Χαλκιδική: Αργοπεθαίνει η μελισσοκομία

Αναστολή προστίμων για ένα μήνα μέχρι την εκδίκαση της δεύτερης φάσης αποφάσισε το δικαστήριο κατά τη συζήτηση της προσωρινής διαταγής για την αναστολή του προστίμου ύψους 300 ευρώ έκαστο. Θυμίζουμε ότι τα μέλη του Μελισσοκομικού Συλλόγου Χαλκιδικής έχουν προσφύγει κατά των αποφάσεων που βεβαίωσε σε βάρος τους το δασαρχείο Πολυγύρου.

Ενώπιον του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης βρέθηκαν δεκάδες μελισσοκόμοι που έρχονται αντιμέτωποι με εξοντωτικά πρόστιμα για παράνομες τοποθετήσεις κυψελών σε δασικές εκτάσεις, πλησίον δρόμων και άλλα σημεία που απαγορεύει, σύμφωνα με το δασαρχείο, η νομοθεσία.

Οι μελισσοκόμοι δηλώνουν κατηγορηματικά ότι θα συνεχίζουν τον αγώνα τους. Την ίδια στιγμή ο δικηγόρος των μελισσοκόμων Εμμανουήλ Σπανός, άφησε να εννοηθεί ότι το Δασαρχείο είναι αναρμόδιο να επιβάλλει αυτά τα πρόστιμα που δεν αιτιολογούν την παράβαση.

Στους κύκλους του Μελισσοκομικού Συλλόγου Χαλκιδικής επικρατεί αισιοδοξία για την έκβαση και των τριών φάσεων εκδίκασης της υπόθεσης, αφού στην επόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου θα συζητηθεί η αναστολή του προστίμου και σε τρίτη φάση η προσφυγή που έχουν καταθέσει οι μελισσοκόμοι.

Κέρδος μηδέν και παράνομες ελληνοποιήσεις

Η μελισσοκομία, ένας από τους πιο σημαντικούς και ευαίσθητους τομείς στη Χαλκιδική, που καλύπτει το 1/3 της συνολικής παραγωγής της χώρας, αντιμετωπίζει συνεχείς προκλήσεις.

Οι επιδοτήσεις μηδαμινές και οι κρατικές ενισχύσεις ανύπαρκτες εδώ και χρόνια. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες, που πλέον έχουν γίνει πιο συχνές και απρόβλεπτες λόγω της κλιματικής αλλαγής, επηρεάζουν άμεσα την παραγωγή μελιού, μειώνοντας την απόδοση των κυψελών και αυξάνοντας το κόστος συντήρησης. Την ίδια στιγμή, οι παράνομες ελληνοποιήσεις δίνουν τη χαριστική βολή οδηγώντας σε παραίτηση ολοένα και περισσότερους επαγγελματίες.

Οι μελισσοκόμοι αναφέρουν ως χειρότερες χρονιές των τελευταίων ετών, το 2023 και το 2024 με την παραγωγή να έχει μειωθεί κατά 60% σε σύγκριση με άλλες χρονιές και με μεγάλες απώλειες σε κεφάλαιο.

Ο Γιώργος Βρασταμνός, μελισσοκόμος από τη Νικήτη, εκπρόσωπος του νομού στην Ομοσπονδία Βορείου Ελλάδος και αντιπρόεδρος του Επαγγελματικού Συλλόγου Χαλκιδικής δήλωσε αναφορικά με την παραγωγή των προηγούμενων χρόνων: «Η χρονιά του 2023 ήταν πρωτόγνωρη για τη μελισσοκομία, είχαμε 60% μείωση όσον αφορά τη παραγωγή μελιού. Το θεωρήσαμε φυσιολογικό, καθώς σε όλες τις δουλειές θα υπάρξουν κάποιες ατυχίες. Το 2024 ήρθε να επιδεινώσει τη κατάσταση η εκτεταμένη ανομβρία και η ξηρασία που υπήρχε σε όλο τον ελλαδικό χώρο, από τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη, μη μπορώντας έτσι να μεταφέρουμε τα μελίσσια μας σε ένα πιο κατάλληλο περιβάλλον, αφού ουσιαστικά δεν υπήρχε! Έτσι, πέσαμε και πέρσι γύρω στο 50-60% στη παραγωγή μελιού, σε συνδυασμό και με το χάσιμο του κεφαλαίου, αφού την περσινή χρονιά η γύρη ήταν άφαντη για τις μέλισσες. Φέτος, η παραγωγή μελιού ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Δεν υπήρχαν λουλούδια και έτσι δεν υπήρχε νέκταρ για τις μέλισσες».

