Νίκος Ανδρουλάκης από Θεσσαλονίκη: «Να επεκταθεί και στους μάχιμους πυροσβέστες το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας» (βίντεο)
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πραγματοποίησε επίσκεψη του στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο στον Σταυρό
Έπειτα από το θυελλώδες πρώτο τρίμηνο του 2025, στο οποίο τον τόνο έδωσαν τα μεγάλα συλλαλητήρια για το δυστύχημα των Τεμπών, το πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, φαίνεται να βρίσκεται σε φάση επανακαθορισμού και αναζήτησης κατεύθυνσης. Η καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας σε βάρος της κυβέρνησης, στις 7 Μαρτίου, σηματοδότησε την κορύφωση ενός μονοθεματικού κύκλου έντονης πολιτικής όξυνσης με αρκετά στοιχεία τοξικότητας. Χαμένοι της υπόθεσης ήταν κυρίως τα τρία κόμματα τα οποία άσκησαν διακυβέρνηση.
Η Νέα Δημοκρατία είδε τα δημοσκοπικά ποσοστά της να βρίσκονται κάτω και από την εκλογική της επίδοση στις ευρωεκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ, από αξιωματική αντιπολίτευση και δεύτερο κόμμα στις δημοσκοπήσεις, έχασε έδαφος και βρίσκεται πλέον στην τρίτη θέση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται πλέον σε μονοψήφια ποσοστά, θυμίζοντας περισσότερο τον παλιό καχεκτικό Συνασπισμό, παρά το κόμμα που μόλις πριν από λίγα χρόνια είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Η υποχώρηση αυτών των κατά συνθήκη «συστημικών» κομμάτων συνδέεται με τη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς, στη λειτουργία της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών, του Κοινοβουλίου κ.ο.κ. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η ενίσχυση των λεγόμενων «αντισυστημικών» κομμάτων, κυρίως της Πλεύσης Ελευθερίας και δευτερευόντως της Ελληνικής Λύσης. Με αυτά τα δεδομένα θα βρεθούν αντιμέτωπα τα κόμματα, μόλις επιστρέψουν από την ολιγοήμερη πασχαλινή ανακωχή.
Αλλαγή ατζέντας
Το δεύτερο τρίμηνο του 2025 θεωρείται κρίσιμο όσον αφορά τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Όσα θα συμβούν την περίοδο ως τα μπάνια του λαού, θα κρίνουν εάν η σημερινή δυναμική των κομμάτων θα παγιωθεί ή εάν θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις μικρών ή μεγαλύτερων ανακατατάξεων. Με βάση τα ευρήματα από το τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων το θέμα των Τεμπών φαίνεται να υποχωρεί ελαφρά στην τρίτη θέση, και να επανέρχονται στην κορυφή της ατζέντας των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες η ακρίβεια και η οικονομία. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στην κυβέρνηση να απομακρύνει την πολιτική συζήτηση από τα Τέμπη, τα οποία εξακολουθούν να την πληγώνουν, εστιάζοντας σε ζητήματα της καθημερινότητας που σχετίζονται κατά βάση με την οικονομία. Αυτόν τον στόχο εξυπηρετεί και ο ορισμός του Κωστή Χατζηδάκη σε θέση αντιπροέδρου της κυβέρνησης και συντονιστή των λεγόμενων παραγωγικών υπουργείων. Ένα πρώτο δείγμα είναι η παρέμβαση για τη μείωση των Λιμενικών Τελών με στόχο να συγκρατηθούν ή και να μειωθούν ελαφρά οι τιμές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Παράλληλα, η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για μία σειρά σοβαρά ζητήματα, όπως η επανεκκίνηση των διαδικασιών για έρευνες υδρογονανθράκων, η κατάθεση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού κ.ά., θέλοντας με τον τρόπο αυτόν να ενισχύσει την εικόνα μίας ικανής και στιβαρής κυβέρνησης, σε αντιδιαστολή με την απουσία εναλλακτικής διακυβέρνησης από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Στην επίτευξη αυτών των στόχων της εκμεταλλεύεται την επικοινωνιακή υπεροχή της, η οποία, ωστόσο, εμφανίζει ρωγμές (επιθέσεις από τον Όμιλο Μέσων Ενημέρωσης του Βαγγέλη Μαρινάκη) και κηλίδες (Ομάδα Αλήθειας).
Η αντιπολίτευση
Αν για την κυβέρνηση τα πράγματα είναι δύσκολα, για την αντιπολίτευση είναι απογοητευτικά. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο βρέθηκε αναπάντεχα σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω των διασπάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπει ήδη την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ενώ νιώθει και την ανάσα του Κυριάκου Βελόπουλου. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν κατάφερε να αξιοποιήσει το momentum, μετά την αναβάπτισή του στην εσωκομματική κάλπη, εγκλωβίζοντας ξανά το κόμμα στην εσωστρέφεια, ενδυναμώνοντας τις φωνές αμφισβήτησης των ηγετικών, πόσο μάλλον, πρωθυπουργικών ικανοτήτων του.
Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του Σωκράτη Φάμελλου εμφανίζεται αδύναμη, ενώ οι φωνές αμφισβήτησης, με κύριο εκφραστή τον Παύλο Πολάκη, ενισχύονται, με τις δύο πλευρές να ετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση στο συνέδριο του Μαΐου. Συγχρόνως, οι όποιες απόπειρες του κ. Φάμελλου να υπάρξει συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με στόχο, μάλιστα, την κάθοδο στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο, έπεσαν στο κενό. Ακόμη και η Νέα Αριστερά, σάρκα εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ, απέρριψε κάθε συζήτηση επιστροφής ή ακόμη και συνεργασίας με την Κουμουνδούρου.
Όλα αυτά δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρή και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, διότι ως τέτοια, δεν μπορεί να λογίζεται το μονοπρόσωπο κόμμα της κ. Κωνσταντοπούλου.
Με αυτά τα δεδομένα η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί σε κυβερνητικό αδιέξοδο, όταν θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Παρά την πολιτική πρωτοκαθεδρία της Νέας Δημοκρατίας, το ενδεχόμενο διασφάλισης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, με τα σημερινά δεδομένα, είναι πολύ δύσκολο. Εκτός εάν καταφέρει να κάνει άλματα πιο γρήγορα από τη συσσωρευμένη φθορά της πολυετούς διακυβέρνησης, κάτι που φαντάζει σχεδόν αδύνατο με βάση τη σημερινή εικόνα της. Δεν αποκλείεται, βεβαίως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μπει τελικά στον πειρασμό να «πειράξει» τον εκλογικό νόμο, με στόχο να κατεβάσει το ποσοστό της αυτοδυναμίας, εφόσον δει ότι θα μπορεί να το φτάσει. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει από τώρα να προετοιμάσει το έδαφος και να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις για αναζήτηση κυβερνητικού εταίρου.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 19-20.04.2025
