Νίκος Ψαρράς στη «ΜτΚ»: Με τρομάζει να βλέπω σύμβολα που έχουν στοιχίσει τη ζωή σε εκατομμύρια κόσμο να επανέρχονται στην επικαιρότητα

Με το έργο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Σαμ Σέπαρντ αναμετράται για πρώτη φορά ο Νίκος Ψαρράς, έναν συγγραφέα με τον οποίο πάντα ήθελε να καταπιαστεί, παρόλα τα σκοτάδια του. Το «True West» είναι μία μαύρη κωμωδία που πραγματεύεται τους οικογενειακούς δεσμούς, το αποκαλούμενο «αμερικανικό όνειρο» και καυτηριάζει την αμερικανική κοινωνία του 1980 μέσα από ένα θέμα παγκόσμιο: Παιδιά σε αντιπαλότητα και από πίσω δύο γονείς οι οποίοι τα έχουν καταστρέψει.

Ο ηθοποιός υποδύεται τον Λη, τον μεγάλο εκ των δύο «φαινομενικά διαφορετικών» αδελφών, οι οποίοι επανασυνδέονται μετά από πέντε χρόνια στο σπίτι της μητέρας τους. Φαινομενικά, όπως λέει ο κ. Ψαρράς, δεν είναι ένας ρόλος που του ταιριάζει, αφού έπρεπε να ανακαλύψει και να ψυχανεμιστεί έναν χαρακτήρα που είναι πολύ μακριά από τον ίδιο. «Είναι πολύ δύσκολο έργο και να το παίζεις και να το αντέχεις, αλλά ήταν μία φοβερή πρόκληση και νομίζω πως για τα δύσκολα είμαστε εδώ, όχι για τα εύκολα», σημειώνει ο ηθοποιός στη «ΜτΚ». Μιλώντας για τον χαρακτήρα του, τονίζει πως είναι ένας θυμωμένος άνθρωπος, επειδή δεν του πήγαν τα πράγματα έτσι όπως ήθελε. «Είναι μία χαμένη ψυχή, γιατί δεν έχει μία αγκαλιά. Και εκτοξεύει τον θυμό του προς τον μικρό του αδελφό, ο οποίος αντιπροσωπεύει όλα αυτά που ο ίδιος δεν κατάφερε. Στην πράξη όμως όλα ξεκινούν από την οικογένεια», τονίζει και προσθέτει πως «η παιδική ηλικία είναι πολύ τρυφερή και μας στιγματίζει. Το παλεύουμε, αλλά το κουβαλάμε μαζί μας».

Ο ίδιος έχει έναν μικρό γιο τον οποίο χαρακτηρίζει «μεγάλο σχολείο», καθώς «μέσα από τη συμπεριφορά και τα μάτια ενός παιδιού ξαναγνωρίζεις τον κόσμο» και «τρομάζει», όταν συνειδητοποιεί ότι πολλές φορές του μιλάει όπως μιλούσε σε αυτόν κάποτε ο πατέρας του. Αλλά αυτό είναι μάλλον αναπόφευκτο.

«Όταν ακούω ότι υπάρχει ένα βίαιο παιδί δεν κατηγορώ το ίδιο, αλλά ψάχνω να βρω ποιοι είναι οι γονείς του. Γιατί το παιδί αυτό κάποιες αρχές έχει πάρει, κάτι έχει δει και το έχει μιμηθεί», σημειώνει και προσθέτει πως «πρέπει να ψάχνουμε πάντα από πού ξεκινάει αυτός ο θυμός και προς τα πού εκτοξεύεται. Η βία καλό είναι να φύγει από τη ζωή μας όσο γίνεται και αν δεν μπορούμε να την αλλάξουμε, καλό είναι, όταν τη βλέπουμε, να γυρνάμε την πλάτη και να φεύγουμε».

Την παράσταση σκηνοθετεί η Έλενα Καρακούλη, σύζυγος του ηθοποιού, μία εμπειρία συνηθισμένη πια και για τους δύο, καθώς είναι η πέμπτη φορά που συνεργάζονται. «Είναι η γυναίκα μου στο σπίτι και η σκηνοθέτις μου στη δουλειά. Αυτά τα δύο δεν μπορούν να μπερδευτούν και δεν πρέπει».

Οι ΗΠΑ και το αμερικανικό όνειρο

Ο Νίκος Ψαρράς έζησε για πάνω από 6 χρόνια στις ΗΠΑ, οπότε η ιδέα του «αμερικανικού ονείρου» δεν είναι ξένη σε αυτόν. «Αν δεν ονειρεύεσαι, δεν προχωράς. Αλλά να ονειρεύεσαι πράγματα τα οποία θα σου φέρουν μια γαλήνη και όχι ταραχή. Το αμερικάνικο όνειρο για πλούτο δεν είναι η ουσία της ζωής μας. Υπάρχουν πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα να ασχοληθείς. Για μένα δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης και ποτέ δεν υπήρξε», εξηγεί.

