Γράφει
Σοφία Χριστοφορίδου
Στην αρχή όλοι συμφώνησαν η ΔΕΘ να μεταφερθεί εκτός Κέντρου. Και όταν λέμε όλοι εννοούμε κυβέρνηση, βουλευτές, αυτοδιοίκηση, Επιμελητήρια. Στη συνέχεια, οι ίδιοι φορείς (και εν πολλοίς τα ίδια πρόσωπα) αποφάσισαν ότι ένα νέο εκθεσιακό κέντρο θα ήταν φαραωνικό έργο και... «δεν μας έπαιρνε» οικονομικά. Η χώρα βρισκόταν ήδη στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, λεφτά δεν υπήρχαν και έπρεπε να πάμε σε ένα μαζεμένο, και άρα εφικτό, έργο. Η κρίση πέρασε, το έργο μεγάλωσε σε τετραγωνικά και τριπλασιάστηκε σε προϋπολογισμό, αλλά 12 χρόνια μετά παραμένει επί χάρτου. Ενώ, όμως, το 2013 το έργο προσαρμόστηκε στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης, το 2025 μοιάζει αδιανόητο το να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κλιματικής κρίσης.
Οι φωνές της κοινωνίας των πολιτών που αντιδρούσαν στην υπερβολική δόμηση του τελευταίου μεγάλου αδόμητου χώρου στο Κέντρο, έπεφταν στο κενό όλα αυτά τα χρόνια. Η απαίτηση για Μητροπολιτικό Πάρκο στην πόλη με το ελάχιστο πράσινο, ακουγόταν σε κάποιους εξωπραγματική. Τα μεγάλα πάρκα στα κέντρα των πόλεων τα θαυμάζουμε, όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, αλλά εμείς χαμηλώσαμε τον πήχη των προσδοκιών μας, σαν να πειστήκαμε ότι «αυτά δεν είναι για εμάς».
Μετά από την πίεση που άσκησε ο δήμος Θεσσαλονίκης φτάσαμε στα 100 στρέμματα που θα μείνουν για πάρκο. Αν και πολύ φοβάμαι ότι θα μετράμε τα παρτέρια με τους πανσέδες για πράσινο, η παρέμβαση του δήμου έδειξε ότι το σχέδιο ανάπλασης δεν είναι γραμμένο στις πλάκες του Μωυσή. Μπορεί να αλλάξει η αναλογία πρασίνου και δομημένου χώρου.
Η προ δεκαημέρου αναφορά του Υπερταμείου ότι το έργο μπορεί να κοστίσει τελικά 370 εκατ. ευρώ (παρότι προσώρας ανέκρουσε πρήμναν, όπως θα διαβάσετε στο σχετικό ρεπορτάζ της «ΜτΚ») ανέδειξε μία ενδιαφέρουσα πτυχή της υπόθεσης. Προκειμένου να «βγουν τα μαθηματικά» του ιδιώτη επενδυτή, είναι υπό συζήτηση ακόμα και η περεταίρω μείωση του δομημένου χώρου.
Μένει να απαντηθεί το πώς θα λήξει αυτό το παζάρι. Τι θα γίνει, αν μειωθούν τα τετραγωνικά του εκθεσιακού και του συνεδριακού κέντρου και μείνουν άθικτα αυτά από τα οποία κερδίζει ο ιδιώτης (πάρκινγκ, bussiness center, ξενοδοχείο); Θα εξακολουθεί η πόλη να στηρίζει ένα έργο που χρηματοδοτεί αδρά το δημόσιο, αν εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα του ιδιώτη; Ας αναλογιστούν οι φορείς της Θεσσαλονίκης τα συμφέροντα της πόλης. Και ας ακούσουν επιτέλους και τη φωνή των πολιτών.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 16.03.2025