Έκτακτοι έλεγχοι σε επιχειρήσεις - εγκαταστάσεις για την τήρηση και εφαρμογή της πυρασφάλειας
Θα πραγματοποιηθούν κατά το χρονικό διάστημα του του Β΄ τριμήνου 2025
Ο Πυθαγόρας Ελευθεριάδης από τότε που θυμάται τον εαυτό του είναι με ένα βιβλίο στο χέρι. Εάν, μάλιστα, κάνει κανείς μια «βόλτα» στα προφίλ του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, θα δει φωτογραφίες του να διαβάζει ένα βιβλίο στα πιο απίθανα μέρη!
Ο 31χρονος Θεσσαλονικιός, που τα τελευταία χρόνια μένει μόνιμα στο Λονδίνο, αν και σπούδασε και εργάστηκε ως φιλόλογος, τους τελευταίους μήνες επέλεξε να ακολουθήσει αυτό που του έλεγε η καρδιά του και να είναι μέσα στο χώρο του βιβλίου. Η καθημερινότητά του, λοιπόν, περιλαμβάνει εργασία στο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της αγγλικής πρωτεύουσας, όπου εργάζεται εδώ και περίπου ένα χρόνο, δημιουργία και επιμέλεια βίντεο για τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και… βόλεϊ!
Ο αθλητισμός τον βοήθησε να κοινωνικοποιηθεί, να ξεχαστεί και να ξεπεράσει πολλές φορές τις μαύρες στιγμές που βίωνε. Το καταφύγιό του, όμως, ήταν και παραμένει το βιβλίο. Και παρ’ ότι ο ίδιος δήλωνε φαν της μυθοπλασίας ή του άρεσε να διαβάζει βιβλία που είχαν αναφορές σε κοινωνικά θέματα, queer θέματα ή είχαν να κάνουν με τις δεύτερες ευκαιρίες από τη ζωή στο θάνατο, πλέον έχει ανοίξει τη «βεντάλια» των επιλογών του, καθώς θέλει να είναι ενημερωμένος. Βιβλία αυτοβελτίωσης, αυτοβιογραφίες, ακόμα και βιβλία παιδικής λογοτεχνίας έχουν προστεθεί στην «παλέτα» του, προκειμένου να έχει μια σφαιρική γνώση για τη λογοτεχνία και να μπορεί να προτείνει στους πελάτες που τον συμβουλεύονται.
Ο Πυθαγόρας Ελευθεριάδης μιλάει από το μακρινό Λονδίνο στο emakedonia.gr με αφορμή την τάση που επικρατεί στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ιδίως το Tik Tok: Σύμφωνα με αυτήν, ένας δημιουργός περιεχομένου διαβάζει ένα βιβλίο, ανοίγει την κάμερα, μοιράζεται τις εντυπώσεις του, επεξεργάζεται το βίντεο και το δημοσιεύει στην πλατφόρμα. Ο ίδιος, πάντως, γνωρίζει πολύ καλά όλη τη διαδικασία που απαιτείται από… πίσω, δηλαδή από τη σύλληψη της ιδέας έως την υλοποίησή της σε πράξη, καθώς έχει εκδώσει ήδη δύο βιβλία δικά του εκ των οποίων το ένα έγινε best seller.
«Από πάντα ήμουν αυτό που λέμε ‘βιβλιοφάγος’», παραδέχεται και εξηγεί πως «από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το αγαπημένο δώρο που μου έπαιρναν συγγενείς και φίλοι ήταν ένα βιβλίο. Θυμάμαι, για παράδειγμα, τους γονείς μου, όταν ήμουν άρρωστος, να μου φέρνουν δώρο ένα βιβλίο. Παράλληλα, μάλιστα, με την ανάγνωση, μου άρεσε να γράφω και τις δικές μου ιστορίες».
Η συγγραφή, η αυτοέκδοση και το best seller
Αρχικά η ενασχόλησή του με το γράψιμο ήταν κάτι σαν χόμπι: «Μου άρεσε να συνεχίζω την ιστορία ενός βιβλίου ή να αλλάζω το τέλος του. Ήταν ανάγκη μου από πάντα να γράφω» λέει και τονίζει πως «δεν ήταν ένας απλός τρόπος έκφρασης για εμένα. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο, καθώς δεν μπορούσα να επικοινωνήσω τα πραγματικά μου συναισθήματα και σκέψεις, που είχα στο μυαλό μου, με αποτέλεσμα να καταφεύγω στη φαντασία μου. Επειδή, λοιπόν, δεν μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου στην πραγματική ζωή, κατέφευγα στη φαντασία μου για να νιώθω ελεύθερος».
