ΚΘΒΕ - «Όλα τα παιδιά του Θεού έχουν φτερά»: Μια θεατρική παράσταση με ελεύθερη είσοδο
Την Τρίτη 14 Ιανουαρίου στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Είναι η «Λίντα» της παραγωγής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Manolis/καρδιά σε τέσσερις χορδές» που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του μεγαλοφυούς και πρωτοπόρου μουσικού, συνθέτη και περφόρμερ Μανώλη Χιώτη.
Η Μαίρη Λίντα αποτελεί πια έναν ζωντανό θρύλο της ελληνικής μουσικής σκηνής, αφού υπήρξε σύντροφος του συνθέτη στη ζωή και τη σκηνή και αποτέλεσε ένα πρόσωπο καθοριστικής σημασίας τόσο στην καριέρα όσο και στον βίο του.
Για τη Δήμητρα Αντωνακούδη που υποδύεται τον ρόλο, όλο αυτό αποτελεί μια πολύ μεγάλη ευθύνη. «Είναι πάρα πολύ μεγάλες οι απαιτήσεις και το να τις φέρεις σε πέρας το νιώθεις ως ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Όμως η γραμμή της σκηνοθέτιδάς μας Ιόλης Ανδρεάδη ήταν να μην επιχειρήσουμε να αναμετρηθούμε με τους θρύλους, αλλά να προσπαθήσουμε μέσα από τη δική μας αλήθεια να συναντήσουμε την αλήθεια του ρόλου μας. Προσπαθούμε να αφηγηθούμε την ιστορία του χαρακτήρα μας για να φωτίσουμε, ουσιαστικά, την ιστορία του Μανώλη Χιώτη. Οπότε, η απεικόνιση δεν είναι τόσο ρεαλιστική, όσο αφηγηματική, έχει δηλαδή μια αποστασιοποίηση. Αφηγούμαστε την ιστορία στους θεατές και νομίζω πως στο τέλος κατορθώνουμε να την αποδώσουμε», λέει στο makthes.gr.
Για εκείνη ήταν δύσκολο να προσεγγίσει έναν τέτοιο χαρακτήρα. «Η Μαίρη Λίντα ήταν μια εξαιρετική καλλιτέχνης. Ακόμη τραγουδάμε τα τραγούδια που ερμήνευσε, την έχουμε ως εικόνα, τη βλέπουμε στις κινηματογραφικές ταινίες. Όλες οι ερμηνεύτριες τη θεωρούν μεγάλο σχολείο αφού έχει έναν δικό της τρόπο ερμηνείας. Μελέτησα πάρα πολύ τον τρόπο που φραζάρει, που χτυπάει τις νότες, που περνάει τα διαστήματα, πώς κάνει τα υπέροχα γυρίσματά της, πώς χρησιμοποιεί με μέτρο το βιμπράτο της. Τα τραγούδια του Χιώτη είναι εξαιρετικά, γιατί συνδύαζαν Ανατολή και Δύση, είχαν και το πιο λαϊκό στοιχείο, οπότε έπρεπε να βάλει λαϊκά γυρίσματα στη φωνή. Ταυτόχρονα ο Χιώτης έφερνε και τον λάτιν ήχο, οπότε η Λίντα έπρεπε να τα συνδυάσει στην ερμηνεία της και αυτά τα στοιχεία. Ήταν εξαιρετική περφόρμερ, χορεύτρια, είχε λάμψη, είχε εκφραστικότητα στον τρόπο που εννοούσε τα τραγούδια. Αυτό το βλέπω ως σχολείο, όχι μόνο για τον ρόλο, αλλά και για το τι θα πάρω αργότερα μαζί μου ως προίκα, ως εργαλείο στις αποσκευές μου και για επόμενους ρόλου ή και για επόμενα τραγούδια», τονίζει η κ. Αντωνακούδη.
Η ίδια δεν είναι μόνο ηθοποιός αλλά και τραγουδίστρια και έχει συνεργαστεί με πολύ γνωστούς και καταξιωμένους ομότεχνούς της όπως ο Βασίλης Λέκκας, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Μανώλης Μητσιάς, η Γιώτα Νέγκα, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ο Κώστας Μακεδόνας κ.α. Πώς εξηγεί ότι τα τελευταία χρόνια ανατρέχουμε ολοένα και περισσότερο σε σπουδαίες μορφές του τραγουδιού που άφησαν στο παρελθόν ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική μουσική σκηνή; «Νομίζω ότι έχουμε χάσει τον μύθο. Δεν υπάρχει στη ζωή μας, οπότε επιστρέφουμε σε κάτι που είτε είχε μύθο, είτε το μυθοποιούσε το περιβάλλον και η συνθήκη. Ένας άλλος πιθανός λόγος μπορεί να είναι γιατί τα σημερινά παιδιά δεν γνωρίζουν αυτούς τους καλλιτέχνες και αυτά τα τραγούδια και είναι πάρα πολύ σημαντικό να επιστρέψουμε σε αυτά, να τα συστήσουμε στους νέους και να τα θυμηθούν οι παλιοί. Κέρδος θα είναι αν καταφέρουμε να μυήσουμε έστω και λίγα από αυτά τα παιδιά στον θαυμαστό κόσμο της τέχνης», λέει μεταξύ άλλων.
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη η ίδια προσπάθησε να κατέβει στην Αθήνα λίγο πριν την καραντίνα, αλλά τελικά η υγειονομική κρίση την κράτησε εδώ. «Οι βλέψεις μου είναι κάποια στιγμή να κατεβώ. Έχω φίλους και συνεργάτες στην Αθήνα, οργανώνουμε πράγματα. Τώρα όμως αποφάσισα να επικεντρωθώ σε αυτή την παράσταση που αγαπώ πολύ. Υπάρχει όμως έντονα στο μυαλό μου ως προοπτική και θα το ήθελα πάρα πολύ, γιατί καλώς ή κακώς εκεί βρίσκεται το κέντρο της τέχνης μας. Από την άλλη ίσως και να μην πρέπει να θεοποιούμε πράγματα. Οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί και τα social media έχουν βοηθήσει πολύ τη δουλειά μας. Νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε και μια μέση λύση για να προωθούμε αυτό που κάνουμε και να βλέπουμε και τον εαυτό μας να εξελίσσεται, χωρίς απαραίτητα να εγκατασταθούμε στην Αθήνα. Μπορεί απλώς να υπάρχει μια επαφή, αλλά και συνεργασίες», επισημαίνει.
Η Δήμητρα Αντωνακούδη σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας ΑΠΘ, στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Προσκήνιο Γ. Ροντίδη και στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος. Έκανε μεταπτυχιακό στο Αρχαίο Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ενώ τώρα κάνει το δεύτερο μεταπτυχιακό της στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
