομάδα του κ. Δημητριάδη με επικεφαλής τον ίδιο. Όπως αναφέρει, η χρήση της ερυθροποιητίνης, μιας ορμόνης που εκκρίνεται από τους νεφρούς, μπορεί να μειώσει σε σημαντικό βαθμό, κλινικά και στατιστικά, τη θνητότητα σε περιπτώσεις βαριών κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων. Μάλιστα, τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην επιθεώρηση Annals of Surgery.
«Είναι μια νέα μέθοδος που την εφαρμόζουμε εδώ κι έναν χρόνο. Αυτό που βρήκαμε είναι ότι η ερυθροποιητίνη, που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της αναιμίας και σε νεφροπαθείς, αλλά τη χρησιμοποιούν παράνομα οι αθλητές για να βελτιώσουν την επίδοσή τους, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την επιβίωση και τα λειτουργικά αποτελέσματα μετά από σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Χορηγείται ενδοφλέβια κι έχει προφυλακτική δράση στις βλάβες των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου, ενώ βελτιώνει σημαντικότατα τις πιθανότητες επιβίωσης και ανάνηψης των ασθενών», εξηγεί ο κ. Δημητριάδης.
Παράλληλα, ανέφερε ότι σε άλλη μελέτη της ομάδας του βρέθηκε ότι η χρήση μιας άλλης ορμόνης, της θυροξίνης, βελτιώνει σε πολύ σημαντικό βαθμό την ποιότητα των οργάνων ατόμων εγκεφαλικά νεκρών, οι οποίοι είναι υποψήφιοι δότες οργάνων.
«Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα είναι ότι ο εγκεφαλικά νεκρός γίνεται αιμοδυναμικά ασταθής, η πίεσή του πέφτει και η ποιότητα των οργάνων του επιδεινώνεται. Η ενέσιμη χορήγηση θυροξίνης σε άτομα που είναι εγκεφαλικά νεκρά μετά από τραύμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο βελτιώνει την ποιότητα των οργάνων και σταθεροποιεί αιμοδυναμικά τους υποψήφιους δότες», τονίζει ο κ. Δημητριάδης.
