Ολυμπιακός - Άρης 2-1: Άντεξε ένα ημίχρονο (βίντεο)
Οι κιτρινόμαυροι, αν και προηγήθηκαν με 1-0, έμειναν με δέκα παίκτες στο 72' και «λύγισαν» στις καθυστερήσεις
Ο Άρης πήγε στο Καραισκάκης να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό χωρίς Χουάνκαρ, Φαμπιάνο, Μανού, Σίστο και Σαμόρα. Τουλάχιστον οι τρεις και μέχρι τέσσερις από αυτούς θα μπορούσαν να είναι βασικοί.
Στο ζέσταμα, χάνει τον Μάγιο και μετά από 15 αγωνιστικά λεπτά, ο Ουζουνίδης έχει δει μεγάλο μέρος του πλάνου του να πηγαίνει περίπατο, αφού χάνει και τον δεύτερο παίκτη της δεξιάς πλευράς, το Ντιαντί.
Πέρασε μάλλον απαρατήρητο, καθώς έγιναν πολλά σε αυτό το ματς. Ο Άρης προετοιμάστηκε να παίξει με δεξί μπακ τον Μάγιο και γουίνγκερ τον Ντιαντί, αναγκάστηκε να συνεχίσει με Μοντόγια και Σαβέριο και καθώς ο πρώτος αποβλήθηκε και ο δεύτερος τραυματίστηκε νωρίτερα, τελείωσε με μπακ τον Ροζ και γουίνγκερ τον Φετφατζίδη. Αθροιστικά, δηλαδή, το 30% της αποστολής και δύο από τα τρία «παράθυρα» για παρεμβάσεις από τον πάγκο, καταναλώθηκαν για να υπάρχει ισορροπία στα δεξιά του γηπέδου.
Είναι ήδη αρκετά για να καταδειχθεί η αντιξοότητα που έπρεπε να υπερκεράσει η ομάδα της Θεσσαλονίκης αλλά είχε κι άλλα, όπως το καταφανέστατο πέναλτι του Ροντινέι στον Νταρίντα που αγνόησαν διαιτητής και VAR.
Ο Μορόν με τον ορισμό του προσωπικού «σεντερφορίσιου» γκολ (ανάκτηση, πάσα και κίνηση, υποδοχή, ντρίπλα για δημιουργία χώρου και εκτέλεση) έστειλε το ματς στο 0-1 και σε όλους την αίσθηση ότι ο Άρης παρ΄όλα αυτά (κι αφού δυο φορές που χρειάστηκε, Κουέστα και Σουλεϊμάνοφ προστάτεψαν την εστία) είχε κόντρα σε όλα το μέταλλο να πάρει, όχι απλά αποτέλεσμα, αλλά νίκη στο Καραϊσκάκης. Έφυγε με άδεια χέρια γιατί -αφού δεν αρκούσαν τα προβλήματα και το πέναλτι που του αρνήθηκαν- έκανε και πλήρωσε για πολλοστή φορά φέτος προσωπικά λάθη.
Η εμπειρία του Μοντόγια είναι υπεραρκετή για να τον κάνει πιο προσεκτικό σε ένα μαρκάρισμα που τον εξέθεσε σε κίνδυνο δεύτερης κίτρινης κάρτας, σε χώρο του γηπέδου που αυτό ήταν ένα πολύ ακριβό τίμημα για να αναλάβει.
Η ποιότητα του Μόντσου είναι αντιστρόφως ανάλογη της κακής απόφασης να πασάρει (στον αδύναμο κρίκο του Σαββατιάτικου ματς Φρίντεκ) έτσι ώστε να γίνει διεκδικούμενη η μπάλα και τελικά ο Κωστούλας να κάνει το 2-1.
Και τέλος, αφού δυο φορές ο Ολυμπιακός σκόραρε με σέντρα στο βάθος και αριστερά της περιοχής και τα γκολ σωστά ακυρώθηκαν για διαφορετικές παραβάσεις, δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο από το να υπάρξουν σωστές τοποθετήσεις και μια στοιχειώδης αντίδραση ενός 30άρη στόπερ απέναντι σε έναν νεαρό επιθετικό, ώστε αυτός να μη μείνει ανενόχλητος μέσα στη μικρή περιοχή για να σκοράρει στο 7ο των καθυστερήσεων.
Εκ του αποτελέσματος διάβασα κριτική στον Ουζουνίδη που δεν αντικατέστησε τον Μοντόγια πριν τη δεύτερη κίτρινη. Αλλά με ποιόν; Με τον Φατόρε που δεν έχει πείσει ακόμη κανέναν ή με τον Ροζ που χρειάστηκε να το κάνει για ελάχιστα λεπτά και χρεώθηκε το σφάλμα να αφήσει αμαρκάριστο μπροστά στην εστία τον Κωστούλα;
Και σε ποιόν χρόνο, όταν σχεδόν όλες οι κινήσεις του έπρεπε να γίνουν για να αντικατασταθούν τραυματίες;
Ο Άρης έχασε ευκαιρία να ψαλιδίσει τη διαφορά από την τετράδα, αλλά είχε και θετικά στοιχεία πάνω στα οποία πρέπει να χτίσει.
Όπως ήρθαν τα πράγματα το ματς με τον ΠΑΟΚ στο Χαριλάου την Κυριακή μπορεί να τον ξαναβάλει σε απόσταση βολής από την τετράδα.
Είναι μια δύσκολη δουλειά, είναι και για τους δύο ματς αυτοσυντήρησης, για τον Άρη δυσκολότερο ακόμη με δεδομένα τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν για τον καταρτισμό ισορροπημένης ενδεκάδας (με τουλάχιστον επτά παίκτες αμφίβολους) αλλά αυτές είναι οι συνθήκες και υπό αυτές οφείλει να αγωνιστεί.
Στο τέλος της αγωνιστικής, ο Άρης ξέρει ότι έχασε μια ευκαιρία να πλησιάσει την τετράδα αλλά έρχεται άλλη μια άμεσα.
Αν τα «αποδυτήρια» (επιμένω να ισχυρίζομαι ότι οι δηλώσεις Ουζουνίδη, πρώτα απευθύνονται στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές και μετά στο υπόλοιπο ακροατήριο) έλαβαν το μήνυμα του προπονητή, αυτό που έρχεται είναι το ματς να το αποδείξουν. Στα μέσα του Γενάρη, άλλωστε, για κάποιους κάθε ευκαιρία ως το τέλος του μήνα μπορεί να είναι και η τελευταία.
Κλείνοντας δυο παρατηρήσεις για ζητήματα διοικητικής φύσης. Είναι αποτυχία του σχεδιασμού να μην υπάρχει προσθήκη παίκτη ενώ ήδη πέρασε η μισή μεταγραφική περίοδος. Και είναι υποτιμητική εικόνα για το κλαμπ, η (επαναλαμβανόμενη για πολλοστή φορά) παρουσία του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ στον πάγκο της ομάδας. Η θέση του Θόδωρου Καρυπίδη -και οποιουδήποτε προέδρου- δεν είναι στον αγωνιστικό χώρο, αλλά να έχει ήδη προσθέσει έναν - δυο παίκτες στο ρόστερ.
