Αντιστρέφω το γνωστό δόγμα πως «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», ακούγοντας τον πρωθυπουργό στη συνέντευξή του για το δυστύχημα των Τεμπών. Εμφανίστηκε να παίζει άμυνα, να αναθεωρεί αρχικές του βεβαιότητες και, το κυριότερο, να αποστασιοποιείται από συμπεριφορές υπουργών του. Αιτία αυτής της ριζικής στροφής ήταν οι μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα με αφορμή το γνωστό ηχητικό υλικό από την τραγωδία με τους 57 νεκρούς. Φαίνεται πως η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από τη μαζικότητα αυτών των εκδηλώσεων, αν και δεν θα έπρεπε. Όποιος παρακολουθούσε το διαδίκτυο έβλεπε πως το θέμα κυριαρχούσε, κάτι που προμήνυε γι’ αυτό που συνέβη. Στην εποχή μας τέτοιοι αιφνιδιασμοί δεν δικαιολογούνται ούτε συγχωρούνται.
Ο πρωθυπουργός θέλησε να εκτονώσει την κατάσταση, να χαμηλώσει τους τόνους, απευθυνόμενος πρωτίστως σε αυτούς που πήγαν στις συγκεντρώσεις χωρίς αντιπολιτευτική διάθεση. Που συμμετείχαν, για να δείξουν πως για αυτούς η πληγή δεν έκλεισε, και απαιτούν πλήρη διαλεύκανση των αιτιών του δυστυχήματος. Εννοείται πως, από την άλλη πλευρά, όσοι πήγαν με αντιπολιτευτική διάθεση ό,τι και να έλεγε ο Κ. Μητσοτάκης δεν υπήρχε περίπτωση να τους κάνει να αλλάξουν γνώμη. Μπορούσε όμως με μία αυτοκριτική, μετριοπαθή συνέντευξη να απευθυνθεί στην πρώτη κατηγορία των πολιτών και λίαν προσεχώς θα φανεί, αν τα κατάφερε.
Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός πως η δικογραφία παραμένει μυστική -και έτσι πρέπει- και ο καθένας μπορεί να εξυφαίνει το πιο νοσηρό ή συνωμοσιολογικό σενάριο. Ο εφέτης ανακριτής έχει μπροστά του συγκεντρωμένο σχεδόν όλο το υλικό και περιμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το ποινικό διά ταύτα. Όσο αργεί αυτή η στιγμή -και δικαιολογημένα αργεί, όπως παραδέχονται και οι συγγενείς των θυμάτων- τόσο η πολιτική εκμετάλλευση εντείνεται, κάτι το αναμενόμενο, καθώς έτσι παίζεται το πολιτικό παιχνίδι στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν εμπλακεί σε μία κατάσταση από την οποία δεν υπάρχει περίπτωση να βγουν αλώβητοι. Το ζητούμενο γι’ αυτούς είναι το μέγεθος της πολιτικής ζημίας που θα κληθούν να πληρώσουν και αυτό το έχει αντιληφθεί ο πρωθυπουργός και τηρεί αποστάσεις όχι μόνον από αρχικές τοποθετήσεις του, αλλά και από συνεργάτες του για τον τρόπο που χειρίστηκαν και χειρίζονται το πρόβλημα.
Η αντιπολίτευση -όπως κάθε αντιπολίτευση- κάνει τη δουλειά της. Προσπαθεί να φθείρει την κυβέρνηση και κυρίως το ισχυρό χαρτί της, τον πρωθυπουργό, εκμεταλλευόμενη όλα όσα ανέφερα παραπάνω. Μάλιστα, τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς, υπό το κράτος του ενθουσιασμού για τη μαζικότητα των συγκεντρώσεων, έφτασαν στο σημείο να μιλήσουν και για τη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου που θα διεκδικήσει τη νίκη στις εκλογές. Κάτι υπερβολικό, με δεδομένες τις επιφυλάξεις του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Εντάξει, πάνω στον ενθουσιασμό μπορεί να λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω. Τα έχει αυτά η πολιτική, ιδίως των μικρών κομμάτων.
Ποια θα είναι η συνέχεια; Θα συνεχίσουν να εμφανίζονται νέα στοιχεία -με ή χωρίς εισαγωγικά- από τους τεχνικούς συμβούλους των οικογενειών; Μήπως θα καταλαγιάσει το ζήτημα, για να κορυφωθεί στην επέτειο των δύο ετών από το τραγικό συμβάν; Τώρα η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός γνωρίζουν. Συνεπώς δεν δικαιολογούνται αιφνιδιασμοί και αστοχίες.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 02.02.2025