Νάπολι: Έκσταση στο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα» (βίντεο)
Οι Ναπολιτάνοι γιορτάζουν τον τρίτο τίτλο και υποδέχθηκαν την ομάδα με ένα τρομερό coreo
Όταν οι οπαδοί της Νάπολι ακούν τους φίλους των μεγάλων συλλόγων του ιταλικού βορρά (Γιουβέντους, Ίντερ, Μίλαν) να υπερηφανεύονται για την πλουσιότατη τροπαιοθήκη τους απαντούν πως ένα σκουντέτο της δικής τους ομάδας ισοδυναμεί με δέκα δικά τους.
Όπως έλεγε άλλωστε με υπερηφάνεια ο Ντιέγκο Μαραντόνα, τα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε με τους «παρτενοπέι» δεν ήταν απλώς μία μεγάλη αθλητική επιτυχία, αλλά μια μικρή επανάσταση απέναντι στο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας, που δεν έχει την έδρα του στην πρωτεύουσα (Ρώμη) αλλά στο Μιλάνο και το Τορίνο.
Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, η κατάκτηση του φετινού σκουντέτο από τη Νάπολι του Λουτσιάνο Σπαλέτι είναι η τρίτη... εξέγερση των Ναπολιτάνων απέναντι στην καθεστηκυία τάξη και ο ξεσηκωμός του 2023 παραπέμπει ευθέως στο απίστευτο πάρτι του πρώτου scudetto, το μακρινό 1987.
Το πρώτο πρωτάθλημα
Ο Μαραντόνα πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο Σαν Πάολο το καλοκαίρι του 1984 και χρειάστηκε τρία χρόνια για να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή.
Ο Ντιεγκίτο ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης μιας ομάδας που είχε στις τάξεις της και άλλους σημαντικούς παίκτες, όπως οι Φεράρα, Ντε Νάπολι, Καρνεβάλε και Τζορντάνο και προπονητή τον σπουδαίο Οτάβιο Μπιάνκι.
Κάνοντας μία εκπληκτική σεζόν, οι «παρτενοπέι» αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ιταλίας, αφήνοντας πίσω τους την Ίντερ, που ήταν ο βασικός ανταγωνιστής και τερμάτισε δεύτερη. Η φιέστα για την κατάκτηση του πρώτου scudetto έχει μείνει στην ιστορία ως το μεγαλύτερο πάρτι που έγινε ποτέ σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου και όσοι το έζησαν μιλούν για μία... σουρεαλιστική εμπειρία.
Ο δεύτερος τίτλος
Η Νάπολι δεν κατάφερε να κερδίσει δεύτερο διαδοχικό πρωτάθλημα (Μίλαν και Ίντερ κατέκτησαν τα δύο επόμενα), αλλά παρέμεινε άκρως ανταγωνιστική και το 1990, επέστρεψε στον θρόνο της, καθοδηγούμενη ξανά από τον ανυπέρβλητο Ντιέγκο.
Προπονητής ήταν πια ο Αλμπέρτο Μπιγκόν (αρκετά χρόνια αργότερα ανέλαβε τον Ολυμπιακό) και συμπαίκτες του «πίμπε ντ' όρο» ήταν οι Καρέκα, Αλεμάο και Τζαφράνκο Τζόλα.
Έναν χρόνο μετά ο Μαραντόνα έφευγε σαν κυνηγημένος από την αγαπημένη του πόλη και κάπως έτσι ξεκίνησε η περίοδος της παρακμής, που βρήκε την ομάδα ακόμη και στη Serie B.
Η εποχή Ντε Λαουρέντις και η μεγάλη επιστροφή
Η απόκτηση της πλειοψηφίας των μετοχών από τον Ντε Λαουρέντις σήμανε την αντεπίθεση και 33 χρόνια μετά το δεύτερο scudetto, η Νάπολι ανακτά τα σκήπτρα, κάνοντας την τρίτη «εξέγερση» κόντρα στους μεγάλους της Λομβαρδίας και του Πιεμόντε.
Κι όμως, στο ξεκίνημα της σεζόν οι οπαδοί διαδήλωναν σε βάρος της διοίκησης για την αποχώρηση των Οσπίνα, Κουλιμπαλί, Ινσίνιε και Μέρτενς.
Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι έκανε όμως το θαύμα του και στηριζόμενος στους Οσιμέν, Κβαρατσχέλια αλλά και σε λιγότερο προβεβλημένους όπως οι Ζιελίνσκι, Ρασπαντόρι και Σιμεόνε, έφτιαξε μία καταπληκτική ομάδα που έπαιξε υπέροχο ποδόσφαιρο και εξασφάλισε τον τίτλο από τον Φεβρουάριο.
Η Νάπολι έφτασε παράλληλα έως τα προημιτελικά του Champions League και χαρακτηρίστηκε από φίλους και αντιπάλους ως η πιο θεαματική ομάδα της Ευρώπης.
Το Σαν Πάολο φέρει πια το όνομα του Μαραντόνα που μπορεί να «έφυγε», αλλά είναι πάντα εκεί. Ο Ντιέγκο κοιτάζει από ψηλά και είναι σίγουρα πολύ υπερήφανος για την ομάδα και την πόλη του.
