Η εφαρμογή «evivlio» μετρά πάνω από 30.000 λήψεις - Πώς να «ακούσετε» λογοτεχνικά βιβλία
«Βασιζόμενοι στην πρωτοβουλία του Κ. Πιερρακάκη, δεσμευόμαστε να την εμπλουτίζουμε συνέχεια ενώ συγχρόνως σύντομα και τα λογοτεχνικά βιβλία»
Βρέθηκε τυχαία σε μία κουβέντα σχετική με τη μετανάστευση από τον Βόρειο Έβρο και έμαθε ότι ένα χωριό στο Τριεθνές, στα σύνορα δηλαδή της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, ονομαζόταν παλιά «χωριό χωρίς γονείς». Αυτό της κίνησε την περιέργεια και της έδωσε την έμπνευση και τη δύναμη να αποτυπώσει μία ακόμη αληθινή ιστορία. Έτσι, γεννήθηκε το νέο μυθιστόρημα της Στέλλας Καλλέ με τίτλο «Το σ’ αγαπώ που δεν είπα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Έξη».
Το βιβλίο παρακολουθεί την ιστορία μίας γυναίκας, της Αθηνάς, ένα «ανεπιθύμητο» παιδί μίας οικογένειας. Μεγαλωμένη χωρίς αγάπη η ίδια ακολούθησε τη μοίρα των αδερφάδων της και, αντί να σπουδάσει, παντρεύτηκε νωρίς με «τον πρώτο που χτύπησε την πόρτα» για να κάνει πρόταση στη μητέρα της, η οποία ήταν χήρα και συνήθιζε να λέει λόγω φτώχιας «όποιος χτυπήσει αυτή την πόρτα για να σας ζητήσει σε γάμο θα σας δώσω». Η ζωή της κύλησε όπως ξεκίνησε: χωρίς έρωτα με έναν σύζυγο που χαρτόπαιζε και έφυγε νωρίς από τη ζωή, αφήνοντάς τη μόνη με τρία παιδιά. Άμαθη από αγάπη η ίδια δεν έμαθε ούτε και αυτή να την εκφράζει. «Νομίζω ότι τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας είναι καθοριστικά στη συναισθηματική μας ανάπτυξη. Ή τουλάχιστον ήταν στο παρελθόν, καθώς στα δικά μας χρόνια υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με τη βοήθεια ψυχολογικής υποστήριξης προσπαθούν να αναγνωρίσουν τις πληγές τους και να τις επουλώσουν, ώστε να μην επαναλάβουν το ίδιο μοτίβο στη δική τους ζωή. Παραμένει ωστόσο ένα δύσκολο ζήτημα», λέει στη «ΜτΚ» η συγγραφέας.
Η ίδια θεωρεί ότι υπάρχουν πολλές αναλογίες της ηρωίδας της με τη σύγχρονη γυναίκα. «Παρά το γεγονός ότι η Αθηνά είναι μία δυναμική γυναίκα, είναι εγκλωβισμένη σε μία καθόλα πατριαρχική κοινωνία. Η Αθηνά, όπως και πολλές γυναίκες του σήμερα, δυσκολεύεται να φύγει από έναν γάμο για να μη στιγματιστεί, ανέχεται την κακοποίηση, δουλεύει ασταμάτητα για να προσφέρει στα παιδιά της πληθώρα υλικών αγαθών, βιώνει απώλειες, απόρριψη, αποκλεισμό. Πόσο μακριά είναι η σύγχρονη γυναίκα από αυτό άραγε;», αναρωτιέται η Στέλλα Καλλέ.
Κάθε πόλη και μία ιστορία
Ο δρόμος της ηρωίδας ήταν μακρύς: Από τον Έβρο στη Λαμία, στη Στουτγάρδη, στην Αλεξανδρούπολη. Κάθε πόλη και μία ιστορία. Στο φόντο της ιστορίας της ξετυλίγονται πολλά κομμάτια της σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας, όπως η μετανάστευση, η μεταπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ του ’81 κ.ά. Για να αποδοθεί όλο αυτό η συγγραφέας χρειάστηκε να κάνει ιδιαίτερη μελέτη. «Η αλήθεια είναι ότι κάνω μεγάλη έρευνα καθώς γράφω ένα βιβλίο. Είναι καθαρά θέμα σεβασμού προς τους αναγνώστες. Το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο οφείλει να είναι μέρος της ιστορίας, γιατί αλλιώς η ιστορία είναι απογυμνωμένη από το πραγματικό περιβάλλον της. Η ιστορία της Αθηνάς, είναι μία αληθινή ιστορία. Είχα λοιπόν τη βασική μαγιά και πάνω σε αυτή βασίστηκα και ανακάλυψα τα υπόλοιπα με αρκετή έρευνα σε συνδυασμό με πολλές προφορικές μαρτυρίες».
Στο βιβλίο αναφέρεται συγκεκριμένα και συχνά σε μία ιδιαίτερη καταγωγή, την αρβανίτικη. «Έλκω ένα μέρος της καταγωγής μου από τους αρβανίτες της Ανατολικής Θράκης. Η μητρική γλώσσα της προγιαγιάς μου και της γιαγιάς μου ήταν τα αρβανίτικα και τα άκουγα συχνά όταν ήμουν μικρή χωρίς να μπορώ να τα καταλάβω. Ωστόσο, ποτέ μου δεν αναρωτήθηκα γιατί είναι διαφορετικά από τη γλώσσα που μιλάω, ήταν πάντα ένα μέρος της ζωής μας, μία κληρονομιά θα μπορούσα να πω. Γράφοντας το βιβλίο έμαθα ότι στην αρβανίτικη γλώσσα δεν υπάρχουν οι λέξεις ‘σ’ αγαπώ’ και ‘συγνώμη’ και αυτό ίσως δικαιολογεί κατά κάποιον τρόπο τις πράξεις της ηρωίδας μου», τονίζει.
Ο Έβρος για εκείνη σηματοδοτεί πολλά: «Ο Έβρος είναι για μένα η πηγή της δύναμής μου. Αποτελεί έμπνευση στα βιβλία μου, νοσταλγία στην καθημερινή μου ζωή, ξεγνοιασιά όταν τον επισκέπτομαι. Αυτή η ελευθερία που προσφέρει στο μάτι η απεραντοσύνη του καταπράσινου κάμπου είναι για μένα βάλσαμο», επισημαίνει.
Όσο για τα σχέδιά της ως προς τη συγγραφή; Δεν φαίνεται να σταματούν εδώ, αφού υπάρχουν και άλλα πολλά κείμενα στο συρτάρι. «Το επόμενο βιβλίο πραγματεύεται έναν ξεριζωμό για τον οποίο από όσο ξέρω δεν υπάρχουν αντίστοιχες λογοτεχνικές αναφορές», καταλήγει η Στέλλα Καλλέ.
Η συγγραφέας έχει σπουδάσει Αρχαιολογία, Παιδαγωγική, είναι διδάκτορας της Διδακτικής της ιστορίας και εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Μιλάει πέντε ξένες γλώσσες και ασχολείται με την κεραμική. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο της.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 23.03.2025