Η έκδοση του πρώτου του βιβλίου - έστω και ανεπίσημα - έγινε όταν ακόμα ήταν μαθητής γυμνασίου. «Αφού ολοκλήρωσα την Α’ Γυμνασίου, έγραψα μέσα σε μόλις έξι ημέρες το πρώτο μου βιβλίο, το ‘Ταξίδι στον Χρόνο’, έκτασης 100 σελίδων. Δεν είχα σκοπό να το εκδώσω, ήταν μόνο για εμένα. Ωστόσο, ο πατέρας μου μου το έκανε αυτοέκδοση, σαν δώρο, πραγματοποιώντας επί της ουσίας το όνειρό μου και το μοιράσαμε σε συγγενείς και φίλους».
Η πρώτη του – επίσημη αυτή τη φορά – έκδοση βιβλίου του έγινε τον Νοέμβριο του 2020 και ενώ η Ελλάδα αλλά και ολόκληρος ο κόσμος βρίσκονταν στη δίνη του κορονοϊού. «Δεν το έζησα, όπως θα ήθελα», λέει με παράπονο, «καθώς ο κορονοϊός και το lockdown ανέτρεψαν τα πάντα. Το πρώτο μου βιβλίο έχει τίτλο ‘Τι θυμάσαι απ’ τον θάνατό σου;’» και στην ουσία πρόκειται για ένα queer βιβλίο, το οποίο γνώρισε μεγάλη απήχηση, που ομολογουμένως ότι δεν την περίμενα». Η πρώτη του αυτή εκδοτική προσπάθεια έγινε, λοιπόν, best seller, παρ’ ότι ο ίδιος παραδέχεται ότι «θα ήθελα λίγη περισσότερη βοήθεια, καθώς έτρεξα πολλά πράγματα μόνος μου».
Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2021 πήρε την απόφαση να μετακομίσει μόνιμα στο Λονδίνο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα ζούσε στο εξωτερικό, αφού είχε περάσει και ένα διάστημα λόγω Erasmus στη Λυών. «Το 2016, όταν βρισκόμουν στη Λυών, συνειδητοποίησα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Να είμαι στο εξωτερικό, να ζω ελεύθερος και να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Ήταν τότε που μου δημιουργήθηκε και η ιδέα για το πρώτο μου βιβλίου».
Μπορεί να του πήρε μια πενταετία τελικά για να το κάνει πράξη, ωστόσο, το πρώτο βήμα έγινε και δεν το μετάνιωσε καμία στιγμή. Αρχικά, τα πράγματα για τον ίδιο ήταν δύσκολα και οι κρίσεις πανικού τού «χτύπησαν» γρήγορα την πόρτα. «Το Λονδίνο είναι μια πόλη που σου αυξάνει το άγχος συν το γεγονός ότι δεν μου άρεσε καθόλου η δουλειά που έκανα. Ξεκίνησα ως βοηθός δασκάλου σε ένα ειδικό σχολείο και παρ’ ότι πέρασα δύσκολα, δεν το μετανιώνω. Πήρα πολλά από αυτήν την εμπειρία. Εάν, ωστόσο, μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα επέλεγα να το κάνω για λιγότερο χρονικό διάστημα και όχι για 2,5 χρόνια. Δεν είναι όλοι για όλα».
Πριν από λίγο καιρό, τον Νοέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του, «Ήμουν 11 όταν πέθανα», που δεν είναι sequel του πρώτου, αλλά μια αυτόνομη ιστορία. Ωστόσο, δεν το χάρηκε όπως θα ήθελε, επειδή εκείνη την περίοδο βίωνε αρκετές αλλαγές, με αποτέλεσμα το βιβλίο να περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Η δεύτερη ευκαιρία και η δουλειά των ονείρων του
Σε έναν από τους διαλόγους στο πρώτο του βιβλίο, ο ήρωας ρωτάει: «Δέχεσαι τη δεύτερη ευκαιρία;». Ο ίδιος όχι μόνο τη δέχτηκε, αλλά την άρπαξε από τα μαλλιά. Όσο ακόμα ήταν δάσκαλος στο σχολείο, ξεκίνησε να δουλεύει λίγες ώρες τα Σαββατοκύριακα στο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο του Λονδίνου. «Δούλευα τότε 7/7. Δευτέρα με Παρασκευή εργαζόμουν στο σχολείο συν κάποια ιδιαίτερα που έκαναν και τα Σαββατοκύριακα στο βιβλιοπωλείο, αλλά παρά την κούραση, τότε ήταν που συνειδητοποίησα πόσο ωραίο είναι να κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει. Λίγο καιρό μετά παραιτήθηκα από το σχολείο και μου προσέφεραν εργασία πλήρους απασχόλησης στο βιβλιοπωλείο, ενώ πλέον μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έχω πάρει δύο φορές προαγωγή».
Πώς θα χαρακτήριζε ο ίδιος το τρέχον εργασιακό του περιβάλλον; «Είναι μια εργασία που με κάνει να αισθάνομαι καλά, καθώς βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που μου ταιριάζει. Πέρα από την πώληση, ασχολούμαι και με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης του βιβλιοπωλείου όπου μεταξύ άλλων προβάλλουμε νέους συγγραφείς κ.τ.λ. Είναι η δουλειά των ονείρων μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτήν».
