Συνάντηση Σ. Ζαχαράκη με τους περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης
Συζητήθηκαν θέματα όπως οι απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις προκειμένου να προχωρήσουν οι διαδικασίες επιλογής στελεχών
- Newsroom
Η Ευρώπη βρίσκεται σε αναζήτηση ενός νέου δόγματος ασφαλείας. Για πρώτη φορά στην ιστορία της σχεδιάζει και μάλιστα εσπευσμένα τη δική της αρχιτεκτονική άμυνας και ασφάλειας, χωρίς να συμπεριλαμβάνει στους σχεδιασμούς της τις Ηνωμένες Πολιτείες στον βαθμό που θα ανέμενε κανείς με βάση τη στρατηγική συνεργασία των δύο μερών μέχρι σήμερα.
Οι εξελίξεις καλούν τα κράτη-μέλη να δράσουν από κοινού, με αποφασιστικότητα και σωφροσύνη. Οι γεωπολιτικές μεταβολές στον ανατολικό μας άξονα, από τις πεδιάδες της Ουκρανίας μέχρι τη Συρία, τη Γάζα και την Ερυθρά Θάλασσα, έχουν φέρει τις συγκρούσεις στην πόρτα μας.
Η Λευκή Βίβλος για την Άμυνα, την οποία προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, περιλαμβάνει πτυχές, όπως η ενίσχυση της τρέχουσας αμυντικής ετοιμότητας της Ένωσης, η εμβάθυνση της Ενιαίας Αγοράς της αμυντικής βιομηχανίας και η αντιμετώπιση του αναθεωρητισμού, και αναφέρει την Τουρκία ανάμεσα στις χώρες που θα συνδράμουν σε αυτή την προσπάθεια.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και άλλες πτυχές που διαλανθάνουν της προσοχής και υπονομεύουν το όλο εγχείρημα. Πιο συγκεκριμένα, η Επιτροπή προκρίνει ως βασική αρχή την αναζήτηση αμυντικών προμηθευτών εντός της Ένωσης. Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες θα σηκώσουν το βάρος της έρευνας και κατασκευής των οπλικών συστημάτων που θα εγγυηθούν της ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Από τη μία πλευρά, είναι μία ευκαιρία αναγέννησης για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, η οποία θα μπορούσε να μπει και αυτή στον χορό και να στηρίξει τόσο τους ευρωπαϊκούς όσο και τους εθνικούς στόχους.
Από την άλλη, όμως, κρύβεται και πάλι η παγίδα της Τουρκίας. Έχοντας εξαγοράσει την Piaggio Aerospace, η Άγκυρα έχει παρεισφρήσει στην αμυντική αρχιτεκτονική της Ευρώπης και καθίσταται de facto τεχνολογικός και παραγωγικός εταίρος της Ένωσης.
Η Ιταλία δεν ενημέρωσε τα κράτη μέλη προ της εξαγοράς μίας στρατηγικής βιομηχανίας από χώρα εκτός ΕΕ, ως όφειλε βάσει σχετικής οδηγίας. Το γεγονός αυτό ωστόσο αποσιωπήθηκε και στην Ελλάδα παρά τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στην εθνική ασφάλεια.
Επιπλέον, τις τελευταίες ημέρες είδαμε για πρώτη φορά την Τουρκία να προσκαλείται και να παρακάθεται στα τραπέζια των συζητήσεων για την Πολιτική Ασφάλειας & Άμυνας της Ευρώπης. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Η Τουρκία είναι η πλέον αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, κατέχει στρατιωτικά εδάφη κυρίαρχου κράτους-μέλους της ΕΕ και απειλεί με παράνομο casus belli ένα άλλο κράτος. Στηρίζει τις φρικαλεότητες του καθεστώτος Jolani στη Συρία, στην οποία έχει εισβάλει και στηρίζει και συνδιαλέγεται με αυταρχικές κυβερνήσεις γειτονικών χωρών της.
Κι ακόμη, πριν λίγα 24ωρα, ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν έστειλε στη φυλακή τον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και δεκάδες συνεργάτες του, επειδή τον αισθάνεται ως απειλή για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Η Τουρκία είναι αναθεωρητική και έχει δυσανεξία στο κράτος δικαίου.
Είναι ανησυχητικό ότι ενώ βαδίζουμε σε ένα γεωπολιτικό ναρκοπέδιο, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει αδρανής μπροστά από αυτούς τους μεγάλους κινδύνους. Εμφανίζεται σιωπηλή, αλλά και παραγκωνισμένη. Γιατί δεν σπεύδει από τώρα να αποκλείσει οποιαδήποτε συμμετοχή της Τουρκίας με casus belli στο τραπέζι και την Κύπρο κατεχόμενη; Γιατί δεν χρησιμοποιεί τα όπλα που της δίνει το ευρωπαϊκό δίκαιο για να τερματίσει οποιαδήποτε συζήτηση για τη παρουσία της γείτονος σε κρίσιμες συσκέψεις και εν συνεχεία δράσεις και πολιτικές για την Ευρώπη;
Καλώ τον Έλληνα πρωθυπουργό να αναθεωρήσει και να καταστήσει σαφές ότι χωρίς την άρση του casus belli και της κατοχής της Κύπρου, η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρώπη. Επίσης, αναφορικά με την κυοφορούμενη νέα Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ: Οι πόροι (800 δισ. ευρώ) αλλά και οι επιμέρους θεσμικές και επιχειρισιακές πτυχές της θα πρέπει να θωρακίζουν κάθε σπιθαμή εθνικής κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας και των 27 κρατών-μελών. Διαφορετικά, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Τέλος, μία Κοινή Πολιτική Ασφάλειας & Άμυνας μπορεί να νοηθεί μόνο ως παρακολούθημα μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Εξωτερικής Πολιτικής και βάσει εγγυήσεων εδαφικής ακεραιότητας των Κρατών Μελών.
Για την ώρα τίποτε απ’ τα δύο δεν υφίσταται και συνεπώς συνιστώ προσεκτικά βήματα αλλά και σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις απ' την Ελληνική Κυβέρνηση.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 23.03.2025
