Το Ισραήλ εκτόπισε 40.000 κατοίκους από περιοχές στην κατεχόμενη Παλαιστίνη (βίντεο)
Το ανακοίνωσε ο ακροδεξιός υπουργός Άμυνας, Ι. Κατς μιλώντας για τη Δυτική Όχθη
Τι να λησμονήσεις και τι να θυμηθείς όταν μιλάς για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ξεκίνησες από διηγήσεις του πατέρα για τα χρόνια του 1950 με τις πέντε αλλεπάλληλες κατακτήσεις του κυπέλου πρωταθλητριών από τη «Βασίλισσα».
Εσύ θυμάσαι τον τελικό κυπέλου Κυπελούχων στο Καραϊσκάκη τον Μάϊο του 1971 σε μία από τις πρώτες ζωντανές μεταδόσεις στην ασπρόμαυρη ελληνική τιβί με του Διακογιάννη τη φωνή. Ήσουν δεκατριών χρονών. Τσέλσι-Ρεάλ 2-1 σε επαναληπτικό αγώνα, νικητές οι Άγγλοι του Μπονέτι, του Γουέμπ, του Τσάρλι Κουκ και του Όζγκουντ και ’συ θυμάσαι πως στην ηττημένη Ρεάλ έπαιζε στα 37 χρόνια του ο μεγάλος Χέντο, ο τελευταίος που ήταν σε ενεργό δράση από τους θρύλους του ’50.
Να που σε μίαν άλλη ηλικία (αλήθεια ποτέ πέρασαν πενήντα τέσσερα χρόνια από την πρώτη τηλεοπτική μετάδοση Ρεάλ στην Ελλάδα!) αξιώθηκες να κάνεις βόλτα στο ιστορικό στάδιο της Μαδρίτης την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και των ασύλληπτων επενδύσεων, τεχνολογικών θαυμάτων και σκηνοθεσίας της μπάλας.
Η μπάλα είναι μπάλα και όπως είπε ο αείμνηστος Μπίλι Σάνκλι είναι κάτι παραπάνω από θέμα ζωής ή θανάτου…
Όχι πως δεν απολαύσαμε το Μουσείο της Ρεάλ Μαδρίτης, κατά τη διάρκεια της ξενάγησης στους αχανείς χώρους που βρίσκονται εντός του Σταδίου Σαντιάγο Μπερναμπέου, η οποία προσφέρει μία συναρπαστική εμπειρία για τους επισκέπτες, αξιοποιώντας σύγχρονα τεχνολογικά εφέ.
Θες δεν θες, στέκεσαι στις διαδραστικές οθόνες-βίντεο που επιτρέπουν στους επισκέπτες να ξαναζήσουν τις ένδοξες στιγμές της ομάδας, παρουσιάζοντας ιστορικούς αγώνες, τα τρόπαια και άλλα σημαντικά επιτεύγματα.
Ο ξεναγός ακούραστα διηγείται συναρπαστικές ιστορίες θρύλων του ποδοσφαίρου και μαζί του εξερευνάμε τους χώρους VIP, τα αποδυτήρια της φιλοξενούμενης ομάδας, τα τρόπαια της ομάδας -όπου χάνεις κυριολεκτικά την μπάλα- και πολλά άλλα.
Από δίπλα μας περνά μία οικογένεια Ισπανών. Ο γιος φορά τη φανέλα της Ρεάλ με το όνομα του Βινίσιους στην πλάτη και η αδελφή του μία φανέλα της… Μπαρτσελόνα!
Κανείς δεν συγκινείται και δεν αντιδρά. Εμείς δεν φτάσαμε ακόμα σε τέτοια επίπεδα ποδοσφαιρικού πολιτισμού πάντως. Για φανταστείτε ανάλογη σκηνή σε μπουτίκ ελληνικής μεγάλης ομάδας με ένα παιδί να φορά τη φανέλα του αιώνιου αντιπάλου.
Επιπλέον, το ανακαινισμένο Σαντιάγο Μπερναμπέου, με προϋπολογισμό που ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο ευρώ, περιλαμβάνει φουτουριστικά στοιχεία όπως νέα πρόσοψη, αναδιπλούμενη οροφή και πίνακα αποτελεσμάτων με βίντεο 360 μοιρών, ενισχύοντας περαιτέρω την εμπειρία των επισκεπτών.
Η πινακίδα με μεγάλα γράμματα σε προϊδεάζει: «Νιώσε σαν παίκτης της Ρεάλ»!
Ναι, αλλά ποιας εποχής;
Το χάσμα γενεών ισχύει και στο ποδόσφαιρο.
Οι νεότεροι θέλουν να απολαύσουν τις εικόνες και τα διαδραστικά θαύματα της τεχνολογίας για τον Κριστιάνο, τον Ζιντάν, τον Κασίγιας, τον Μπαπέ και τους άλλους αστέρες της Ρεάλ του 21ου αιώνα.
Για τους παλιούς όμως έχει νόημα να βρεις την πτέρυγα όπου θα αντικρίσεις συγκινημένος τα εκθέματα του ένδοξου παρελθόντος. Των δεκαετιών του ’30 και του ’40 τις φανέλες και τα παπούτσια του καλύτερου αριστεροπόδαρου που έχει κοσμήσει το στάδιο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Του Φέρεντς Πούσκας για τον οποίο τόσα άκουσα από τον μακαρίτη τον πατέρα μου που είχε δει στην «Αίγλη» το 1954 (ή μήπως το 1955) τη μαγική ασπρόμαυρη ταινία με τους αγώνες του Μουντιάλ και βέβαια από τον τελικό της Βέρνης του 1954 όπου απρόσμενα οι υπέροχοι μαγυάροι του Πούσκας είχαν χάσει από τη Γερμανία με 3-2.
Είδαμε εισιτήρια των τελικών όπου θριάμβευσε η Ρεάλ Μαδρίτης, τις μπάλες με τα κορδόνια εκείνων των εποχών, τις φανέλες του Ντι Στέφανο και του Σανταμαρία. Και χιλιάδες άλλα κειμήλια και ντοκουμέντα.
Η Ρεάλ Μαδρίτης ιδρύθηκε στις 6 Μαρτίου του 1902 από μία ομάδα αποφοίτων αγγλικών πανεπιστημίων. Εντυπωσιάζει η ιστορική είδηση ότι ο πρώτος της πρόεδρος, Χουάν Παδρός Ρουμπιό, ήταν Καταλανός. Ο πρώτος της προπονητής ήταν Άγγλος, ο Άρθουρ Τζόνσον. Το 1905 κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο που ήταν το Κύπελλο Ισπανίας. Το πρώτο της πρωτάθλημα το κατέκτησε το 1932.
Είναι στην κορυφή της Ευρώπης από τη δεκαετία του 1950 επί της 35ετούς προεδρίας του αξέχαστου Σαντιάγο Μπερναμπέου (1943-1978).Ο παλιός ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν αυτός που έφτιαξε το γήπεδο που σήμερα φέρει το όνομά του σε κεντρικό σημείο της Μαδρίτης.
Ακολούθησε μία ομοβροντία τίτλων εγχώριων και διεθνών ανά τις δεκαετίες. Και οι Γκαλακτικός, η Βασίλισσα, οι Λευκοί, όπως και αν τους πείτε συνεχίζουν τον μύθο.
* Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 16.02.205