Για τη φετινή χρονιά, ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία, γιατί το τελευταίο τρίμηνο έχει βρέξει αρκετές φορές και η άνοιξη φαίνεται ήδη εύφορη! Ας ελπίσουμε ότι θα είναι η χρονιά που θα μας ανταμείψει για τα προηγούμενα 2 δύσκολα χρόνια».

Όσον αφορά το τι πραγματικά μένει στην τσέπη του παραγωγού, ο κ. Βρασταμινός απαντά με παράδειγμα: «Όταν ακόμη είχαμε δραχμές το μέλι άγγιζε το χιλιάρικο, δηλαδή τα 3 ευρώ. Μετά από 25 χρόνια που αλλάξαμε νόμισμα το μέλι μάξιμουμ να φθάσει τα 4,20 ευρώ το κιλό. Τα 30 λεπτά στα τόσα χρόνια είναι ένα μηδαμινό ποσό και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι δεν βγαίνει πλέον πλούσια παραγωγή, όπως συνέβαινε τα παλαιότερα χρόνια που με λιγότερο κόστος βγάζαμε 500-600 δοχεία».

Και συνεχίζει εξηγώντας στον κάθε αγοραστή: «Ο εκάστοτε Έλληνας που αγοράζει από τον παραγωγό το καλύτερο μέλι με 4,20€, το αντίστοιχο μέλι του κιλού, όταν είναι εισαγωγής θα το πάρει στο 1€. Οπότε έχουμε απευθείας με 5,20€ δυο κιλά μέλι που αν το διαιρέσουμε με το 2 βγαίνει ανταγωνιστικό στο ράφι με 2,75», υπογραμμίζοντας την ίδια ώρα ότι στο εξωτερικό δεν έχουν να “παλέψουν” με τα τεράστια κόστη παραγωγής.

Τα ίδια ανέφερε μεταξύ άλλων και ο έμπειρος μελισσοκόμος από το Γομάτι του δήμου Αριστοτέλη, Χριστόδουλος Γιουβανάκης, ο οποίος είναι μελισσοκόμος από τον παππού και τον πατέρα του. «Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες, η ξηρασία που υπήρχε το 2024 μείωσαν κατακόρυφα την παραγωγή. Από την άλλη οι εκτεταμένες μετακινήσεις για να βρούμε το μέλι, μας ωθούσαν σε απελπισία, αφού τα κόστη που είχαμε να διαχειριστούμε ήταν δυσβάσταχτα. Και όλο αυτό στη τελική δεν έφερε μεγάλη παραγωγή, γιατί το φθινόπωρο που η σούσουρα στα μέρη μας ευδοκιμεί, δεν ήταν ευνοϊκή ώστε τα μελίσσια να μπορέσουν να αποδώσουν. Ήταν αποδεδειγμένα μια πολύ δύσκολη χρονιά η περσινή, δυστυχώς», τονίζει.

Και ο κ. Γιοβανάκης εμφανώς προβληματισμένος ανησυχεί για τις ελληνοποιήσεις: «Έρχονται μεγάλες ποσότητες μέλι από διάφορα κράτη, με αποτέλεσμα το δικό μας μέλι να διακινείται στην αγορά πιο κάτω από την αξία του. Τα κόστη είναι μεγάλα και τα χρήματα που μας δίνουν είναι πολύ λίγα, γιατί βρίσκουν φθηνότερα μέλια τα οποία είναι σίγουρα κατώτερης ποιότητας από τα δικά μας, μιας και ο τόπος μας, η γη μας είναι πλούσια σε αρώματα και γεύσεις, και έτσι καθιστούν τα μέλια μας μοναδικά», αναφέρει εφιστώντας την προσοχή των καταναλωτών.

Οι μελισσοκόμοι αναφερόμενοι στο ντόπιο μέλι μιλούν για θησαυρό της Χαλκιδικιώτικης γης που πάση θυσία να προστατευτεί.

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 23.03.2025