Ο Μίνως Μάτσας για πρώτη φορά «από κοντά» στη Θεσσαλονίκη

Το πρώτο του live στη Θεσσαλονίκη ετοιμάζει ο Μίνως Μάτσας, ο οποίος πλέον φεύγει από τα παρασκήνια και ανεβαίνει στη σκηνή μετά από 30 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας.

Χωρίς άγχος αλλά με τεράστια χαρά ο συνθέτης θα παρουσιάσει τραγούδια δικά του αλλά και κλασικά κι αγαπημένα κομμάτια σε μία συγκινητική βραδιά για πρώτη φορά «Από κοντά».

Στο πλευρό του οι ερμηνευτές Κώστας Τριανταφυλλίδης και Δήμητρα Μωραΐτη. «Πάντα επιλέγω τα κομμάτια που αγαπάω πιο πολύ εκείνη την περίοδο και σίγουρα και κάποια τραγούδια άλλων συνθετών που με έχουν εμπνεύσει», εξηγεί ο ίδιος στη «ΜτΚ».

Το πρόγραμμα αποτελείται από πειραγμένα ρεμπέτικα αλλά και μουσική Fado, Tango και Blues. «Πρόκειται για τραγούδια της ίδιας εποχής και ήθελα να δείξω το πως έχουν μία αλήθεια και μια διαχρονικότητα, επειδή έχουν γεννηθεί σε συνθήκες πίεσης, δυστυχίας, χαράς κ.λπ. Δείχνουν, μεταξύ άλλων, το πόσο ενώνει τους ανθρώπους η μουσική ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου και γλώσσας, που είναι πολύ βασικό. Τουλάχιστον να βρούμε και κάτι να μας ενώνει», σημειώνει ο συνθέτης.

Νιώθει συγκινημένος χωρίς άγχος αλλά με χαρά και ανυπομονησία για το πρώτο του live στη Θεσσαλονίκη, γιατί ήταν κάτι που ήθελε χρόνια να κάνει. Η παράσταση τιτλοφορείται «Από κοντά» γιατί έτσι θα τον δει για πρώτη φορά το κοινό της Θεσσαλονίκης. «Το live είναι έκθεση πρώτου βαθμού, το ξεκίνησα πριν μερικά χρόνια και μου άρεσε πολύ. Είναι πολύ δύσκολο καταρχάς, αλλά σου προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση, γιατί έχεις επαφή με τους ανθρώπους που έρχονται να σε δουν. Εμένα μόνο με άκουγαν ως τώρα. Πλέον έχω μία επαφή με αυτούς που έρχονται».

Τις ζωντανές εμφανίσεις τις ξεκίνησε στην Αθήνα πριν τρία χρόνια, ακριβώς μετά την καραντίνα. «Ένιωσα την ανάγκη να έρθω σε επαφή με τους ανθρώπους και είπα ή τώρα ή ποτέ. Τόσα χρόνια δεν ένιωθα την ανάγκη να με βλέπει ο κόσμος, αλλά έχει άλλη γλύκα το να τελειώνεις και να έρχονται άνθρωποι και να σου μιλάνε. Και κυρίως το μοίρασμα είναι πολύ συγκινητικό. Το να μοιράζεσαι εκείνη την ώρα αυτό που έχεις κάνει με τόσο κόπο. Άλλωστε γι’ αυτό έκανα μουσική εξ αρχής, για την επικοινωνία με τους άλλους. Από την άλλη και το να παίζεις με φοβερούς μουσικούς σε κάνει καλύτερο μουσικό», τονίζει.

Για τον ίδιο η ενασχόληση με τη μουσική ήταν μονόδρομος. Γεννημένος μέσα στη δισκογραφία, ως μέλος της ιστορικής δισκογραφικής οικογένειας της MINOS EMI, οι άνθρωποι με τους οποίους μεγάλωσε ήταν θαυμαστοί στα μάτια του και σαν παιδί ήθελε να γίνει σαν και γι’ αυτούς. Όπως λέει χαρακτηριστικά «έβλεπα μεγάλες προσωπικότητες, συνθέτες, τεχνικούς, τραγουδιστές και υπήρχε ένα πράγμα ζωντανό, που παλλόταν. Σαν παιδάκι αντί να πηγαίνω στο πάρκο, πήγαινα στο στούντιο. Θεώρησα όλον αυτόν τον κόσμο πάρα πολύ κοντινό σε μένα και γι' αυτό και τους αισθάνομαι σαν να είναι πιο συγγενείς από τους συγγενείς μου, διότι τους αγάπησα και ήθελα να γίνω σαν εκείνους. Προφανώς, έπρεπε να κάνω δύο και τρεις φορές παραπάνω δουλειά, λόγω της συγγένειάς μου με την δισκογραφική, αλλά αυτό μου βγήκε σε καλό, γιατί απ' την πρώτη στιγμή το έκανα σοβαρά αυτό, δεν ήταν παιχνίδι. Ένιωθα λοιπόν την ευθύνη ότι αφού είμαι σε ένα δικό μου περιβάλλον, πρέπει να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Δεν έχω κάνει τίποτα έτσι για να το κάνω, δεν έχω ‘σκορπίσει’ τίποτα έτσι για πλάκα. Θεωρώ ότι πρέπει να δώσω ‘καλό πράγμα’, όπως και ο χασάπης, ο μπακάλης κλπ. Δεν μπορώ να δώσω ‘δεύτερο’. Και νομίζω ότι αν δώσεις καλό πράγμα, ο κόσμος θα ξανάρθει», λέει χαρακτηριστικά.

