Βρούτσης: «Πάνω από 400 σωματεία έχουν γραφτεί στο e-kouros που άνοιξε σήμερα»
«Είναι προνόμιο στην Ελλάδα να έχουμε τέτοιο εργαλείο», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού
- Newsroom
Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του μικρού ήρωα της ΕΟΚΑ Δημητράκη Δημητριάδη και σήμερα συναντήθηκε με τον αδελφό του στη Λάρνακα ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν και άλλα μέλη της οικογένειας Δημητριάδη. Κατά την συνάντηση, ο Επίτροπος Προεδρίας ενημέρωσε την οικογένεια ότι έχουν ολοκληρωθεί οι επιστημονικές διαδικασίες και ως αποτέλεσμα, έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά του μικρού ήρωα Δημητράκη Δημητριάδη. Τα οστά που ανήκαν σε μικρό παιδί είχαν εντοπιστεί στις 30.10.21, σε πολλαπλό χώρο ταφής στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού. Ο Επίτροπος ανέφερε στην οικογένεια ότι τα ταυτοποιημένα οστά του συγγενή τους βρίσκονται στο ανθρωπολογικό εργαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Έγκωμη, όπου η οικογένεια μπορεί να τύχει λεπτομερούς ενημέρωσης από τους επιστήμονες που έλαβαν μέρος στις διαδικασίες και θα έχει την ευκαιρία για πρώτη φορά, μετά από τόσες δεκαετίες να δει τα οστά του μικρού Δημητράκη. Ο Επίτροπος διαβεβαίωσε, για ακόμα μια φορά, την οικογένεια ότι η πολιτεία και ο ίδιος θα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αναγνωριστεί και τιμηθεί η θυσία του ήρωα και να δημιουργηθεί δικός του χώρος ταφής όπου θα τιμάται η μνήμη του όπως και το αίτημα της οικογένειας.
Μόλις επτά χρονών
Ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο μικρός ήρωας όπως έμεινε στην ιστορία, ήταν μόλις επτά χρονών, μαθητής στη Β΄ τάξη του δημοτικού σχολείου, όταν τον πυροβόλησε Άγγλος στρατιώτης κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Οι γονείς του ήταν χωρισμένοι, η μητέρα του έφυγε για την Αγγλία και ο Δημητράκης ζούσε με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ και πουλούσε λουλούδια, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην. Ήταν η εποχή που πολλά παιδάκια στη Λάρνακα, που ήταν μια μικρή πόλη τότε, παρέλαυναν και φώναζαν συνθήματα της ΕΟΚΑ κατά των Βρετανών.
Μέσα σε αυτές τις ταραχώδεις εποχές, μεγάλωνε στη Λάρνακα και ένας επτάχρονος, ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο οποίος έμελλε να είναι ο νεαρότερος πεσόντας στον Αγώνα του 1955- 59. Ένα σεμνό μνημείο στο Δημοτικό Σχολείο Καλογερά και ένα ποίημα που του αφιέρωσε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, είναι τα μόνα στοιχεία που παραπέμπουν στη θυσία του επτάχρονου Δημητράκη.
Σύμφωνα με τον αδερφό του Λάκη Δημητριάδη, το 1956 φοιτούσαν αυτός στην Γ΄ τάξη και ο Δημητράκης στη Β΄ τάξη, του Δημοτικού Σχολείου Καλογερά. Εκείνη τη μέρα, στις 14 Μαρτίου 1956 σχόλασε πρώτος και πήγε στο σπίτι τους, καθώς ο μικρότερος αδελφός του θα σχόλαγε αργότερα. Ωστόσο, ο Δημητράκης όταν σχόλασε δεν πήγε σπίτι αλλά επέλεξε να πάει στη διαδήλωση κατά των Άγγλων, που θα οργάνωναν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές των σχολείων της Λάρνακας, κατά των Βρετανών.
Γύρω στις 3 το απόγευμα η διαδήλωση των μαθητών της Λάρνακας βρισκόταν στην κορύφωση της με τους μαθητές να πετροβολούν τους Βρετανούς και αυτοί να απαντούν με κυνηγητό και ξυλοκόπημα στους δρόμους του κέντρου της πόλης. Σε ένα δρομάκι κοντά στον Άγιο Λάζαρο, ένας Βρετανός στρατιώτης, πρόσεξε τρεις μαθητές, που πετροβολούσαν τη βρετανική περίπολο. Σημάδεψε και έριξε στα παιδιά, αλλά εκείνα πρόλαβαν και έσκυψαν. Έριξε και δεύτερη φορά αλλά και πάλι οι μαθητές πρόλαβαν και καλύφθηκαν. Τότε, ο πιο μικρός από τους μαθητές ανασήκωσε το μικρό του ανάστημα και προσπάθησε να δώσει τις πέτρες που κρατούσε στους άλλους δυο, να τις ρίξουν στους Άγγλους.
Στον τρίτο πυροβολισμό ο μικρός μαθητής έπεσε κάτω. «Εσκοτώσαν το μωρό», ακούστηκε η κραυγή και από στόμα σε στόμα ακούστηκε σε όλη τη Λάρνακα και πάγωσε η πόλη, αφηγείται ο κ. Λάκης. Κάποιοι άρπαξαν το παιδί και έτρεξαν να το πάρουν στο νοσοκομείο, μα ήταν πια αργά. Στο σημείο που σκότωσαν τον Δημητράκη οι Βρετανοί, έμειναν σημάδια του εγκλήματος, τα αίματα και η μαθητική του τσάντα, όπως έπεσε και εκείνη μαζί του μετά τον πυροβολισμό. Στις 15 Μαρτίου 1956, μια λαοθάλασσα από Λαρνακείς, λυπημένη αλλά και οργισμένη, αποχαιρέτησε τον μικρό Δημητράκη.
Για τον μικρό ήρωα της Λάρνακας, τον πιο μικρό ήρωα του Αγώνα της ΕΟΚΑ, έγραψε στίχους και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο οποίος απαγχονίστηκε στις 18 Μαρτίου 1958, δύο χρόνια ακριβώς μετά την θυσία του επτάχρονου αγωνιστή.