Η δημιουργία περιεχομένου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ο αντίκτυπος στα βιβλία
Ο Πυθαγόρας Ελευθεριάδης τα τελευταία χρόνια είναι δημιουργός ψηφιακού περιεχομένου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Μεταξύ άλλων ακολουθεί και τη νέα τάση στο Tik Tok, το #BookTok, με το οποίο άρχισε να ασχολείται σοβαρά τον τελευταίο καιρό. «Στην ουσία πρόκειται για δημιουργούς, οι οποίοι μέσω των λογαριασμών τους στο εν λόγω Μέσο, κάνουν αναφορές σε βιβλία. Μπορεί ο δημιουργός, για παράδειγμα, να κάνει την κριτική του για ένα βιβλίο ή να δημιουργήσει και να προβάλλει αστεία βιντεάκια με τους χαρακτήρες - κάτι που εγώ δεν κάνω γιατί θεωρώ ότι δεν μου ταιριάζει καθόλου – ή να κάνει unboxing, να ανοίγει δηλαδή μπροστά στους συνδρομητές του μια κλειστή συσκευασία με βιβλία. Γενικότερα, η κριτική βιβλίου είναι η νέα τάση του Tik Tok και βασίζεται στην ιδέα να διαδοθεί η ανάγνωση ενός βιβλίου με έναν σύντομο, ενδιαφέροντα και κάποιες φορές ιδιαίτερο τρόπο».
Ο κόσμος επηρεάζεται από τα βιβλία που προβάλλονται και τις κριτικές που γίνονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης; «Πολύ. Υπήρξαν φορές που δεν είχαμε πουλήσει ούτε ένα αντίτυπο από το βιβλίο και ξαφνικά μετά από καιρό, ένας δημιουργός περιεχομένου δημοσίευσε κάτι σχετικό στο Twitter και από εκεί και μετά δεν τους προλαβαίναμε!».
Παράλληλα με το Tik Tok, ο Θεσσαλονικιός είναι ιδιαίτερα ενεργός και σε άλλες πλατφόρμες, όπως το Instagram, αλλά και το YouTube, όπου διατηρεί το δικό του κανάλι: «Τον λογαριασμό μου στο Instagram τον άνοιξα το 2018-19 και άρχισα γρήγορα να συνεργάζομαι με ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, να μου στέλνουν βιβλία, να τα προβάλλω κ.τ.λ. Από την άλλη πλευρά, το Youtube είναι μία πλατφόρμα που ήθελα πολύ να ασχοληθώ, αλλά φοβόμουν την έκθεση. Οπότε την περίοδο του κορονοϊού, όταν και είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου, είπα να πειραματιστώ. Από τότε έως σήμερα, προσπαθώ να είμαι συνεπής στο κανάλι μου και κυρίως να δημοσιεύω βίντεο που αφορούν τόσο τα βιβλία όσο και κοινωνικά ζητήματα».
Όσο για το εάν προτιμά να γυρίζει τα βίντεό του στα ελληνικά ή στα αγγλικά, λέει πως «προσπαθώ και στις δύο γλώσσες, γιατί αφ’ ενός μεν ζω και εργάζομαι στο Λονδίνο όπου η αγορά είναι πολύ δυνατή, αλλά αφ’ ετέρου οι περισσότεροι άνθρωποι που με ακολουθούν είναι από την Ελλάδα. Εξάλλου, επειδή έφυγα στην Αγγλία, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν με αφορά η Ελλάδα: Η Ελλάδα είναι η χώρα μου και η ελληνική γλώσσα με κάνει να νιώθω αυτοπεποίθηση».
Τέλος, ερωτηθείς για το εάν οι άνθρωποι στο Λονδίνο διαβάζουν περισσότερο απ’ ότι στην Ελλάδα, η απάντησή του ήταν ξεκάθαρα «ναι». «Είναι στην κουλτούρα τους ως λαός να διαβάζουν πολύ. Είναι κάτι που το μαθαίνουν ήδη από πολύ νωρίς στο σχολείο. Για παράδειγμα, το κουδούνι χτυπάει στις 8.45 και από εκείνη την ώρα και για ένα τέταρτο τα παιδιά θα πάνε στη βιβλιοθήκη της τάξης, θα διαλέξουν ένα βιβλίο και θα το διαβάσουν για 15 λεπτά. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το μετρό, όπου οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες, στο μετρό το κινητό δεν έχει σήμα και επομένως πολλοί καταφεύγουν συχνά στη λύση του βιβλίου» και καταλήγει, χαριτολογώντας «πως τώρα που και η Θεσσαλονίκη απέκτησε μετρό, είναι ευκαιρία για τους κατοίκους της να διαβάζουν ακόμα περισσότερο βιβλία καθώς μετακινούνται από ή προς τη δουλειά τους».