Γενικώς, δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Έχει μερικούς ανθρώπους των οποίων την άποψη εμπιστεύεται, αλλά στο τέλος θα κάνει πάλι το δικό του. «Κάθε γνώμη έχει από πίσω της έναν κόσμο που μπορεί να είναι τελείως ξένος από τον δικό σου, οπότε δεν μπορεί να αρέσει και σε όλους», σημειώνει.

Σε ό,τι αφορά τη δισκογραφία σήμερα, ο συνθέτης τονίζει ότι αυτή η λέξη δεν υπάρχει πια. «Η λέξη προέρχεται από τον δίσκο και αυτό δεν υπάρχει πια, απλά», τονίζει και διευκρινίζει πως αυτό είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων με την τεχνολογία την οποία λατρεύει και σιχαίνεται ταυτόχρονα. «Προσφέρει πολλές ευκολίες, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος της υποδούλωσης», εξηγεί, σημειώνοντας πως αυτές τις… πολυτέλειες ούτε θα μπορούσε να τις φανταστεί την εποχή που ξεκινούσε.

Γράφει μεταξύ άλλων και πολλές «παραγγελίες», δηλαδή μουσική για σειρές, ταινίες και παραστάσεις. Μάλιστα, αυτήν την περίοδο υπογράφει τη μουσική στην παράσταση «Ανατροπές τη νύχτας», που έκανε πρεμιέρα την προηγούμενη εβδομάδα στο ΚΘΒΕ.

«Είναι πολύ πιο εύκολο να δέχεσαι μία παραγγελία για ένα έργο, από το να κάθεσαι μόνος σου και να γράφεις, γιατί ξέρεις που πρέπει να το πας. Είσαι μέσα σε ένα τερέν που έχει όρια, έχεις λυμένα όλα τα υπαρξιακά σου, δεν έχεις να ψάχνεις. Όταν είσαι μόνος σου με τον εαυτό σου και γράφεις, είσαι στο χάος», υπογραμμίζει και τονίζει πως βασικός στόχος είναι να εκφραστεί αληθινά. «Στην πορεία ενός καλλιτέχνη, νομίζω, καταλαβαίνει κανείς τι είναι γραμμένο με αλήθεια και τι όχι».

Για τον ίδιο η μουσική είναι σαν χάδι, έχει θεραπευτικές ιδιότητες. «Γενικά είμαι ήσυχος όσο υπάρχει μουσική», λέει χαρακτηριστικά και σκέφτεται πως το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να του συμβεί θα ήταν το να μην μπορεί να ακούει μουσική για κάποιο λόγο και να πρέπει να την φανταστεί. «Η αγάπη για τη μουσική για κάποιον δε μπορεί να είναι μόνο το να την φτιάχνει, αλλά και το να την ακούει. Από εκεί ξεκινάει. Η μουσική έχει μία συνολική επίδραση σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Έχει τελετουργικό χαρακτήρα και τρόπο επικοινωνίας. Νομίζω είναι στη φύση μας».

Πάντως ο ίδιος σπανίως ακούει τη δική του μουσική. Συνήθως ακούει τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που άκουγε όταν ήταν στην Αμερική, γιατί του αρέσουν και τους έχει συνηθίσει. Η άλλη… τέχνη που ασχολείται είναι αυτή της μαγειρικής και όπως του λένε οι άλλοι τουλάχιστον, μάλλον τα καταφέρνει καλά. Αποκαλύπτει, μάλιστα, πως έχει πολλές σπεσιαλιτέ και για παράδειγμα έδωσε ένα χειμερινό πιάτο που του βγαίνει φανταστικό, το βραστό με λαχανικά. Δηλώνει πολύ ανήσυχος για την γενικότερη πορεία του κόσμου, αλλά κάθε φορά, λέει, θα ζήσουμε με αυτό που έχουμε. «Ο καθένας από τη μεριά του, όσο μπορεί, ας κάνει αυτό που μπορεί καλύτερα και αυτό, νομίζω, θα βοηθήσει, όσο αντίξοες και να είναι οι συνθήκες, που είναι, δηλαδή, παγκοσμίως. Δεν γίνεται όμως να μην αισιοδοξείς, γιατί παλεύεις για το καλύτερο. Ο καθένας, όπως μπορεί από το μεριά του, αν το κάναμε όλοι αυτό, να ‘στε σίγουροι ότι θα ήταν όλα πολύ καλύτερα». Βρίσκει όμως ελπίδα στη νέα γενιά την οποία χαρακτηρίζει, χαρούμενη, απλή και απενοχοποιημένη. Τέλος, για το 2025 εύχεται υγεία και κυρίως τύχη, καθώς… «και στον Τιτανικό ήταν υγιέστατοι οι άνθρωποι».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Μίνως Μάτσας «Από Κοντά»

Principal Club Theater

Σάββατο 25 Ιανουαρίου στις 22:00

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19.01.2025