Διψά ο κόσμος για κάτι μεγάλο που του λείπει

Αυτές τις γιορτές δεν ήταν μόνο τα καταστήματα της Θεσσαλονίκης κατάμεστα από κόσμο. Και εκεί που παρατηρήθηκε το αδιαχώρητο ήταν οι κινηματογράφοι για την ταινία «Υπάρχω» που αφορά τη ζωή του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη.

Προσωπικά, είδα αυτή την ταινία δύο φορές σε λίγες ημέρες. Δεν το συνηθίζω σε ταινία να επαναλαμβάνω την προβολή της σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το έκανα απολύτως συνειδητά διότι στην πρώτη προβολή ένιωσα ότι δεν χόρτασα αυτό που λέγεται κινηματογραφική έλξη. Πέρασαν τόσο γρήγορα τα 132 λεπτά της ταινίας, ήταν τόσο εκπληκτικές οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία που ακόμα και το ελλιπές σενάριο δεν μου κακοφάνηκε, όπως λογικά θα έπρεπε. Και τα τραγούδια-μύθος του μεγάλου Στέλιου ήθελα τόσο πολύ να τα ξανακούσω που η δεύτερη φορά ήταν επιβεβλημένη.

Το «Υπάρχω» είναι η ταινία της χρονιάς και ίσως της δεκαετίας. Και όπως Καζαντζίδης γεννιέται κάθε 100 χρόνια, όπως είπε ο μέγιστος Μάνος Χατζηδάκις, έτσι και μία τέτοια ταινία για τη ζωή ενός μεγάλου δεν βγαίνει συχνά στις αίθουσες.

Στην Ελλάδα είναι εμφανές το στίγμα μίας άλλης Ελλάδας των δεκαετιών του ’50,του ’60 και του ’70 που δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του σήμερα. Και αποδίδεται χωρίς συγκινησιακές φορτίσεις και θεοποιήσεις η προσωπικότητα του μεγαλύτερου λαϊκού τραγουδιστή.

Ο Στέλιος ήταν αυθεντικός, αληθινός, πατριώτης, γνήσιος λαϊκός και είχε την ηθική μίας λεβέντικης Ποντιακής γενιάς που ξεχώρισε. Ήταν ο τραγουδιστής του λαού που πονούσε, που δούλευε για το μεροκάματο σκληρά, του Έλληνα της ξενιτιάς. Ήταν ένας άνδρας με τους δικούς του κανόνες που αν ζούσε σήμερα θα γινόταν στόχος των υπέρμαχων της woke ατζέντας. Ήταν ταπεινός που δεν ξεχνούσε την καταγωγή του και δεν προσκυνούσε το χρήμα και τη δόξα.

Η ταινία τα έδωσε όλα αυτά με την φανταστική ερμηνεία του Χρήστου Μάστορα που του αξίζουν συγχαρητήρια. Δούλεψε πολύ τον ρόλο του και παίρνει άριστα.

Αναρωτήθηκα στο τέλος της ταινίας γιατί ξαφνικά μετά από 23 χρόνια από τον θάνατο του Στέλιου, έγινε μία τόσο καλή παραγωγή την ίδια περίοδο που τα τραγούδια του Στέλιου δεν ακούγονται στα ραδιόφωνα και η νεότερη γενιά τον αγνοεί.

Την απάντηση τη δίνει και σε αυτή την περίπτωση η ίδια η ζωή. Το ρεκόρ εισιτηρίων που θα κάνει η ταινία -οι προβλέψεις κάνουν λόγο για πάνω από ένα εκατομμύριο εισιτήρια- δείχνει πόσο διψά ο κόσμος για κάτι μεγάλο που του λείπει. Και το λαϊκό τραγούδι του Στέλιου λείπει στην ολίγιστη Ελλάδα του σήμερα σε πολλούς τομείς.