Καλάθι του Πάσχα: Πότε ξεκινά, ποια προϊόντα θα περιλαμβάνει
Αναμένεται η απόφαση και για το «καλάθι του Νονού» - Τι κατηγορίες προϊόντων θα περιλαμβάνει
- Newsroom
Στις 28 Μαρτίου 1969, ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης (1900-1971) αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή του και να εκφράσει δημόσια την αντίθεσή του στη χούντα των συνταγματαρχών. Ηχογραφεί μια δήλωση, στην οποία προειδοποιεί το στρατιωτικό καθεστώς για την τραγωδία που προκαλεί στην Ελλάδα.
Η κασέτα φτάνει κρυφά στο Λονδίνο και την ίδια μέρα η δήλωσή του μεταδίδεται από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC, ενώ αναμεταδίδεται και από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού καθώς και από την «Ντόιτσε Βέλε».
Η Χούντα, εμφανώς δυσαρεστημένη από αυτή την εξέλιξη, θα αφαιρέσει από τον Σεφέρη τον τίτλο του πρέσβη επί τιμή και το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το διπλωματικό του διαβατήριο. Θα υποστηρίξει αυτή την ενέργεια με το επιχείρημα ότι η δήλωσή του μεταδόθηκε από τη ραδιοφωνία της Σοβιετικής Ένωσης, επομένως θεωρείται αντεθνική προπαγάνδα.
Ο φιλικός Τύπος θα συμμετάσχει επίσης, αναφέροντας ότι ο Σεφέρης «πούλησε την Κύπρο για να κερδίσει το Νόμπελ», ενώ θα τον αποκαλέσει κρυφοκομμουνιστή και όργανο ξένων κυβερνήσεων.
Η ιστορική δήλωση:
Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας. Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ώς τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτια θέματα. Εξ άλλου τα όσα δημοσίεψα ώς τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου.
Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, νά τι θα έλεγα:
Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς όλως διόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά.
Δε θα μου είταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτιες ζημιές δε λογαριάζουν παρά πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μάς βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.
Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.