«Στην Αμερική υπάρχει μία πανσπερμία, υπάρχουν άτομα τα οποία είναι κλεισμένα στις κοινότητές τους, δύσκολα βλέπεις Ασιάτες να κάνουν παρέα με Ευρωπαίους π.χ. Οι άνθρωποι εκεί είναι φοβερά απομονωμένοι και τρομαγμένοι, για να πιάσουν την… καλή. Είναι μία δύσκολη και ανταγωνιστική κοινωνία», συνεχίζει ο ηθοποιός.

Με αφορμή την ορκωμοσία του Ντόνταλντ Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, δηλώνει «φοβερά ανήσυχος και προβληματισμένος» με την εξέλιξη. «Οι ναζιστικοί χαιρετισμοί και όλα αυτά που λέγονται εμένα με τρομάζουν πάρα πολύ και με κάνουν να κάνω πέντε βήματα πίσω. Οδηγούμαστε σε μία φοβερά συντηρητική κατάσταση στα επόμενα χρόνια παγκοσμίως και αυτό με τρομάζει. Με τρομάζει να βλέπω σύμβολα, τα οποία έχουν στιγματιστεί και για τα οποία έχουν χάσει εκατομμύρια άνθρωποι τη ζωή τους, πολύ εύκολα να επανέρχονται στην επικαιρότητα», σημειώνει, «δείχνοντας» τον χαιρετισμό του Έλον Μασκ κατά την ομιλία του στην τελετή ορκωμοσίας του 47ου Προέδρου των ΗΠΑ.

Ο κ. Ψαρράς πιστεύει μεν ότι ο καθένας φτιάχνει μόνος του το μέλλον του, αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις για εμάς και αυτό μας επηρεάζει όλους. «Η Αμερική είναι μία τεράστια έκταση, οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι, χαμένοι. Και μαζί με αυτούς πανικοβάλλεται ένας πλανήτης ολόκληρος. Είμαι φοβερά προβληματισμένος με τις εξελίξεις που έρχονται. Δεν ξέρω αν είμαι απαισιόδοξος, πάντως τα πράγματα οδεύουν προς μια οδό που εμένα προσωπικά δεν με χαροποιεί», προσθέτει.

Ο ίδιος, όχι μόνο δεν μετάνιωσε που γύρισε από τις ΗΠΑ, αλλά ίσα-ίσα θεωρεί ότι έκατσε και παραπάνω από όσο έπρεπε. «Με το πού γύρισα έκανα τις ‘Μάγισσες της Σμύρνης και όλα πήραν τον δρόμο τους», επισημαίνει. Ούτως ή άλλως πιστεύει ότι η ελληνική κοινωνία ανέκαθεν ήταν μία μικρογραφία της Δύσης. «Με την κρίση συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε με ψεύτικο χρήμα. Νομίζω πως το μεγαλύτερο σοκ που περάσαμε τότε ήταν το ‘δεν ψωνίζω, άρα δεν υπάρχω’. Εκεί υπήρξε φοβερή ρήξη». Πλέον πιστεύει πως ως κοινωνία έχουμε αλλάξει, όχι όμως απαραίτητα προς το καλό. «Ο Έλληνας δεν είναι όπως ήταν. Καταρχάς μας έχει φύγει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι χαράς. Η κρίση μας στέγνωσε, μας στεναχώρησε, μας θύμωσε πολύ. Ο θυμός που υπάρχει κάθε μέρα στον δρόμο, πολύ περισσότερο στην Αθήνα, είναι εφιαλτικός και τρομακτικός. Υπάρχει αγένεια, μίσος, ακραίες εκδηλώσεις συμπεριφοράς. Δεν μας θυμόμουν έτσι».

Τα σχέδια, η Θεσσαλονίκη και το Μετρό

Ο ηθοποιός αυτήν τη περίοδο τελειώνει τα γυρίσματα της σειράς «Διάφανη Αγάπη», ενώ θα συμμετάσχει σε ένα ακόμα επεισόδιο στη «Μάγισσα» τον Μάρτιο. Του χρόνου θα συμμετάσχει στην θεατρική μεταφορά της κλασικής ταινίας «Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ», ενώ σε ό,τι αφορά στο «True West» ελπίζει σε μία παράταση παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη, καθώς, όπως λέει, «όντας Θεσσαλονικιός, κάθε φορά που μου δίνεται ευκαιρία να ανεβαίνω είναι μια βουτιά στα παιδικά μου χρόνια και στις σπουδές μου στο Κρατικό Θέατρο. Κι αυτό είναι από τις πιο ωραίες μνήμες που έχω». Ήταν μάλιστα από τους πρώτους που μπήκαν στο Μετρό το οποίο και θα ξαναπάρει τώρα, αφού βολεύει και για το θέατρο Κολοσσαίο, όπου θα παιχτεί η παράσταση… «αρκεί να φτάσει», όπως λέει χαριτολογώντας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

True West

Θέατρο Κολοσσαίον

Από 7 έως 9 Φεβρουαρίου στις 21:00

Εισιτήρια: more.com

Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφίδας

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 26.01.2025